Simula

57 3 0
                                    

All my life I thought everything will be perfect. I was born with golden spoon, kung may mas over pa sa term na 'yon, that's me. We are rich, as in rich. That's why I always think that life is perfect. Iyon bang wala na akong kailangan pang hilingin kasi alam kong lahat ay maibibigay sa akin.

I have very loving family. My perfect parents that love me with their whole heart. My two over protective older brother. And my two best friends for life.

Akala ko noon sila lang, okay na. Akala ko noon as long as I have them, my life will be colorful enough.

But I was wrong.

"You're here again, Charlynn," anang waitress nang makita akong nakaupo sa usual sofa na inuupuan ko.

"I'm bored," my usual answer.

"I heard you're planning to open a coffee shop in the city?" Tanong niya.

Nagulat ako roon. I know that some people already know me here in the city. Halos isang taon na rin ako rito at lagi akong nagliliwaliw kaya marami na akong nakakausap. And aside from that, I'm always in this club. Pero hindi ko akalain na kakalat iyon agad.

I nodded. "I'm still planning about it but when everything is good, I'll invite you in my opening," sabi ko.

"Oh, thank you!"

I smiled at her. Swerte ako na kahit nasa parte ako ng Italy, may mga tao pa rin akong nakakausap. I don't talk their language that much because I'm still learning and I'm not confident yet. Mabuti na lang at natagpuan ko itong bar na ito. Halos lahat din kasi ng mga customer nila rito ay foreigners kaya natuto rin silang mag-English kaya hindi na rin ako nahirapan pang magsalita.

I took a sipped on my usual order, Tequila. Pinanood ko ang mga nagsasayawan sa baba. Nangingiti pa ako kapag nakakakita ng mga magkakaibigan na nagkakasiyahan.

How I wish my friends are here...

After the tragedy in our hometown, lumayas ako ng Pilipinas. Hindi ko kayang manatili roon. Hindi ko kayang makita ang kahit na sino sa pamilya ko. Bukod doon, alam kong hahanapin ko lang ang lalaking dumurog ng puso ko.

As much as I want to face him, mas gusto ko munang unahin ang sarili ko. Yes, I love him a lot. Yes, I'm still in love with him but I think that this is the right time to prioritize myself first. Naubos ko ang sarili ko habang nagmamahal kaya ngayon hindi ko alam kung saan ko pupulutin ang sarili ko. Kung paano ko bubuoing muli ang puso ko.

Halos kalahati na ang bote ng Tequila na iniinom ko nang may malingunan akong lalaking nakatingin sa akin. He's watching me intently. Kahit isang upuan lang ang pagitan namin, walang hiya siyang tumititig sa akin. It's like he knew me. I raised my brow while sipping on my glass.

What the fuck is wrong with this guy?

"Do you know me?" I mouthed.

He pursued his lips before looking away.

Tarantado 'to ha?

He's tall. Kahit nakaupo ay alam kong matangkad siya. If I'll stand up beside him, I think I'll just reach his chest. He's also a moreno guy. Okay, he looks good. Don't get me wrong, hindi ako naghahanap ng lalaki ngayon, I'm just stating the fact that he looks good. Papasa siyang modelo ng isang men's magazine.

I rolled my eyes before finishing my glass. I think that's enough for tonight. I raised my hand to get my bill. Mabilis naman akong nilapitan ni Shaina, 'yong waitress na kausap ko kanina.

"Thank you, Charlynn..." Aniya na nginitian ako. "I won't ask you to come back again because it's unhealthy that you're always drinking."

Natawa ako sa sinabi niyang iyon. Parang nakakahiya naman ang sinabi niya. Para tuloy akong hayok na hayok sa alak. Honestly, I only get peace of mind whenever I drink. Nakakatulog ako nang mahimbing bagay na hindi ko nagagawa kapag hindi ako nakainom.

Can You See My Heart? (Pontevedra Series #4)Where stories live. Discover now