TEK UMUT (+18)

7. 'Zehir Yeşili..'

Multimedia : Demir.

İrem Alacahan.

"Hoşgeldiniz İrem hanım."

Adımlarım Holding kapısından içeri girdiğinde hızlı bir koşuşturma yaşandı.

Telaşla yanıma gelen asistanım elindeki dosyasını hızlıca açıp programımı anlatırken asansöre bindik.

"Bunlar yokluğunuzdaki dosyalar efendim, incelemek istersiniz."

Bıkkınca bir nefes çektim. "Odama koyarsın."

Asansör durduğunda dedemin odasına doğru ilerledim.

Kapıyı iki kere tıklatıp içeri girdim. "Ben geldim!"

Genişçe gülümseyerek ayağa kalktı. "Hoşgeldin güzel torunum."

Genişçe açtığı kolları arasına girip aynı şekilde sıkıca sarıldım ona. Yerine otururken masasının önündeki koltuğa yerleştim.

Kaşlarını kaldırıp derin bir nefes aldı. Biliyordumki halledilmesi gereken bir konu vardı.

"Bir konu hakkında yardımını alacağım."

Ciddi ses tonu dikkatimi ona yöneltirken hızla devam etti. "Sana bir görev vermek istiyorum lakin Murat bilmesin."

Tek kaşım anında kıvrımlandı. Babam'ın bilmemesi gereken ne vardı? Dedemin mavi gözlerinin önündeki perde anlamamı zorlaştırıyordu.

Eliyle işaret etti zarfı. "Zarfın içinde herşey yazıyor akşam iş bitecek."

Anladığım kadarıyla bir infaz emriydi bu. Hafifçe dişlerimi sıktım, artık sıkılmıştım başkalarının kanını elime bulamaktan.

Artık yetmez miydi aldığım canlar?

Her gece suretleri zihnimde dolanan cesetlerden sıkılmıştım.

Yinede tek bir kelime diyemedim.

Zarfı usulca alıp dışarı çıktım. Odama ilerlerken muhteşem bir ses ilişti kulaklarıma.

"Kızım."

Babamın sesini duyar duymaz zarfı hızla cebime tıkıştırıp ona döndüm.

"Baba'm."
Elleri yüzümü kavrayıp dudakları saçlarımı öptü. "Özlettin."

Burnumu kırıştırdım. "En çok ben özledim."

Sağ eli yanağımı kavradığında safir mavileri hafifçe kısıldı. İnce bir ürperti savruldu irislerime.

O ise sordu. "Ne konuştunuz dedenle?"

Hafifçe yutkundum. Söyleseydim eğer babam ağır sonuçlar ödetirdi.