Mhorfell Academy and The Onyx Blood Disease (Published under PSICOM)

Chapter 32 : Glimpse

[ A L E X E I ' S  P O V ] 

"Mom, bakit mo niyo po pala ako pinangalanan na Alexei Wasyl? Ang kakaiba po kasi eh. Sabi ng mga classmates ko, ang swerte ko raw kasi ang ganda ng pangalan na binigay sa akin." mumunting tanong ako habang binabasa ang isa sa mga librong hilig na basahin ni mom araw-araw. Kahit na ba hindi ko pa alam ang karamihan sa mga salita roon ay tinutunan ko itong intindihin kahit papaano sa araw-araw na hawak ko ito. 

Alam kong maiintindihan ko rin kung ano ang pinakarason ni mom sa pagbabasa nito. Ako pa! Lagi akong pinupuri ng mga tao sa paligid ko! Tuwang tuwa nga lagi sa akin sina lolo at papa eh! Kaya naman never kong tinanong kay mom ang rason kung bakit paborito niyang itong may pagkamakapal na librong ito na may kabigatan at kulay itim. Itim as in kahit ang mga pahina nito ay kulay itim. Paano ko nababasa? Sinunod ko lang naman ang ginagawa ng babaeng nagmamay-ari ng mga hitang kinahihigaan ko ngayon. Ito ay ang basahin ito dito sa espesipikong lugar ng bahay namin. 

Dito sa lilim ng sinasabing pinakamatandang puno rito sa subdivision na nagkataong nasa loob ng nasasakop na lugar ng pamamahay namin. Dito rin kasi pinakanagbibigay tanglaw ang magagandang sikat ng araw kung kaya't nababasa ko ang mga letra at mga salitang nakalagay dito sa libro. Ang ibig ko lang naman sabihin ay parang katulad lamang ito ng mga mata ni mom. Kapag nasisinagan ng araw ay mas nagiging malinaw ang tunay na kulay nito. 

Matapos kong mabanggit ang aking tanong ay saglit na napatawa naman ang aking ina. "Bakit? Well, it's because you are meant to be a king. I want you to be a king. But of course, I don't want to push this thing on you if you don't want to. After all, I want you to shape your own destiny. Your own fate. Your own path without us telling you what to do." she said softly.

Ibinaba ko naman ang librong hawak ko at isinarado ito at tuluyan nang inilapag sa may tabi tutal hindi naman ito marurumihan dahil naglatag kami ng picnic cloth dito sa labas. Pagkatanggal ko ng libro sa paningin ko, bumungad naman sa akin ang mukha ng isang diyosa. Isang napakagandang diyosa. Ang nag-iisa kong nanay. Ang babaeng nagluwal sa akin at sa susunod ko pang kapatid. 

"King? Why? Then, paano po si Baby Valor diyan sa tiyan niyo? Eh si Finn? Don't you want them to be a king as well?" I asked then I touch her bumpy tummy with my index finger. My dad told me that I will be a big brother again to another child. I remember he mentioned something like it will be our youngest brother and his name will be Valor. Of course, I'm very excited to meet him! Another member of our family! Another playmate though I never felt bored everywhere I go. I don't really care if Finn doesn't want to play with me. I'm fine. It's just that we have different likes and dislikes. I love going outside while he loves listening to music inside his room.

You see, my parents really love me so much! They never fail to give our family some time to bond together. My mom's reapers are cute too! They always play with me! Even though they look like idiots hahaha! I heard them a lot of times. They are called reapers because they are working for a mafia family which is none other than our family. I knew it already. Yes, an eight year old kid can know this much. I have always been open-minded and curious. My dad is also amazed that I was able to find this out a lot earlier than they expected. My Aunt Fiacre said that I somehow inherited my mom's mischievousness and curiosity.