TEK UMUT (+18)

31. 'Neredeydin.?!"

Multimedia : İrem.

Nefes Alacahan.

Titreyen ellerimdeki bardak büyük bir gürültüyle yere düştü.

Parçalara ayrılan bardağa baktım. Elimi boğazıma götürdüm.

Ne demişti?

Oğlumu bul!

Çıplak ayaklarımı camlardan sakınıp salona ilerledim.

Ne diyecektim şimdi? Olduğum yerde çöktüm düşünmeye ihtiyacım vardı. Düşünmeye.

Buğra..

Söylemelimiydim abime? Ne yapacağım hakkında zerre fikrim yoktu ne güzel(!). Elimle şakaklarımı gelişigüzel ovdum.

Çalan telefonuma baktım.

R.A. arıyor..

Ulan.! Tam zamanında. Büyük bir sıkıntıyla aldım elime telefonu yavaş hareketlerle cevapladım.

"Efendim.?"

"Evine geliyorum."

Kapattı. Gelme ulan gelme!

Siktiğimin ziliyle görevli kapıyı açtı salona girdi yüzünü gizleyen şapkasını çıkartıp bana döndü.

"Buğra olayı hakkında biraz rapor alacağım."

Kaşlarımı çattım "İstediğini aldın. Artık çek gölgeni üzerimizden!"

Hafifçe güldü "Aferin. Şimdiki görevin daha mühim."

Kaşlarımı kaldırıp devam etmesini istedim "Demir Poyrazı.. Öldüreceksin!" dedi.

"O adamın bir saç teline bile dokunamam ben.." tıslayarak söylediğim cümleyle sert bakışlarını gözlerime sabitledi.

Devam ettim.

"O adamın gücünden ve kudretinden senin haberin var mı?"

Alayla güldü. Sinirle tekrar devam ettim.

"Yolumuza çıkmıyor diye ondan güçlü olduğunu sanma! Karşımıza çıkmamasının tek sebebi İrem!. Torununa aşık olmasa emin ol bu kadar rahat olamayız."

Gözlerini devirdi "Sadece 1 haftan var. Aksi taktirde Mur-"

"Sus tamam!" boğazım yırtılırcasına bağırdığımda kahkaha attı daha sonra def olup gitti.

Sinirle ağlamaya başladığımda düşünmeye başladım.

İrem.

"Yağız Hanlı."

Gözlerim uçuk mavilerinde gezinirken devam etti "Yeni ortaklığımız şans getirir umarım."

Güldüm, hafifçe mırıldandım. "Umarım."

Başımla son kez selam verip içeri girdim. Gölgem zemine çarpar çarpmaz etrafımda koşuşturmaya başlayan asistanıma döndüm.