Endless Harmony (The Runaway Girls Series #3)

Chapter 15

Age

“Don’t push yourself too hard,” Simon said as he slowly pulled away from our kiss. Hinihingal pa rin at hindi na makatingin sa akin.

I bit my lower lip. Pakiramdam ko ngayon lang nag-sink in sa akin ang kagagahan na sinabi ko. I know I can’t take it back. May parte naman sa akin na iyon talaga ang gustong gawin.

Hindi ko nga lang alam kung saan ako mag-uumpisa. Masyado rin kasi akong nadala sa narinig ko kaya gusto kong kalimutan niya na si Kendra. I am here kaya hindi na niya kailangang lumingon pa sa iba!

“I mean it,” matapang kong sinabi.

“You can’t do that,” umiling pa siya.

Kailan kaya naging sila ni Kendra? Hindi umabot ng taon si Kuya Caleb at si Kendra kaya possible ba na si Simon ang boyfriend niya bago si Kuya? And maybe Kuya is triggered with Simon’s name kaya gano’n na lang lagi ang reaksyon niya sa tuwing nababanggit ko si Simon.

What a fucking situation! Ang laki ng mundo pero para kaming nagsisiksikan dahil sa connection naming lahat. Sa dami ba naman ng tao bakit sa mga kakilala ko pa? At hindi ko lang kakilala kasi kadugo ko pa!

“Bakit hindi?” huminga ako nang malalim. “Mahal na mahal mo ba kaya ayaw mo—”

“Sh—”

I shook my head. “Ayaw mo kasing maka—”

“I said shut the fuck up!” umangat-baba ang dibdib niya habang mariin ang tingin niya sa akin.

Napaatras ako dahil sa lakas ng boses niya. Umiling ako habang ramdam ko ang pamumuo ng luha ko. No, I shouldn’t cry. Alam ko namang kasalanan ko pero hindi ko naman inasahan na pagtataasan niya ako ng boses.

Sumobra na ba ako? Deserve ko ba na sigawan dahil sa pangungulit ko? Siguro nga... dapat kasi talaga alam ko ang lugar ko. Na kahit malapit na kami, may parte pa rin talaga ng pagkatao niya na hindi ko pa rin mahahawakan at hinding-hindi niya rin ipapahawak.

“Look, I'm over her and I’m not going to say it again.”

Tumango ako at nanatiling tahimik.

“You can’t do that, okay?” pag-uulit pa niya.

I smiled weakly. “Okay...”

Tiningnan niya naman ako. Mukhang naninimbang ang ekspresyon niya kaya umiwas ako ng tingin.

“I’m sorry for shouting earlier. I just let my emotions get the better of me, and...”

Simon swallowed hard, struggling to meet my gaze.

“I just don't want you to think anything more of this than there is.”

My brows furrowed in confusion. Para namang nag-tongue twister itong si gago o sadyang bobo lang talaga ako!

“Ano raw?” takang tanong ko.

Kahit nakakunot ang noo niya, napansin ko ang pagpipigil niya ng ngiti nang makita niya ang ekspresyon ko.

“Nililinaw ko lang ang sitwasyon natin,” pag-uulit niya naman.

“Ah, iyon lang naman pala. Bakit kasi may pa-tongue twister pa? Pwede naman sabihin na friends lang talaga tayo.”

He sighed. “Darlene, seryoso ako.”

“Then why are we doing this again? Alam mo namang gusto kita pero gusto mo lang akong kaibigan.”

“For distraction... for entertainment... I really don’t know...” unti-unting nanghina ang boses niya.

Napasandal naman si Simon sa sofa at tinakpan ang mukha niya gamit ang isang braso.