Jortini, I Can't Stop Thinking Of You NL

41.

*TIMESKIP*

Tini: Ik word wakker in mijn bed zonder Jorge... Ik kijk op mijn telefoon en ik zie dat het drie uur in de middag is. Wat?! Oh ja, ik was uitgegleden in de badkamer. Ik probeer op te staan maar ik kreun van de pijn. Het voelt alsof er duizend messen in mijn lichaam steken. Ik kijk naar mijn lichaam en ik zie dat de wonden schoon gemaakt zijn en er verband om heen is gegaan. Ook draag ik een te groot t-shirt van Jorge, hij voelt lekker zacht aan. Ik loop naar beneden en ik hoor dat Jorge in de keuken aan het bellen is, ik loop naar hem toe en ik sla mijn armen om hem een.  Hij schrik en hangt meteen op. "Wie wat dat?" Vraag ik nieuwsgierig.

Jorge: "Het was Rugge over dat ik mijn spullen nog steeds op moet halen."

Tini: "Oh...zeker?" Vraag ik, terwijl ik naar de koelkast loop om iets te eten te pakken.

Jorge: "Moet ik iets voor je maken?"

Tini: "Nee, ik kan dat zelf ook wel hoor." Zeg geïrriteerd. Ik ben geen klein kind meer! Ik kan dingen zelf, en dat was echt niet Rugge aan de telefoon!

Jorge: "Ik weet dat je dat kunt." Zeg ik zacht, het was niet mijn bedoeling om haar te beledigen. "Hoe gaat het nu?"

Tini: "Het gaat geweldig." zeg ik sarcastisch terwijl ik mijn broodje, die ik net heb gemaakt, pak en naar de tafel loop.

Jorge: "Ik meen het, Tini..." ik neem een stoel en ga tegen over haar aan tafel zitten. "Wat wilde je eigenlijk zeggen toe ik de badkamer in kwam? Je zei iets en begon met 'het is gewoon...', maar toen stopte je...."

Tini: "Ik wilde zeggen dat het me spijt, maar ik wilde gewoon voor één keer sterk zijn... ik wil niet altijd dat zwakke meisje zijn dat altijd moet huilen en hulp nodig heeft. Ik wil niet zwak zijn, Jorge."

Jorge: "Denk je serieus dat mensen je zwak vinden? Niemand denkt dat, Tini. Je bent een van de sterkste personen die ik ken. Kijk naar alles wat je hebt meegemaakt?!" Ik sta op van mijn stoel en loop naar haar toe, ik kniel voor haar en pak haar handen vast. "Je bent zo sterk, Tini! Je bent fysiek en mentaal mishandeld, je bent ontvoerd, je hebt 18 dagen zonder eten overleefd met slecht een beetje water. Geloof me als ik zeg dat je sterk bent. Zo veel sterker dan dat je denkt. 

Tini: Tranen stromen over mijn wangen en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik sla mijn armen om zijn bek en ik houd hem stevig vast. Hij tilt me op en houdt me vast bij mijn middel. "I love you."

Jorge: "Ik hou ook van jou" zeg ik en geef haar een kus in de nek.
"maar nu moet ik gaan." zeg ik, terwijl ik terug trek.

Tini: "Oh... waarom?" Ik haal mijn armen van hem af.

Jorge: "Ik moet mijn spullen ophalen bij Rugge."

Tini: "Echt?!"

Jorge: "Eh ja?"

Tini: "Oké, zeg hallo tegen Mechi en Rugge!" 

Jorge: "Zal ik doen, liefje." Ik druk een kus op haar lippen voordat ik naar buiten loop en nog snel mijn jas en sluitels pak.

Tini: Ik loop naar het keukenraam en kijk naar Jorge die naar zijn auto loopt. Ik zwaai nog even naar hem en zie hem dan weg rijden. Ik ben blij dat hij eindelijk weer heeft gebeld met Rugge. Ik weet dat ik hem kan vertrouwen, maar na alles wat er met Peter is gebeurd is dat gewoon moeilijk. "Wacht?! Wat?! Hij ging naar rechts, maar als je naar het huis van Rugge en Mechi wilt moet je naar... l-links..."'