Courage©

18

!

WAARSCHUWING: volgend fragment bevat triggers die niet geschikt zijn voor mensen met een gevoelig karakter en kinderen onder de 13! Lezen op eigen risico!

!

De zwarte mist kronkelt woest langs mijn benen naar boven en ik adem de giftige lucht begerig in. Ik sluit mijn ogen en geniet van de verstikkende pijn. Mijn borstkas vlamt op door de verzwelgende gassen en mijn hart bloedt. Ik plaats mijn hand op de plaats waar mijn hart mijn bloed als een galopperend paard door mijn aderen jaagt en ik zet mijn nagels diep in mijn vlees. De pijn is afschuwelijk, maar mijn grijns verraadt niets.

Een donkere schim verschijnt in de mist en ik lach terwijl de sierlijke figuur door de mist heen naar mij komt toe gelopen. "Kom hier en aanschouw mijn pijn, Nash," sis ik uitdagend terwijl ik hem met mijn vinger wenk. Ik zet mijn nagels nog dieper in mijn vlees en scheur het stuk huid van mijn borstkas af. Ik hap naar adem, maar glimlach gemeen naar Nash' geschrokken en bezorgde gezicht. Stroperig bloed druppelt langs mijn buik en over mijn benen naar de grond. Nash wilt naar me toe lopen, maar een onzichtbare kracht houdt hem op zijn plaats.

Ik lach en haal afgemeten de huid van mijn wang open. Wanneer mijn onderhuid en de lucht contact maken, vlamt de helse pijn door heel mijn gezicht. Het doet me niets.

Bloed stroomt van mijn wang af en druipt op de grond. Een schelle lach vult de ruimte en ik kijk Nash intens aan.

Nash schreeuwt naar me, maar de woorden dringen niet door en zijn stem wordt een vaag achtergrondgeluid totdat hij ophoudt met schreeuwen en de stilte laat overheersen. De abrupte stilte die volgt, overweldigt me en ik hou op met mijn huid van mijn botten te trekken. Flappen rood vlees liggen op de grond en hangen nog aan mijn lichaam. Ik laat mijn handen langs mijn zij vallen en de grijns smelt van mijn gezicht en maakt plaats voor een treurig en hol gevoel. De wereld draait voor mijn ogen en alles wordt wazig. Kleuren worden feller, geluiden luider. Nash begint opnieuw met schreeuwen.

Het gas begint te werken en de pijn is ondragelijk. Het voelt alsof kleine, gemene naalden overal in mijn huid worden gestoken en ik hap naar adem terwijl mijn borstkas ineenklapt. Verbazing en angst vallen als een dik deken over me heen en mijn benen beginnen te trillen. Met een klap val ik achterover op de grond. Zweet parelt op mijn voorhoofd en mijn lip trilt.

Ik draai mijn hoofd naar opzij en inspecteer de harde, hobbelige ondergrond. Ik gil met een woeste kracht als honderden, duizenden of misschien zelfs miljoenen doodskoppen me grijnzend aankijken. Ik schreeuw.

Bloed druipt uit de ogen van de doodskoppen en ik zak weg in de stapel van starende skeletten van mensenhoofden. Ik huil, maar mijn tranen zijn van donkerrood bloed en mijn vingers worden weggevreten door rot vlees en vuile aarde met opgedroogd bloed. De lucht boven me is bloedrood en paniek barst in me los. Ik spartel en vecht tegen de doodskoppen die me steeds dieper de grond van karkassen in wegwerken. Ik word verzwolgen in de donkere massa van doodsbeenderen.

Nash’ engelengezicht verschijnt in mijn blikveld en ik wil mijn hand uitsteken naar zijn olijfkleurige gezicht met vlekken bloed en aarde. "Nash, help me..." fluister ik bang, maar Nash' gezicht verandert. Zijn ogen worden lichter en veranderen in goud. Zijn haar kleurt donkerbruin en zijn gezicht wordt scherper. Een gerafeld litteken wordt met een onzichtbaar penseel over zijn kaak geschilderd en verschillende piercings worden in zijn wenkbrauw, neus en lip gezet. Luke, denk ik geschrokken.

Maar zijn gezicht verandert opnieuw. Zijn ogen worden opgeslokt door zijn pupillen en zijn tanden veranderen in rafelige messen. Bloed stroomt uit zijn neus en ik gil wanneer er een dikke druppel op mijn lip uiteenspat. Zijn adem stinkt naar zwavel en hij lacht me gemeen uit. De doodskoppen beginnen allemaal om me heen te lachen en Lukes monsterlijke gezicht wordt vervangen door de bebloede, starende doodskoppen. Een vallend gevoel maakt zich meester over me en ik gil de laatste giftige gassen uit mijn longen. Tranen vermengen zich met zweet en bloed. De zure geur van grond en dood smelt samen met de metaalachtige geur van bloed. Ik geef over, maar er komt alleen maar bloed uit mijn mond gelopen. Ik val door de doodskoppen heen die door de snelheid één lange muur van dood en verderf worden. De val is eindeloos en mijn maag wordt alle kanten op gegooid. Ik wil gillen, maar het bloed doet mijn luchtpijp verstoppen en ik krijg geen lucht meer. Mijn aderen pompen het laatste beetje bloed nog door mijn lichaam, maar mijn hart begeeft het en ik val in een ijskoude zee...