Limits of Infinity | ✓

Chapter 42

"Hindi ka santo, lalong hindi ka robot."

Eca made me realized those.

We cannot force something or someone to be with us.

We cannot always get the things that we wanted.

We cannot blame everything on to one person only.

We cannot change our destiny.

We cannot immediately get what we prayed for.

Hindi lahat ng handa, kaagad na nakakain. Kailangan muna dumaan sa hiwa at luto bago ihain.

And that what makes life beautiful.

Kasi mauunawaan mo, na bago ka makatayo nang maayos, kailangan masaktan ka muna para matuto.

Hearing those words that came from Eca made me realized a lot of mistake that I did before. It made me wake up from the dream that I have been sleeping on for so long.

Hindi pala maganda na kumikimkim ka ng emosyon. Dahil kahit anong tago mo sa isang bagay na nakabaon, kusang lalabas at lalabas ito lalo na kung nababasa. Lahat aahon, at isa-isa na makikita ng taong nandiyan sa tabi mo upang ipaalala at ipaintindi sa'yo kung bakit kailangan nitong magpakita ulit.

"Alam mo ba kung anong date ngayon?" Eca asked after a defeaning silence between us.

Tanging tango lang ang kaya kong ibigay sa kaniya.

Today is July 8. Our supposed to be fourth year anniversary.

Dapat ngayong araw masaya ako eh. Pero eto ako at kakagaling lang sa sobrang iyak.

Ngayong araw na ito ang pinakakinasusuklaman ko ngunit pinakamemorable rin saakin. Sa dalawang bagay syempre. Una, dito nagsimula ang lahat ng kasiyahan at magagandang pangyayari saamin. Pangalawa, dito rin nagsimula ang kamalasan namin sa lahat.

Hindi ko alam kung dapat bang matawag na malas iyon. Dahil sa tingin ko, iyon ang instrumento ng panginoon para ipakita na hindi siya karapat-dapat saakin.

Hindi ka naman mabibigyan ng pagsubok kung alam niyang hindi mo kayang lagpasan.

"Grabe 'tong tinapay na pinapakain mo saakin, nakakaiyak." Pinunasan niya ang luha niya. "Hindi naman tayo naghiwa ng sibuyas pero grabe ang luha nating dalawa."

I chuckled. "I'm sorry..." I meant it for leaving her behind before. But Eca being Eca, she took it as a joke.

"Hindi mo kailangan mag sorry kapag hindi mo naman kasalanan." She proudly flipped her hair. "Maayos na ang kalagayan ko ngayon. Past is past na kasi dapat." Or so I thought.

"Ipakilala mo naman ako sa pamilya mo. Si Myin na ang mas kilala nila eh ako naman ang bestfriend mong tunay!" nagtatampong wika niya.

I asked Lord for a sign. And this person is what he gaved me.

I pursed my lips and tried to smile. "Myin is the one who helped us in those times. Lalo na sa baby."

"Baby?! Sinong may anak?!"

Kinuwento ko sa kaniya ang sitwasyon ng pamilya ko. Halos nakabuka lang ang bunganga niya sa mga nalaman. It's hard to process everything that is given at one sitting. How much more than me, who really experience it the most during that time.

"Kaya kong tapatan ang binibigay niya!" ayaw patalo niyang sambit. "Sabihin mo sa kapatid mo kunin din akong ninang!" Naikwento ko kasi kung paano gustong maging ninang ni Myin. And her competitive ass don't tolerate that. Mukhang mayaman ang Baby Juno namin paglaki niya.

After our long but not endless chitchat with each other, I introduced her to my family when they got home. And mama and papa being a hospitable as they were, they entertained Eca as their VIP guest.