Limits of Infinity | ✓

Chapter 43

I told the waitress about my reservation under my name. It took me a while before I finally see a back of a woman facing the other side of the part to where I am.

I breathed. Remember your mantra, Aileen.

Iniwan ako ng waitress pagkatapos niya ako maihatid sa table. Masigla at nakangiti ang babae ng makita niya ako sa harapan.

"Take a seat, iha." Napansin niyang kanina pa ako nakatayo. "Don't worry at hindi pa naman ako matagal rito halos kasabay lang din kita sa pagpunta."

Umupo ako sa harap niya. I was actually expecting her to be with Tito David. Since the moment we reached the boundary arc that's separating Ilocos and Cagayan, I dialled her number that is still with me for a year now. Hindi ko inaasahan na sasagot siya dahil ang akala ko nag-iba siya ng number. Kaya nang makausap ko siya sa telepono ay kaagad na sinabi kong gusto ko silang makausap ng personal ni tito.

"How are you?" she chuckled. "Kumain pala muna tayo. I'll call the–"

"No need, tita." Ngumiti ako. "I'll just have a service water po. Hindi rin naman ako magtatagal."

Kasi kakagaling lang namin sa byahe, at naghihintay pa si Eca saakin sa parking lot. Wala rin naman akong ibang sasabihin kundi ang magpasalamat at humingi ng tawad.

"Oh," her mouth parted. "Gano'n ba? Uhm... ano pala ang pag-uusapan natin? Tungkol na ba ito sa kasal?" she laughed.

Confirmed.

Kenneth didn't tell anyone in his family about our situation.

"Sumexy ka lalo," she remarked. "Alagang-alaga ka ng anak ko ah? Kamusta na kayo?"

I pursed my lips and smiled. "About that, tita.." I took a deep breath before meeting her eyes. "I actually left him already a year ago. Mahabang kwento po pero nandito ako para sabihin na tuluyan ko na pong pinuputol ang ugnayan naming dalawa."

Confusion ate her eyes. She blinked. "Anong ibig mong sabihin? I mean..." she hold her chest as her breathing became fast. "Kaya pala tuwing sinasabihan ko siya na idala ka sa bahay, lagi siyang maraming rason." She gulped.

Kasi sa mga panahon na 'yon nasa Cagayan ako. Pamilya ko ang inaayos ko noong mga panahong maayos siya sa pamilya niya.

"I don't wanna badmouth your own son, tita. Ayoko rin po na may masabi akong hindi totoo dahil kahit papano naman po ay minahal ko rin siya ng sobra pa sa sobra."

"Siguro po iyong sobra na 'yon ang siyang naging dahilan para masaktan din ako ng higit pa sa hindi ko inaakala. Tita... sorry po. Sorry kasi, hindi ako ang magiging asawa ng anak niyo. Kung ano pong namamagitan saamin ay pinuputol ko na."

She nodded, eyes are a bit teary. "Wala naman akong binigay na milyones sa'yo pero ikaw ang kumukusang isuko ang anak ko," aniya. "Wala na ba talaga, anak?"

I shook my head. I pursed my lips and bitterly smiled at her. "Sinaktan niya ako, tita. Sapat na po iyon na dahilan para hindi ako bumalik sa kaniya."

I stood up and smiled at her for the last time. "Salamat po. Mauuna na po ako."

I left her crying inside the restaurant.

Pagbalik ko sa sasakyan ni Eca ay nakangiti siyang sumalubong saakin.

"One down? One more to go?"

I nodded. "One more to go," ulit ko sa sinabi niya.

I do not know where he is right now.

Ang tanging pag-asa ko lang ay baka nasa bahay siya, kahit na medyo malabo dahil alas kwatro pa lang ng hapon.

Doon ko sinabi kay Eca na dumiretso.