The story of us.

Hoofdstuk 25

Mijn gedachtes malen, wat bedoelt Rein? Ik haal me 1000 waan ideeën in mijn hoofd maar leg me er nu toch maar bij neer dat ik het niet weet, en dat hij wanneer hij er klaar voor is het mij pas zal vertellen wat hij bedoeld.

Een deuntje klinkt zachtjes door mijn kamer en Rein zucht. Zijn hand gaat naar zijn broekzak en behendig vist hij zijn mobiel er uit.

'Rein.'

'Nee, bij een vriendin.'

'Nee'

'Binnen anderhalf uur denk ik.'

'Omdat het gezellig is.'

'Tot zo'

Ik keek hem nieuwsgierig aan en hij begon te lachen toen hij mijn blik opving. 'Is fleurtje een beetje nieuwsgierig.' Rein wiebelt met zijn wenkbrauw. En blosjes verschijnen op mijn wangen. 'Misschien.'

Hij glimlacht. 'Het was mijn moeder, hoe laat ik thuis kwam.' Mijn lippen vormen weer een O maar zoals gewoonlijk was het onmogelijk geworden om geluid te produceren.

'Ik maak je wel vaak sprakeloos he?' Vraagt Rein grijnzend en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Pest me niet zo, je verbaast me gewoon vaak oké?' Rein grinnikt.

'Ik pak over 20 minuten de trein.' Deelt Rein mee terwijl hij op de 9292 app kijkt. Ik knik 'is goed.'

Hij glimlacht naar me en ik bekijk zijn gezicht, het ziet er zacht uit. Ik moet moeiten doen mezelf in bedwang te houden om mijn hand niet over zijn wang heen te halen.

Het is gewoon bijna zoals een puppy, het moet geaaid worden. Ik giechel even bij de gedachten en gelijk schrik ik van wat ik doe. Ik die, giechelt? Dat is nieuw.

Rein kijkt me net zo verbaasd aan als ik me voel volgens mij maar al snel veranderd dat in een grijns. 'Dat is een mooi geluid, je lacht echt heel meisjes achtig.' Ik begin te blozen, fack wat doet die jongen toch met me.

Beschaamt leg ik mijn handen op mijn wangen in een wanhopigen poging dat hij het niet ziet. Het mislukt.

'Het is schattig als je bloost, haal je handen weg.' Zegt hij en slaat zijn lange warmen vingers op mijn pols heen. Tintelingen ontstaan op de plek van contact en langzaam zorgt hij er voor dat ik mijn handen laat zakken.

'Beter.' Zegt hij en knikt goed keurend als ik mijn handen op mijn schoot heb liggen. Zijn handen laat hij los en gelijk verdwijnt alle warme van net uit mijn lichaam. Ik kijk op de klok en spring op. 'Over 8 minuten gaat je trein.' Rein kijkt snel op zijn telefoon.

'Fack. oké, jou fiets?' Ik knik en we lopen naar buiten, ik pak mijn fiets en wil opstappen maar Rein schud zijn hoofd. 'Mooi niet, ik wil fietsen.' Ik knik en geef mijn fiets over via het stuur en ga achterop zitten.

Rein begint zoals gewoonlijk in zijn snellen tempo te fietsen.

'Hou je vast.' Waarschuwt Rein me en ik sla mijn armen losjes om zijn middel, we maken een scherpen bocht en ik verstevig even mijn grip wat me Rein zijn aanstekelijke lach oplevert.

We zijn er en Rein wilt mijn fiets opslot zetten. 'Laat.' Zeg ik en leg mijn hand op die van hem. Hij haalt zijn schouders op en we lopen naar de trein.

'Nog twee minuten.' Zegt Rein en gaat iets dichterbij me staan. Het is vrij druk en allemaal mensen lopen om ons heen waardoor als de afstand groter was ik hem slecht zou kunnen verstaan.

'Het was gezellig.' Zegt Rein en hij kijkt me in mijn ogen aan. Fack, zijn ogen zijn mooi.

Hij zet nog een stap dichter naar me toe en knuffelt me. Zijn heerlijke geur neem ik in me op en sla mijn armen om zijn nek waarna ik hem nog dichter tegen me aandruk. Zijn armen voelen sterk en groot om mijn middel heen, Rein is wel echt een typische -knuffelbeerjongen- het is prettig, ik voel me veilig in zijn armen.

Mensen die om ons heen lopen kijken ons even vertederen aan. Waarschijnlijk denken ze allemaal dat we een stel zijn, maar voor even maakt dat me niet uit. Rein zijn knuffel voelt goed en zelfs de mensen die ons aanstaren maken mij niet geneigd hem los te laten.

Het fluitje van de conducteur klinkt en Rein laat me los het warmen veiligen gevoel verdwijnt en ondanks de gaande hittegolf krijg ik het plots koud, en het gevoel wordt alleen maar erger wanneer ik de trein waarin rein zit, weg zie rijden.