Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

45.

Jorge: Na een tijdje rondlopen in het park kom ik weer aan bij ons huis. Ik loop naar binnen en verwacht Tini daar te zien om met me te praten, maar ik zie haar nergens... "Tini?!" Ik loop naar onze kamer, maar daar is niemand. Ik hoor uit de badkamer geluiden komen en ik zie dat de deur op slot is... wat?

"Tini?" Maar ik krijg geen reactie. Ik hoor alleen het geluid van stromend water... na enkele minuten hoor ik haar zachte stem. "Jorge?" De toon van haar stem alleen al maakt me bang; alsof ze net gehuild heeft.

"Ja prinses?" Vraag in haar. "Hou-hou je... hou je nog van me? Na al die vreselijke dingen die ik tegen je heb gezegd?" Vraagt ze en ik dacht dat het niet kon, maar haar stem klinkt nu nog meer gebroken, het doet me pijn.

"Wat? Natuurlijk hou ik nog steeds van je, ik ben nog steeds boos, maar ik begrijp je situatie... maar natuurlijk hou ik nog van je! Tini ik hou zo veel van je. Naar de maan en weer terug, zo veel als ik maar kan. Zo veel hou ik van je!" Roep ik door de deur heen zodat ze elk woord wat ik zeg hoort.

"Ik hou van je Jorge" zegt ze en het geluid van het stromend water wordt stopt. "Kan ik dan nu binnenkomen?" Vraag ik ongerust.

"Het is voor ons allebei beter zo." Zegt ze zacht, alsof ze wil dat ik het niet hoor... ik hoor haar zacht huilen.

"Wat bedoel je?!" Ik denk dat ik haar in bad hoor stappen. "Tini! Tini, wat doe je?!" Maar ik krijg geen antwoord. En zonder verder naar te denken ren ik naar beneden om iets te zoeken om de deur te openen. Als ik het heb gevonden ik ren weer naar boven en probeer de deur te openen. Maar het lukt niet, ik blijf maar proberen, na van alles geprobeerd te hebben lukt het me dan toch. Ik loop naar binnen, maar als ik me besef wat er zich voor me afspeelt bevries ik.