KOVALAMACA-1 SUÇLU

İLK ADIM

Yarasa, evden ayrılıp mahallenin başında karşılaştığı Taner'in getirdiği arabaya bindiğinde bile aynı şeyleri düşünüyordu. Bilmeden hayatını kurtardığı, olayın merkezinde yer alan, onu öldürmek için Beyaz'la anlaşmış olan adamının, tuzağına çektiği ama başaramadığı o komiserle aynı olması sadece tesadüf müydü? Bu çok garip bir durumdu. Düne kadar hayatında sadece küçük bir pürüz olan kıza bu gün hayatını borçlanmıştı.

Garip durumdu. İlk defa bir kadını beş dakikadan fazla düşünmüştü. Ancak bu kadın sıradan biri değildi. Adamını neredeyse yakalamış olan, Ufuk amire meydan okuyan, kendisine kurulan ve normal şartlarda kurtulmasının imkânsız olduğu bir tuzakta hem şans eseri hayatta kalan hatta kendisini aklayarak bir de üstüne hayatını kurtaran bir kızdı.

Polislikten istifa etmiş, gözlerinde apaçık bir şekilde belli olan intikam planlarıyla kendisine farklı bir yol arayan bu kız beş dakikadan fazla düşünülmeyi hak etmişti. Ne kadar çabalarsa çabalasın zaten bunun dışında hiçbir şeyi düşünemiyordu. Kocaman mahallede onlarca evin arasından gidip o kızın evinin önüne sığınmasını bir türlü açıklayamıyordu. Eğer oraya kendi ayaklarıyla gitmiş olmasaydı bunun tuzak olduğuna emin olurdu. Bu kadar tesadüf olması mümkün değildi. Ama olmuştu işte. Kendi ayaklarıyla o kızın evine gitmişti.

O da eski polis olmasına rağmen kendisine yardım etmişti. Onu kapıda ilk gördüğünde tanıyamamıştı ama salona geçtiklerinde kim olduğunu anlamıştı. Resimde görmüş olmasına rağmen o rengi unutmamıştı. Saçı o zaman bile dikkatini çekmişti şimdi ise canlı olarak görme fırsatını bulmuştu. Başta kızın yardıma muhtaç biri olduğundan kendisine el uzattığını düşünmüş sonrasında polise bu durumu bildireceğini düşünmüştü. Her ne kadar istifa etmiş olsa da yıllardır polislik yapan birinin yapabileceği bir şeydi.

Ama kapıya gelen ve konuşmalarına şahit olduğu o polise söylediklerini duyduğunda her şey yerine oturmuştu. Polisliği bırakmıştı ama intikamını unutmayacaktı. Polisi eli boş bir şekilde gönderip ona yardım etmek için yeniden yarasıyla ilgilenmeye başladığında bu yüzden üsteleyerek sormuştu kim olduğunu. Ona hatırlatmak istemişti. Gözlerinde intikam ateşi yanarken eski polis olduğunun farkına varmasını istemişti. Çünkü intikam almak istediği kişi dün kendisini öldürmeye çalışmış bir adamdı. Asla onun baş edebileceği biri değildi. Bu yüzden yol yakınken vazgeçmesini sağlamak istemişti.

Bir polisin baş edebileceği kişiler değillerdi. Ne Beyaz ne de kendisi. Bir kez hayatta kalmayı başarmış olabilirdi ama Beyaz onun kimliğini tespit ettiğinde aynı hatayı iki kez yapmayacaktı. Bu kez ölümü kaçınılmaz olacaktı. Çünkü onun dünyasında acımak diye bir şey yoktu. Biri senin ayağına dolanacaksa onu ortadan kaldırmak zorundaydın. Eğer acır da onu yolundan çekmezsen o seni gittiğin yoldan çekerdi. Bu yüzden birilerinin canını almak o kadar da olağandışı bir durum değildi onların dünyasında.

Ama bir polis memuru için günlerce uykusuz kalma nedeniydi. Sonsuza kadar vicdan azabı çekme sebebi. Onlar sebepsiz birini öldüremezlerdi. Ancak kendi dünyasında bu önemli bir detay değildi. Birini sırf sana yan baktı diye bile öldürebilirdin. Bu nedenle o kızın asla girmemesi gereken bir dünya olduğunu düşünmüştü.

Tabi karar yine de ona aitti. Onu uyarmış ve yapmamasını söylemişti. Yine de bu yola girecekse kendi bilirdi. Başına bekçi dikecek hali yoktu sonuçta. Can borcu olduğundan onun hayatını kurtaracak uyarıyı yapmıştı. Gerisi onun tercihiydi. İster ölür ister hayatına devam ederdi.

Araç, bir depodan bozma olan evinin arka tarafında durmuştu. Kapıda bekleyen adamlarından biri kendisinden önce kapıyı açmış ve ona da sadece araçtan inmek kalmıştı. Yarası sızlamaya devam etse de ilk defa yaralanmış değildi.