The story of us.

Hoofdstuk 65

Pov Daan

Ik breng mijn haar een beetje in model met gel en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er best oké uit vandaag. Mijn helder blauwe ogen kijken mijn spiegelbeeld doordringen aan en ik lik met mijn tong over mijn droge lippen waarna ik mijn gezicht van het spiegelbeeld afwent.

Ik pak de autosleutels van mijn mercedes en trek mijn schoenen aan. Ja mijn mercedes. Ik heb er bijna twee jaar voor gespaard en ik heb hem hoor, het ding is nog mooier dan in mijn gedachtes. Eigenlijk mag ik nog niet zonder een volwassen autorijden omdat ik nog 17 ben maar of mij dat wat uitmaakt.

Ik heb mijn rijbewijs in een keer gehaald en dat is niet voor niks dus ik heb mezelf het recht opgelegd dat ik zonder volwassen mag autorijden.

Ik start de auto en ga richting bart, het begint te regenen en geïrriteerd zet ik mijn ruitenwissers aan en zie dat de weg afgesloten is.

Ik rijd om langs het station en zie een paar meter veder op een meisje lopen met een capuchon over haar hoofd en haar handen in haar zakken schuilend voor de regen. Hoe dichterbij ik kom hoe beter ik haar herken, het is fleur. Ik krijg een grijns om mijn lippen en een geweldig idee.

Ik ga naast haar rijden en laat het raam naar beneden zakken. 'Lift?' Ze kijkt bedenkelijk. Waarschijnlijk bedenkt ze zich op dit moment 10 gruwelijk wijzen waarop ik haar zou kunnen vermoorden als ze de lift aanneemt.

Ze glimlacht naar me. 'Ja, ja graag.' Ik leun naar rechts en open de autodeur van binnen uit voor haar. Ze stapt in en bekijkt de auto een beetje. 'Je bent nat.' Zeg ik al ik weer veder rijd en ik een soepelen bocht naar links maak. 'Ja, het regent.' Zegt ze droog terug en ze houd haar blik op de weg gefocust.

'Moet ik de verwarming hoger zetten? Ik kan als je wilt de stoel verwarming aanzetten.' Bied ik haar. Ze schud haar hoofd. 'Nee het is prima, dankje.'

Ik knik en probeer me op de weg te concentreren. Fleur neuriet zachtjes mee met een liedje op de radio, haar stem is prachtig.

'Heb je al een beetje geleerd voor de examens,' vraag ik maar waarna ik mezelf wel gelijk een klap voor me kop kan verkopen. Fleur giechelt.

'Ja Daan.' Zegt haar zachte stem en ze kijkt weer uit het raam.

Ik bekijk haar van top tot teen en dan herken ik het vest die ze aanheeft. Die is van een faggot van een Rein.

'Leuk vest.' Grom ik sarcastische.

'Hij is niet van mij hij is van Rein.' 'Dat weet ik.' Antwoord ik geïrriteerd terug.

Ik had gehoopt dat het inmiddels wel uit geweest was.

'Waarom kan je nou nooit een keer normaal doen? Ben je soms jaloers ofzo?!?'

Ik klem mijn kaken op elkaar. Ja ik ben jaloers maar dat ga ik haar niet vertellen, zodat ze het tegen Rein kan zeggen zeker. Nee dat plezier gun ik hem absoluut niet.

'Nee.'

'Nou? Wees dan gewoon een keer blij voor mij dat ik eindelijk een leuk vriendje heb.'

Ik zucht. Zal ik het haar gewoon vertellen? Mijn plannetje die to h wel gaat werken? Ik knijp zo hard in mijn stuur dat mijn knokkels wit worden.

'We zijn er' zucht ik en open de deur van de auto. 'Dankje.' Zegt fleur nog steeds met een irritatie in haar stem en stapt uit. Ik hoor hoe ze de deur harder dichtgooit dan nodig en ik wacht tot ik zeker weet dat ze veilig in huis is.

Ik leun met mijn hoofd tegen mijn stuur aan.

Ik kan het haar niet vertellen, het zou haar hart breken.