037| Angst voor mij, Dat voelt goed

216 12 1
                                    

( 2 maanden later)

Ik ga je missen! Ik jou ook! Ik geef Bella nog een laatste knuffel en verschijnsel weer voor de poorten van Hogwarts.
Wat heb ik hier geen zin in! Zuchtend loop ik naar het kasteel toe. Iedereen gaat me haten iedereen weet dat ik de zus van Voldemort ben iedereen weet dat ik een moordenaar ben.

Als ik de kasteel binnen loop zie ik iedereen naar me wijzen sommige vallen zelfs flauw wat best grappig is. Iedereen is bang voor mij! Wat geweldig eigenlijk. Eindelijk ziet iedereen me staan niet op een goede manier maar toch! Ik ben niet dezelfde Stacy Wright die een paar jaar geleden onzichtbaar was voor iedereen. En waarom Wright? Iedereen kan me gerust Vilijn noemen dat is ook me achternaam maar dan van me vaders kant.

Ik loop naar de Klassenoudste toren en loop de kamer binnen. Draco gilt en deinst naar achter. Ik trek een wenkbrauw op zelfs hij is bang voor me! Ik negeer het en ga mijn spullen uitpakken.

Ik loop naar de Grote Zaal voor het avond eten
Iedereen wijst en fluistert natuurlijk weer wat over mij en als ik ze een dodelijke blik geef staan ze versteend aan de grond. Als ik aan mijn afdelings tafel zit komt niemand naast of tegenover me zitten ik haal me schouders op. Kan mij wat schelen.
Als ik mijn blik op de Gryffindor tafel vestig kijkt bijna iedereen vlug om alleen Hermione kijkt me nog raar en buigt zich dan over haar eten die ze ineens heel interessant vind.
Zelfs Pansy praat niet meer met me, misschien had ik het al wel van haar verwacht.

Opgewekt loop ik weer naar buiten. Mevrouw? Hoor ik iemand zeggen ik draai me om en zie een nerveuze eerstejaars staan. Wat! Zeg ik fel.
Hij schrikt maar hersteld zich daarna weer, weet u waar Leerlingen Kamer van Gryffindor is?
Ik wijs hem de weg en hij knikt. Bedankt uhh . Vilijn zeg ik tegen hem.
Zijn gezicht trekt wit weg.
Bent... U. .. Dat? Vraagt hij stotterend. Ik knik naar hem en hij draait zich in een ruk om en loopt weg.

Zuchtend loop ik verder. Maar ik wordt aangetikt geïrriteerd draai ik me om. Severus! Ik geef hem een knuffel blij je weer terug te zien Vilijn fluistert hij. Ik lach insgelijks.
We praten nog een poosje en lopen weer weg.

Ik vergeef je! Ik vergeef je! Al mijn vrienden komen om me heen staan voor een groepsknuffel.
Mijn dag kan echt niet meer stuk!
Maar als ik mijn vrienden weer loslaat zakken ze allemaal in elkaar.
Nee wees alsjeblieft niet dood! Snik ik tegen de dode lichamen.
Voldemort legt een hand op mijn schouder. Woedend sla ik zijn hand weg ik voel me wang tintelen hij heeft me verdomme geslagen!
Ik zak weer neer bij mijn dode vrienden en begin te huilen. Ineens hoor ik iemand achter me fluisteren en vervolgens iemand hard Avada Kedavra roepen snel draai ik me om. Ik kan nog net zien dat Draco daar staat met Voldemort voor ik levenloos naast me vrienden val.

Ik wordt weer gillend wakker snel kijk ik naar Draco die vredig ligt te slapen. Het was weer eens een stomme nachtmerrie denk ik bij mezelf en ik val weer in slaap.

De rest van de week ging hetzelfde. Iedereen vreesde voor me ik voelde me compleet buitengesloten en alleen.
De enige met wie ik nog praat is Severus en voor de rest zit ik saai in me lessen. De lessen zijn zo saai geworden omdat ik alles al van De Duistere Heer heb geleerd.
Wat doe ik hier in vredesnaam nog ?
Ik zit diep na te denken als iemand tegen me aanloopt. Kun je niet uitkijken! Zegt degene.
Het was het meisje van haar dode vriendje die ik vermoord heb. Oh jij bent het mompelt ze tegen me.
Ik kijk haar boos aan.
Bevalt de aandacht je? Vraagt ze me sarcastisch.
Wat gaat jou dat aan! snauw ik terug.
Veel! Nadat je de liefde van mijn leven hebt vermoordt! Bij het laatste beet ze op haar lip om niet in tranen uit de barste.
Ik kijk haar verbaasd aan wat ze merkt. Denk maar niet dat ik bang voor je ben Vilijn! Roept ze tegen me nu ben ik het zat.

Ik pak mijn toverstaf.
En zij doet hetzelfde we laten wat spreuken op elkaar los. Geef het op Vilijn! Nooit!
Ze werpt een spreuk op me af die ik net niet kan stoppen ik voel een pijnscheut door me lichaam. Die is voor Alex! Mompelt ze. Als je zo van hem houd ga lekker naar hem toe! Wacht ik zal je helpen.

AVADA KEDAVRA

Can't Trust YouWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu