KOVALAMACA-1 SUÇLU

YENİ KARŞILAŞMA

Gül, zihninden olan biteni geçirip bu adamın tam olarak nerede olaya dâhil olduğunu hatırlamaya çalışıyordu. Ama bulduğu tek şey boşluk ve biraz da baş ağrısıydı. "Önce sen cevap ver, biz neden birlikteyiz? Ve neden aynı anda banyodaydık?"

" Ayılman gerekiyordu" diye yanıtladı. Sonra da duruşunu dikleştirip öfkeli gözlerle kıza baktı. " Neden kulüpteydin?"

Onun son söylediklerini hatırlayınca vereceği cevaptan hoşlanmayacağını biliyordu. Ancak yine de söyleyecekti. " Çünkü Beyaz'ın peşindeyim. O kulübe gittim çünkü Kadir denen adamı görmek istedim ama" yönetim el değiştirmiş. Yeni adam benimle görüşmeyi kabul etmedi. Ben de inatla her gece gitmeye ve onunla görüşme talep etmeye devam ettim.

" Sonuç?"

" Hala orada olduğuma göre sonuç olumsuz. Keçi gibi inatçı adam. Onun mekânlarından birini söylese benden kurtulacak ama görüşmeyi bile kabul etmiyor. Ben de pes etmiyorum. Anlayacağın inat ediyorum."

"Sana söylediklerimden sonra hala onu aramaya devam mı ediyorsun?" diye sordu sinirle. Üşüyordu ama şu an öfkesi bunu geri planda tutuyordu. Bu kızın bu kadar inatçı olması hoşuna gitmemişti. Yapamayacağı hayaller peşinde koşmaması gerektiğini açıkça söylemiş ama etki etmemişti. " Deli misin sen?"

Gül, adamın ıslak ve soğuktan üşüdüğünü fark etmişti. Ona göre kıyafetleri yoktu ama sıcak bir şeyler teklif edebilirdi. Elindeki havluyu kenara bırakıp ayağa kalktı. " Kahve içer misin?" diye sordu.

Soğuk bakışlar bir gram bile ısınmadan yüzüne bakmaya devam ediyordu. " Sen beni dinlemiyor musun? Buraya seninle sohbet etmeye geldiğimi falan mı sanıyorsun? " diye çıkıştı öfkeyle. Ona uzak durmasını söylüyordu ama o umursamadan sıradan bir ziyaretmiş gibi kahve teklif ediyordu.

" Neden buradasın o zaman?" diye sordu onun aksine sakince. Bunu gerçekten merak ediyordu. Onunla nasıl karşılaştığını hatırlamıyordu ama neden kendisini buraya kadar getirmek için zahmete girdiğini öğrenmek istiyordu. Onu bir daha görmeyeceğini düşünmeye başlamıştı. Ama bir anda yeniden karşısına çıkmış hatta evine gelmiş.

Elindeki havluyu sertçe koltuğa fırlatan adam" Çünkü sana hayatımı borçluyum ve ben de senin hayatını kurtarmaya çalışıyorum. O burnunu bu işlerden uzak tutmazsan çok uzun süre yaşamayacağını söylüyorum. Beni dinlesen iyi edersin çünkü bir sonraki sefer seni görsem bile yok sayacağımı bil. Bundan sonra önümde ölsen bile umursamayacağım. Eğer beni dinlemez devam edersen yapacağım bu olacak" diye bağırmaya başladığında Gül de öfkelenmişti.

" Sana bunu yapmanı ben söylemedim neden bana kızıyorsun? Beni görmezden gelip işine devam edebilirdin. Ama beni eve getirdin. Hem bana hayatını borçlu falan değilsin. Sana yardım ederken bunu borç olarak düşünmedim. O yüzden istediğin gibi davran ve bana borçlu hissetme. Ben bu işe girerken seni yaşam sigortam olarak görmedim" diye bağırarak karşılık verişti adama.

İkisi de sessizliğe gömüldüğünde öfkeli gözleri birbirine meydan okumaya devam ediyordu. Yarasa kızın haklı olduğun farkında olduğu için bu konuşmayı uzatmaya gerek görmedi. Onu görmezden gelip işine bakabilirdi. Ancak onu alıp buraya getirmişti. Bunu neden yapmıştı onu bile bilmiyordu ama şu an bile aynı durum da kalsa yine bunu yapacağını biliyordu. Bu kızı yine kolundan tutup bu işten uzak tutmak isteyecekti.

Ancak düşüncelerinin aksine " Haklısın... Neden seni buraya getirdim ki? İstediğin gibi kendini öldürtebilirsin. Devam et... bir sonraki sefer seni kolundan tutup götüren kişi olmayacağım" dedi bağırmak yerine bir tık daha sakin bir sesle. Ayağa kalkmış ve gitmek için hazırlanmıştı.