Dealing with my Husband's Nephew

Chapter 39

Zev's POV

Nakita ko syang nakatayo sa may terrace habang tinatanaw ang papalubog na araw.

Palihim akong napangiti bago napabuntong-hininga.I can't imagine that I'm with her at the moment.

Ilang taon ko bang pinangarap ang pagkakataong ito?hindi biro ang ginawa kong pagkaabala nitong mga nagdaang araw.

Hindi biro ang matinding kaba na lumulukob sa aking dibdib sa pag-aakalang magwawala si Yezza kapag nagising sya at magugulat nalang dahil nakakulong na kami dito sa isang isolated island na pag-aari ni Tito Marcio.

No money..

No gadget..

No television..

No electricity..

At ni wala syang gamit na dala..

Na sinadya ko naman talagang gawin,dahil kasali ito sa mga plano ko.

Pero nagkamali ako...

It seems she don't care at all!na sya namang ikinalundag ng aking puso.

Yezza,ngayon paba ako susuko?kung kailan na alam ko na pag-aari talaga kita?

Gagawin ko ang lahat mapaibig ko lang sya..sa ginawa kong ito ay paraan ko lamang para mapalapit ang kalooban nya sa akin.

Ito lang ang paraan na naisip ko para maipadama ko sa kanya kung gaano sya ka-espesyal sa buhay ko.

Marahan akong lumapit  at marahang tumabi sa kanyang kinatatayuan.Nilingon nya ako at nginitian.

God!Yezza...

Hanggang kailan ako magtitiis?hanggang kailan ang gagawin kong paghihintay para malaya na kitang mahawakan,mahalikan at maangkin ng paulit-ulit?

Fuck!

Nakaramdam ako ng kakaibang init na kaagad na dumaloy sa aking kalamnan sa isiping iyon.

Huminga ako ng malalim bago nagsalita.

"How's your day being with me,Yezza?"

Hindi ko napaghandaan ang bigla nyang pagkapit sa aking braso bago malayang ipinatong sa aking balikat ang kanyang ulo.

Haist!how's sweet of her!kung pwede ko lang hilingin na sana laging ganito ang kanyang mood..

Ipinilig ko ang aking mukha para mahalikan ang tuktok ng kanyang ulo.

Hanggang ganito lang ba ako?hanggang halik sa ulo..sa pisngi at-

"The sunset is so wonderful!isn't it?"Bulalas nya instead na sagutin yung tanong ko kanina.

"Yeah...its amazing!"

Sagot ko sabay pulupot ng aking braso sa kanyang maliit na bewang na syang hawak nya kanina.

Naramdaman ko ang kanyang pagkislot but i don't mind.

"Alam mo ba kung ano ang naiisip ko habang tinatanaw ko ang sunset na yan?"

Tanong nya habang ikinapit sa aking baywang ang kanyang braso.

So,the image of us right now is so adorable!

Facing the sunset while holding each other's waist...

Sayang...sana nakuhanan man lang kami ng litrato!

"Hindi..."

Dahil hindi naman ako kagaya ng iba na may kakayahang maging mind reader.

"Na mabubuhay naman pala ang tao kahit walang perang iniisip...na pwede naman palang maging kontento sa buhay kahit wala ang lahat...na pwede naman palang maging masaya-"