Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

39.

Jorge: Ik word wakker en ik voel een paar lippen op die van mij, ik open mijn ogen langzaam en ik kijk recht in de ogen van mijn mooie vriendin.

Tini: "Goedemorgen, liefje."

Jorge: Ze zegt het zo zacht dat ik het bijna niet kan horen. "Goede morgen, knapperd." antwoord ik terug. Ze legt haar hoofd op mijn borst, terwijl ze een beetje met mijn haar speelt.

Tini: "Ik heb het gemist om zo wakker te worden."

Jorge: "Ik heb alles met jou gemist." Ik geef een kus op haar voorhoofd en wikkel een arm om haar middel. We liggen voor een paar minuten zo, plotseling begint Tini te bewegen.

Tini: "Ik ga een douche nemen."

Jorge: "Oh oké, heb je hulp nodig? Ik bedoel... je hebt overal wonden en je bent nog niet helemaal genezen?"

Tini: "Het gaat goed, Jorge. De dokter zie dat ik alles langzaam aan weer kan gaan doen." 

Jorge: "Goed, dan ga ik ontbijt maken." Ik sta op en geef Tini een kus voordat ik de kamer uit loop.

Tini: Ik keek Jorge na en loop naar de badkamer. Ik kleed me uit en ga naar de badkamer.  Ik draai de kraan open en ik wacht totdat het water warm wordt. In de tussen tijd pak ik een handdoek. Ik kijk in de spiegel en ik ben geschokt over hoe ik eruit zie. Ik was zo dun, echt heel dun. Niet meer gezond dun... lelijk dun. Ook heb ik overal wonden, wat me doet denken aan die vreselijke tijd. De wonden maken me nog lelijker. Ik ben zo bleek en ik zie er heel ongezond uit... zo lelijk. 

Ik loop naar de douche en ik probeer al deze gedachtes te blokkeren. Ik moet wat eten, zonnen, rusten en na een tijdje proberen om al deze gedachten te blokkeren, ik moet gewoon wat eten, zonnen, rusten en dan zal mijn lichaam wel weer als van ouds worden. Toch?

Ik loop naar de douche en ik laat het warme water over me heen lopen. Aan het begin doet het pijn als het water de wonden raakt, maar het wordt steeds minder.

Uiteindelijk draai ik de douche weer uit en wil ik mijn handdoek pakken, maar als ik naar voren leun om de handdoek te pakken glijd ik uit. Ik val hard op de koude vloer en ik voel dat de wonden open gaan. Het doet zo'n pijn dat de tranen over mijn wangen rollen. Ik probeer op te staan, maar dat lukt niet. Bij elke beweging doet mijn lichaam meer pijn.