KOVALAMACA-1 SUÇLU

ARANAN GÜVEN

Çalan telefonumun sesiyle gözlerimi zorlukla açmış ve el yardımıyla telefonumu arama başlamıştım. Buraya bir orta sehpa almak farz olmuştu. Elimi attığım her yerde gazete kâğıtları çarpıyordu ve bulamadığım telefonum çalmaya devam ediyordu. İstemesem de mecburiyetten gözlerimi açarak gazete kâğıtlarının arasında neredeyse kaybolmuş telefonumu bulup çıkardım ve ekrandaki isme baktıktan sonra kulağıma götürdüm. Üzerimdeki battaniye omuzlarımdan düştüğünde biraz üşümüş ve boştaki elle onu geri çekip omuzlarımı örtmüştüm.

" Büşra!" diye karşılık verdim bir yandan uyanmaya çalışarak.

" Gülden, ben narkotik şubeden Ferhat. Sanırım merkeze gelmen gerekiyor." Duyduğum yeni isim ve bir anda uyanmama yetmişti. Ferhat, eski iş arkadaşım... Büşra'nın telefonu neden ondaydı?

" Ferhat, Büşra orada ne yapıyor?" diye sordum uyku sersemi bir halde. Hala tam anlamıyla uyanamadığımdan bağlantıları kuramıyordum.

" Gelsen iyi olacak Gül " dedi ve telefonu kapattı. Telefon kulağımda öylece birkaç dakika daha olduğum yerde oturdum. Uyanmaya başladığımı bir anda ortaya çıkan panikle anlamıştım. Büşra narkotik şube tarafından gözaltına alınmıştı. Büşra...

Üzerimdeki battaniyeyi hızla iterek çıplak ayakla yatak odama doğru koşturmaya başladım. Soğuğa rağmen üzerimdekilerden kurtulup siyah bir kazak geçirdim başımdan. Sonra da bir pantolon giyerek çekmeceden çorap çıkardım. Hemen ardından banyoya koşarak elimi ve yüzümü yıkadım ve telefonumu ve evin anahtarlarını askıdan çıkardığım ceketin cebine doldurup giyindim. Sonra da botlarımı ayağıma geçirdim ve kendimi soğuk 1 Ocak sabahına bıraktım.

Dün yılbaşı gecesiydi ve Büşra'nın arkadaşlarıyla eğlenmek istediği için bende kalacağını söyleyerek yetimhaneden izin aldığını biliyordum. Ama bana söz vermişti. Kötü bir şey yapmayacağını söylemişti. Onun böyle bir şey yaptığına inanmam olanaksızdı. Ona daima uyuşturucunun zararlarını anlatıp durmuştum. Sadece ona değil yetimhanedekilere de. Gamze'ye olanları bilmesine rağmen bunu yapmış olamazdı. Hayır, ona güvenmem gerekiyordu. Büşra bunu yapmazdı.

Soğuk olmasına rağmen uzun süre taksi bulamadığımdan yürümek zorunda kalmıştım. Yüzümün de ellerimin de buz tuttuğunu hissediyordum ama devam ediyordum. Sonda bir taksiyi durdurmayı başardığımda endişem biraz daha azalmıştı. Şimdi oraya gidecek ve ne olduğunu öğrenecektim. Büşra'yı da bu lanet yüzünden kaybetmeyecektim.

Ücreti ödeyip taksiden indiğimde, koşarak merkeze girdim ve bildiğim kata doğru koşmaya başladım. Beni fark edenler olduğunu hissediyordum ancak şu an onlarla oyalanacak zamanım yoktu. Nefes nefese bir halde narkotik bölümüne vardığımda, toplantı odasının önüne gelip kapı kolunu tutarak durdum. Çalmadan içeriye girecektim ama artık buradan biri olmadığımı hatırlayarak vazgeçerek kapıyı çaldım. Ardından da içeriye girdim.

İçeride sadece Tuğba olması sanırım benim şansızlığımın en büyük kanıtıydı. Yine de " Getirilen çocuklar nerede?" diye sordum onun kim olduğunu unutarak.

Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken ben sabırsızca vereceği cevabı bekliyordum. " Çok değişmiş görünüyorsun. Mesleği bırakmak sana yaramış" diye yanıtladı benim beklediğim cevabı vermek yerine.

Onunla uğraşacak kadar sabrım yoktu. Belki daha sonra olurdu ama şimdi Büşra'yı görmem gerekiyordu. Yüzümde dökülen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp" Çocuklar nerede?" diye sordum sabırsızca.

" Sorgu odasında ama sen..." devamını beklemedim. Odadan çıkıp en son girip kendimi akladığım odaya doğru yürümeye başladım. Kayıt odasının önüne geldiğinde kapıyı çalarak içeriye girdim. Sonunda Ferhat'ı bulmuştum.