Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

22.

Tini: Als ik wakker wordt voel ik helemaal niets... het enige wat ik voel is dat ik op een harde vloer lig. Ik open mijn ogen om te kijken waar ik ben, maar ik herken de plek niet.  Ik kijk rond en dan herken ik de vloer. Het lijkt op de vloer in onze badkamer. Ik probeer om op te staan, maar plotseling voel ik heel veel pijn. Ik zie om me heen allemaal stukken metaal liggen. Na enkele minuten herken ik de badkamer en herinner ik me wat er is gebeurd. Langzaam loop ik naar de slaapkamer en laat ik me op het bed vallen. Ik kijk op en zie op de klok dat het 07:00 is. Ik heb de hele nacht geslapen op de vloer. Ik loop terug naar de badkamer en ik ruim alle troep op. Ik neem een douche en trek wat kleren aan. Ik kijk in de spiegel "w-wow!" Ik heb een grote kras onder mijn linkeroog en een grote blauwe plek op mijn rechterwang. Is dit allemaal van gisteravond? Ik wil het eigenlijk nog verbergen maar ik heb geen tijd. Ik haast me naar beneden pak ren appel en stap in mijn auto en vervolgens rijd ik naar de studio. Ik loop het gebouw in en ik zie dat iedereen al op me staat te wachten. Oh, oh... "H-Heey" Ik zie veel bezorgde gezichten, vooral Jorge kijkt heel bezorgt. "I-Het spijt me dat ik laat ben... "

Regisseur: "Tini dat is oké, maar gaat alles wel goed? Wat is er gebeurd?"

Tini: "Ik had een klein ongelukje, maar ik ben in orde!"

Regisseur: "Goed, als jij het zegt... Maar ehm oké, we nemen eerst scène 17 en 18 op en daarna 15 en 16, zodat je tijd hebt om je klaar te maken, Tini!"

Tini: "Geweldig, dankje!" Ik loop snel weg voordat iemand iets tegen mij zou kunnen zeggen. Ik loop naar mijn kleedkamer en verander mijn kleren, ik pak mijn telefoon en ik zie een bericht. Plotseling herinner ik me het geluid van mijn telefoon toen ik flauw viel. Ik open het bericht:

Ik dacht dat ik duidelijk was? Het Jorge vertellen past niet echt in mijn plan! Dus praat niet meer met hem of ik zal niet meer zo aardig zijn! Ik hoop dat dit duidelijk is!

Ik kijk geschokt naar mijn telefoon. Hij/zij heeft dit mij aangedaan? Ik laat mijn telefoon op de grond vallen en ik staar enkele minuten voor me uit. Ik ben bang, ik ben echt b-

??: "Tini?"

Tini: Ik draai me om en zie Jorge daar staan, hij kijkt heel bezorgt "e-eh ja?"

Jorge: "K-kunnen we praten?"

Tini: "Ehm... Ik denk niet dat, dat een goed plan is." zeg ik nerveus terwijl ik probeer weg te lopen, maar Jorge pakt mijn arm.

Jorge: "Tini, please!"

Tini: "Ik-ik wil wel, m-maar ik kan niet" Ik probeer opnieuw om weg te lopen, maar hij houdt nog steeds mijn arm stevig vast. "Ik kan het niet, Jorge!"

Jorge:! "Stop! Hou op met dat steeds te zeggen, Tini. Gisteren vertelde me je dat je bang bent en vandaag loop je het gebouw in met een blauwe plek en een kras op je gezicht.  Ik wil je helpen, Tini. Ik houd van je en ik wil dat niemand je pijn doet!" Ik zie dat er tranen staan in haar ogen. Er is echt iets goed mis.  "Tini je kan me alles vertellen! Ik zal je beschermen!"

Tini: "I-Ik Jorge... Ik moet gaan." zeg ik met tranen in mijn ogen.

Jorge: "Nee, Tini... I love you"

Tini: "Ik kan het niet Jorge!" Ik loop weg "Ik breng je in gevaar." mompel ik, zodat hij me niet kan horen.

*TIMESKIP*

Tini: Ik zit eindelijk op de bank na een lange dag filmen en Jorge ontlopen. Ik loop naar de keuken om een ​​kopje thee te maken. Ik wil een kopje pakken, maar het staat te hoog voor mij. Dus spring ik om er bij te komen, maar plotseling valt de hele kast om, ik kan hem niet tegen houden. Het is te zwaar. De kast valt boven op me. Alle glazen breken in stukken als ze de grond raken, ik voel de stukken steken in mijn lichaam! Het doet zoveel pijn! "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAARG!" Ik schreeuw van de pijn en de tranen stromen over mijn gezicht, ik probeer de kast op te tillen, maar hoe meer ik beweeg hoe meer ik de stukken glas in mijn lichaam voel steken. Na een aantal minuten huilen en schreeuwen zie ik iemand langs me lopen. Hij tilt de kast op en probeert al het glas te verwijderen. Hij tilt me ​​op en brengt me naar boven en legt me in mijn bed. Na enkele minuten heb ik de kracht om mijn ogen te openen en zie ik Jorge op de rand van mijn bed zitten. Hij kijkt me bezorgt aan.  "W-wat doe jij hier?"

Jorge: "Ik kwam war spullen op halen... kleding"

Tini: Ik krijg weer tranen in mijn ogen.  "eh ja natuurlijk."

Jorge: "Tini, ik kan ook blijven. Ik zal je beschermen en verzorgen."

Tini: Hij is zo lief en ooh ik wil hem zo graag knuffelen. Ik wil hem vertellen dat ik van hem houd, maar ik kan het niet. "N-nee, je moet vertrekken ..."

Jorge: "Waarom Tini? Ik houd van jou en ik mis je."

Tini: "Het is beter voor je om te gaan!" Ik begin te denken aan wat hij/zij zou doen als hij/zij weet dat Jorge hier is! Ik begin in paniek te raken "Jorge, vertrek! Alsjeblieft!" Ik stap uit bed en pak zijn arm, maar ik vergat mijn wonden en ik val op de grond. "AAAAAHW" Jorge knielt voor mij neer en ik raak heel erg in paniek "Ga! Laat me alleen! Als je echt van me houd ga dan!"

Jorge: "Ik hou nog steeds van je en ik zal je niet alleen laten! Iemand heeft je pijn gedaan en ik wil je beschermen!"

Tini: "Alsjeblieft, Jorge!" Ik barst in tranen uit.

Jorge: "Waarom Tini?"

Tini: "Wat als hij of zij ons ziet?" Ik zeg het tegen mezelf, terwijl ik in paniek eb , maar ik denk dat Jorge het hoorde.

Jorge: "Wat? Als wie ons ziet?" Ik sta op en kijk staar haar aan. "I-Is er iemand anders?"

Tini: "N-" Ik hoor een knal tegen het raam en zie dat er met zwarte letters staat: ja. "eh j-ja" Hij kijkt me aan. Ik brak zijn hart, het doet hem echt pijn! Ik zie de tranen in zijn ogen staan. Hij draait zich om en loopt weg zonder me nog aan te kijken. Ik ben hem kwijt. Voor altijd.

*BZZZZZZZZ*

Ik kijk op mijn telefoon en ik zie een nieuw berichtje:

Goed gedaan meisje! Ik zie dat mijn plan met de kast heeft geholpen! Na wat je tegen hem zei, denk ik niet dat ik nog lang nodig ben. Ik zal je nog een opdracht geven en dan zal je ik met rust laten! XXX