Courage©

4

Een luide geeuw ontsnapt uit mijn mond en rolt over mijn lippen. Slaperig open ik mijn ogen in de verwachting de ijswitte muren van mijn slaapkamer te zien.

Een diepe frons vormt zich op mijn voorhoofd als ik merk dat ik naar een donkere muur kijk en er hier geen enkel streepje zonlicht te zien is zoals ik gewend ben in mijn slaapkamer. Het zonlicht maakt plaats voor een gedimde streep licht die onder een zware deur vandaan komt.

Verbaasd probeer ik me recht te zetten, maar een gespierde arm houdt me min of meer tegen. Als een klap in mijn gezicht komt alles van gisteren terug.

De pijn, de schok, de verbazing, het verdriet, de angst, de warmte van iemand.

Een beverige zucht glipt over mijn lippen en ik leg me terug neer op mijn rug. Tranen prikken als doornstruiken achter mijn ogen. De arm die op mijn borst ligt spant op en trekt me naar een warm en licht naar zweet ruikend lichaam toe.

Ik draai me op mijn zij en kijk recht in de ijsblauwe, slaperige ogen van Alex. Ik snik zachtjes en probeer de krop die in mijn keel zit, weg te slikken. De tranen branden op mijn ogen en ik kruip dichter naar Alex toe. Ik wrijf mijn gezicht tegen zijn gespierde borstkas en hij trekt me langzaam in een knuffel. Ik snuif zijn geur op.

Rook, zweet, deodorant en de muffige geur die hier in de cel rondzweeft.

De tranen rollen geluidloos over mijn wangen. Ik mis alles. Mijn vrienden, mijn ouders, mijn hond, ...

Alex' hand draait zachte kringetjes op mijn wang waardoor mijn ademhaling en hartslag vertragen tot een rustig ritme. De krop verdwijnt en mijn tranen drogen op. Ik kalmeer en word me steeds meer bewust van het feit dat ik in een popster zijn armen lig. Kleine shotjes adrenaline worden in mijn bloed gepompt.

Met een plotselinge klap vliegt de deur open en voel ik twee ruwe harde handen die zich als stalen klemmen rond mijn bovenarmen vastmaken. Ze rukken me van Alex af en sleuren me mee. Ik stamp en zet mijn nagels diep in de huid van mijn tegenstander.

Ik gil wanhopig Alex zijn naam en hij reageert meteen door op me af te springen. In een vloeiende beweging wordt hij tegen de muur gedrukt door niemand minder dan Nash. Hij kijkt Alex furieus aan en maakt een soepele handbeweging waarbij ik voor minder dan een seconde word verblind door een scherp zilveren glinstering. Alex kreunt van de pijn en zakt zachtjes ineen. Zijn hand glijdt langzaam naar zijn zij. Ik hap verschrikt naar adem als ik zie dat er een klein lemmet vol donkerrood bloed in zijn vlees steekt.

Ik gil en roep Alex zijn naam opnieuw en opnieuw en opnieuw. Hij reageert nauwelijks.

Nash doet een paar stappen achteruit en ik word verder van Alex weggetrokken. Nash wandelt ons achterna en hij kijkt me kil aan.

Ik gil en roep tot mijn stem schor wordt. Tranen rollen over mijn kaken als ik Alex ineengezakt tegen de muur zie. Hij trekt het lemmet uit zijn zij en gooit het van hem weg.

Ik stamp naar Nash' onderbenen en probeer me verwoed los te wrikken.

"ALEX! Blijf bij me! NEE!" schreeuw ik naar Alex.

Ik gil opnieuw en zet mijn nagels tot bloedens toe in de huid van de jongen die me vast heeft. Ik stamp naar Nash zijn benen en ik roep en tier. Ik bijt naar de handen van mijn tegenstander en probeer me telkens weer om te draaien om mezelf te bevrijden.

De bewaker sleurt me de cel uit en ik roep nog een keer naar Alex dat hij bij me moet blijven. De tranen rollen geluidloos over mijn kaken.

Met een klap komt mijn achterhoofd tegen de muur terecht als ik er word tegen aangegooid. Ik kreun van de pijn en zak ineen. De celdeur wordt dichtgegooid en Nash trekt me kwaad op aan mijn haar. Ik kijk hem furieus aan.