Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

28.

Tini en Peter zijn vanochtend aangekomen in Parijs {Frankrijk, de stad van de liefde}

Tini: "Waar gaan we naar toe?"

Peter: "Ik heb al verteld dat het een verrassing is!"

Tini: "Maar ik wil het weten!"

Peter: "Nee!"

Tini: "Peter! Ik hou niet van verrassingen!"

Peter: "Nee!"

Tini: Hij schreeuwt echt boos en geïrriteerd... het maakt me bang. "Het spijt me..." zeg ik en ik kijk naar mijn schoot.

Peter: "Blijf gewoon rustig, oké?!" 

Tini: Ik knik langzaam. Dat antwoord had ik niet verwacht. Ik verwachtte meer zoiets als "Nee, het spijt mij. Ik ben een beetje geïrriteerd, maak je geen zorgen!" Maar nee hoor... wat geweldig is dit allemaal!  UHG! Dus niet!

Peter: "We zijn er."

Tini: "O-Oke ...." Ik kijk om me heen... we zijn dus in de middle of nowhere. "Weetje zeker dat dit de goede plek is?"

Peter: "Ja, 100% zeker."

Tini: "Maar er zijn hier alleen loodsen..."

Peter: "Ja, maar het is binnen!"

Tini: "Oké..."

Peter: Ik stap uit de auto en loop naar haar kant om de deur te openen.  "Kom je?"

Tini: "Oh, eh, ja." Ik pak zijn hand en stal uit de auto. Plotseling blinddoekt hij me en slaat hij zijn armen om mijn taille. "W-wat doe je?"

Peter: "Het is allemaal voor de verrassing."

Tini: "Peter zou je alsjeblieft de blinddoek van mijn hoofd willen halen, want... Het spijt me om dit te zeggen, maar ik vertrouw je niet helemaal na alles wat je hebt gedaan en ik ben gewoon echt bang nu!"

Peter: "Ooh, Tini, Tini, Tini. Als ik jou was zou ik me ook niet vertrouwen en geloof me op dit moment heb je al het recht om bang te zijn!"

Tini: "W-wat?!?" Plotseling grijpt hij mijn polsen vast en houdt ze stevig vast achter mijn rug. Hij duwt me vooruit en we beginnen met lopen. Na enige tijd lopen gaan we een loods binnen. Er staat één stoel in het midden van de loods. Hij duwt me erop.  "Peter ?! PETER !! Wat doe je?!?! Laat me gaan! Wat wil je?!" Plotseling voel ik een pijnlijke touw rond mijn lichaam, hij bind me stevig vast aan de stoel. Zo straks dat het touw in mijn huid snijd.

Peter: "Ik wil maar één ding, baby... WRAAK!"

Tini: "Noem me geen 'baby'! En waarom wraak?!"  

Peter: "Omdat je me verliet voor Jorge... en je bent gewoon een dom sletterig bitch."

Tini: En met dat slaat hij me in mijn gezocht. Heel hard op mijn linker wang en het brand enorm.
"AAAAAAAHWW!" Ik schreeuw het uit van de pijn, terwijl mijn ogen zich vullen met tranen. Er speelt zich steeds één vraag af in mijn hoofd, al sinds we uit de auto zijn gestapt. Dit lijkt me het enige moment om het te vragen. "B-ben jij d-de stalker?" Ik kijk naar hem op en ik zie een grote grijns op zijn gezicht.

Peter: "Nee... maar je weeg niet hoe graag ik zou willen dat ik het was!"

Tini: "Waarom doe je dit dan?!"

Peter: "Ik werk voor HAAR!"

Tini: "WAT?? Het is een HAAR? Wie is het? Vertel het me alsjeblieft! Wie i-?" Voordat ik mijn zin af kan maken slaat hij hard in mijn gezicht, maar dit keer op mijn rechter wang.   "AAAAAHW" Ik schreeuw... dit deed zelfs nog meer pijn.

Peter: "Je vraagt teveel, baby..."

Tini: met dat gezegd te hebben loopt hij weg. Mij achterlatend, vastgebonden aan een stoel in het donker... alleen.

Hey, ik heb een vraagje. Willen jullie dat ik vaker korte stukjes (zoals dit deel) upload of  minder vaak, maar dan wat grotere hoofdstukken? Laat het me weten. X