KOVALAMACA-1 SUÇLU

DARK CLUP

Operasyonu hayata geçirmek adına gidilecek olan gece kulübüne uygun ne bir kıyafetim vardı ne de oraya girdiğimde diğerlerinden bir farkım olmayacağını kanıtlayacak düzeyde makyaj bilgim. Bu nedenle yardım istemek zorunda olduğumu biliyordum. Ekipte zaten topu topu üç kızdık. Tuğba'dan yardım isteyemeyeceğime göre, Fulya'nın yardımını istemek durumunda kalmıştım.

Beklediğimin aksine memnuniyetle kabul etmiş ve beni kolay kolay tercih etmeyeceğim bir mağazanın önüne getirip, normal bir zaman olsa asla tercih etmeyeceğim türden siyah bir elbise almamı sağladı. Aslında pantolonu tercih etmek isterdim ama silahı saklayabilmek için etek daha mantıklı geldiğinden onu tercih etmiştim. Bu nedenle itiraz etmeden elbiseyi alarak mağazadan ayrılmış ve Fulya'nın evine gelmiştik.

Ailesiyle birlikte kalıyordu. Bunun iyi yönleri vardı. Mesela eve geldiğimizde annesinin sıcak karşılaması ve hazırlanırken getirdiği börek ile çay... Ayşe anneme üç gündür uğramadığımı hatırlamama neden olmuştu börekler. İşe o kadar odaklanmıştık ki, eve gece geç dönüyordum, sabah ise erkenden işe geri geliyordum. Bu nedenle onları üç gündür görememiştim. Bu gece sonlandığında yarın ilk işim onlarla kahvaltı etmek olacaktı. Bunu aklıma not düşerek, Fulya'nın ellerine teslim ettim kendimi.

Saçlarımı en son lise mezuniyetinde yaptırdığımı hatırlıyordum. Gamze'nin son gülümsediği gündü. O gece yüksek dozda aldığı uyuşturucu yüzünden ölmüştü. Hayır, şimdi bunu yeniden düşünmek istemiyordum. Odaklanmam gereken bir operasyon vardı. " Bitti komiserim." Fulya'nın sesini duyduğumda düşüncelerimden sıyrılıp aynaya doğru dönmek istedim. Ancak önüme geçen Fulya " Önce elbisenizi giyin, sonra bakarsınız" diye öneride bulundu.

Onu geri çevirmeyecektim. Zaten aynadaki yansımam o kadar da umurumda değildi. Bunu eğlenmek veya güzel görünmek için yapmıyordum. O kulübe girdiğimde adamımız bir polis olduğunu hissetmesin diye yapıyordum. Onu suçüstü yakalamak buna bağlıydı. Eğer bir polis olduğunu hissederse kaçar ya da temas edeceği kişiden uzak dururdu. Buna izin veremezdik.

Yatağın üzerine bıraktığım poşetin içinden siyah elbiseyi çıkarıp yatağın üzerine bıraktım. Sonra da üzerimdeki bluzu çekip çıkardım. Olduk olası yurt ortamlarında yaşadığımdan birilerinin yanında giyinmekte sorun görmüyordum. Buna oldukça alışkındım. Pantolonumu da çıkarıp yatağın üzerine bıraktığımda, önüme dökülen kıvırcık saçlarımı elimle geriye itip elbiseyi aldım ve başımdan geçirip giyindim.

Fermuarını kapatmakta zorlanınca bir el arkamdan uzanıp fermuarımı yukarıya doğru çekti. " Teşekkürler " diye mırıldandım eteğimi aşağıya doğru çekiştirirken. Dizimin birkaç santim üzerinde sonlanan etek, silahımı saklayabilecek derecede uzundu. Ne aşırı derece mütevazı bir elbiseydi ne de fazla rahat. Tam olarak ideal uzunluktaydı. Üzerime tam oturuşu ve kalın askıları oluşu da sevdiğim diğer özelliklerindendi. Dekolte olmayışından dolayı memnundum. Zaten yeterince kısa bir etekle dışarıya çıkacaktım. Bir de dekoltesiyle uğraşamazdım.

Fulya, gülümseyerek beni izlerken, bir anda aklına gelmiş gibi kenara çekildi ve makyaj masasının aynasını görmemi sağladı. Orada nasıl bir Gülden görecektim bilmiyorum ama merak ettiğimden öne doğru yaklaşıp sandalye oturdum. " Komiserim, çok hoş görünüyorsunuz. Aslında normal zamanlarda bu tarz giyinseniz, erkeklerin başını döndürebilirsiniz" dedi kıkırdayarak.

Aynadaki aksimden gözümü ayırmadan gülümsedim bende. Bu kadına alışkın değildim. Başka biri gibi görünüyordum. Kızıl kalın bukleli saçlar, koyu tonlarda yapılan makyajla daha öne çıkan gözler, kırmızı dudaklar... Bunun ben olduğumu eğer yapılışını hatırlamıyor olsam inanmazdım. Güzel görünüyordum ama bunu izlemeye de kendime hayran kalmaya da zamanımız yoktu. Ayağa kalkıp ona yer verdim.