Unicode
ပြွတ်!! ပြွတ်!!
အခန်းထဲ နမ်းနေရင်းကနေ ထွက်ကျလာတဲ့အသံတွေပါဆူညံနေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ကိုယ်မှာလည်း အဝတ်တွေမကပ်တော့။
"ဟင့်အင်းး တော်တော့"
"ခုလိုအခြေအနေကြီးမှာ ကိုယ်ကရပ်လိုက်ဖို့အဆင်မပြေဘူးလေကွာ"
"ငါ...ငါ ကြောက်တယ်"
ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်တာမို့ သူကိုယ်တိုင်လည်းမထိရက်မကိုင်ရက်ဖြစ်နေရသည်။
မျက်နှာနုနုနဲ့ နှာဖျားလေးတွေကအစ ရဲတွတ်နေကာ ရင်ဘက်နဲ့ လည်ပင်းတွေမှာလည်း အနီအကွက်ရဲရဲ
တွေက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါ်လာနေသည်။
မျက်ရည်ကြည်တွေပါ ဝေ့နေတာမို့ ရင်ထဲမကောင်းဖြစ်သွားရသည်။
"ကိုယ် ရပ်လိုက်မယ်နော်။ အိပ်လိုက် "
"ဟင်"
သူ့ဘေးကိုလှဲချလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တော့လည်း ငိုချတော့မလို မျက်နှာလေးနဲ့ ကြည့်လာပြန်သည်။
လူကို ရူးအောင်ကွာ!!
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ငါမင်းကို ပေးနိုင်ပါတယ်။"
တိုးလျလျနဲ့ထွက်လာတဲ့အသံလေးကြောင့် ကြိုးစားပြီးထိန်းချုပ်နေရတဲ့ စိတ်တွေက လွတ်ထွက်ကုန်သည်။
"အဲ့ဒါဆိုရင် ကိုယ်ဒီတစ်ခါနောက်ဆုတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူးနော်။"
"အင်းး"
ပထမဆုံးထိတွေ့မှုမှာတင် မျက်ရည်တွေကျလာရတော့ ရပ်လိုက်ရတော့မလားဆိုပြီးအတွေးဝင်လာတုန်းမှာပင် ကျောကိုသိုင်းဖက်လာတဲ့ လက်ကလေးတွေကြောင့် ခရီးကိုရှေ့သာဆက်တိုးမိသည်။
မျက်ရည်တွေနဲ့ သူနာကျင်နေရတာတောင် ကိုယ့်အတွက်ပဲစဥ်းစားပေးနေတဲ့ သက်ဆိုင်သူကြောင့်
ခံစားချက်တွေက လှိုက်ခနဲ။
တကယ့်ကို အချစ်တွေကလည်း တဆဆ အဆပေါင်းများစွာတိုးလာရသည်။
အတူတူလျှောက်ခဲ့ကြတဲ့လမ်းက ပထမဆုံးအချိန်မှာခက်ခဲနေခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းကျတော့ အဆင်ပြေသလိုရှိတာမို့ ပိုတိုးပြီး လိုချင်တက်မက်လာမိသည်။
ထိတွေ့မိလေ ပိုလိုချင်လေဖြစ်စေနိုင်တဲ့အထိ Jeon Jimin ကဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းလွန်းသည်။
ထိရက်စရာမရှိအောင် လှလွန်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်လည်း Jungkook အသက်ရှူတွေမှားရတာ ခဏခဏ။
အမှတ်အသားတချို့ကိုတွေ့တော့ ငါလုပ်ထားတာကွ ဆိုပြီး ကြံဖန်ဂုဏ်ယူနေမိသည်။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းတွေ ထပ်တူမကျသောအခါဝယ်
Fanfiction" အမြဲတမ်းချစ်ပေးနေခဲ့ပေမဲ့ တစ်ဖက်ကအချစ်မခံနိုင်တဲ့အခါ ပြန်ရုတ်သိမ်းသွားရုံပေါ့"
