Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

36.

En plotseling voel ik haar zachte lippen die van mij raken. Ik kus meteen terug. WACHT! Wat?! Ze kuste me?! Tini kust me?! Ik trek terug en kijk in twee mooie ogen die me aanstaren. Ik streel haar wang zachtjes. "Liefje!" haar ogen lichten op. "Je bent wakker." Zeg ik en ze knikt langzaam en voordat ik me kan beheersen stromen de tranen over mijn wangen en een glimlach van oor tot oor. "Je bent wakker." Herhaal ik, maar dit keer luider. Ik kijk rond en ik zie Mechi geschokt op een stoel zitten.

Mechi: "W-wat?!" Ik loop meteen naar Tini haar bed. Ze ligt daar zo zwak, maar MET HAAR OGEN OPEN! "Ik-Ik haal een dokter!" Schreeuw ik, terwijl ik de kamer uitloop.  

Tini: Ik weet niet hoe ik hier ben gekomen. Ik weet niet wat er is gebeurd nadat Stephie de loods binnen kwam.  Ik dacht dat ik dood ging. Maar nu ben ik hier, in het ziekenhuis. Mechi en Jorge hebben me blijkbaar op tijd gered.  Jorge heeft me gered! Na alles wat ik hem heb aangedaan, na al doe verschrikkelijke dingen geeft hij nog steeds om me!

Dokter: "Mevrouw Stoessel! Ik zie dat je wakker bent en je glimlacht, dat is al een goed teken. Maar ik moet jullie 2 vragen om te vertrekken!" Zeg ik tegen Mevrouw Lambre en Meneer  blanco. "We moeten een aantal testen doen om te zien wat voor soort medicijnen je nodig hebt en om te zien wat je je kan herinneren van voordat je hier kwam... als je je ook maar iets herinnert." Zeg ik tegenover mevrouw Stoessel, maar het laatste deel zachter.

Jorge: "M-maar ze is gewo-" zeg ik tegen de dokter, maar ik word onderbroken door een zachte hand die die van mij aanraakt. Ik kijk naar beneden en zie Tini daar proberen te knikken met alle kracht die ze heeft. "Weet je het zeker?" Ze geeft me een van haar mooie glimlach en knikt weer heel langzaam "Oké." Ik geef haar een kus op haar wang en verlaat de kamer samen met Mechi. "Domme dokter." mompel ik terwijl ik ga zitten. "Domme testen."

Mechi: Ik hoor Jorge een aantal dingen mompelen en ik grinnik er een beetje om.

Jorge: "Wat?!"

Mechi: "Waarom ben je zo gestrest? Wees blij Tini is net wakker en jullie hebben net gekust. Jorge, jij was degene die ze als eerst zag toen ze wakker werd. En ze was heel blij je te zien!" Zeg ik terwijl ik spring.

Jorge: "Maar we weten nog steeds niet of alles goed is. Je hoorde de dokter zeggen dat er een mogelijkheid is dat ze zich niets meer zal herinneren. Misschien herinnert ze zich de afgelopen maanden wel niet. Misschien weet ze niet meer dat ze me gekust heeft en dat ik haar vriend was!"

Mechi: Ik zucht gefrustreerd en kijk naar Jorge met een 'alsjeblieft niet zo dom zijn' blik "Ja, misschien herinnert ze ons niet, maar misschien wel. Dus houd hier mee op! Alsjeblieft! Je maak het alleen maar moeilijker voor jezelf." Zeg ik, terwijl ik op een stoel naast hem ga zitten, donders ons oogcontact te verbreken.

Jorge: "Misschien heb je wel gelijk." Zeg ik tegen Mechi die nu een tevreden glimlach op haar gezicht heeft. Ze is wakker! Mijn prinses is wakker!