TEK UMUT (+18)

9. 'Götürüyorum.'

Multimedia: Süpriz mdpdmdpdöşddö

İrem Alacahan.

Gözlerimi açtığımda benim yüzüm Demir'in boynundaydı onun burnu ise saçlarımda.

Bir an olsun üzülmüştüm bu anı bozduğum için.

Yavaşça belimdeki ellerini çözdüm. Doğrulduğumda gözlerime çarpan siyah saten çarşaf dün geceyi kusursuzca hatırlamama yetti.

Sıcaklaşan yanaklarımla büyük bir nefes aldım genişçe gülümsedim. Başımı hızla sağa sola sallayıp yavaşça kalktım yanından.

Üzerimi giyinip yatağın yanına oturdum. Usul usul okşadım saçlarını parmak uçlarım tazelendi, can buldu.

Uyandırmamaya çalışarak öptüm dudaklarını.

Sahi.

Bir adamı öpmeye doyamıyordu dudaklarım. Öptükçe canına can katılıyordu, uzaklaştığım an hasretiyle kavruluyordu.

Yüzünü ince ince okşadım, kokusunu yudum yudum hapsettim içime.

Aşağı indiğimde Derya'nın yanına gittim arkasını dönmüş gazete okuyordu.

"Demir beyin kahvaltısını hazırlayın, birazdan kalkar."

Sesimi duyar duymaz ayağa kalktı. "Peki İrem hanım."

Arabama binip Sude'yi aradım.

Holdinge vardığımda seri adımlarla odama çıktım.

Tık tık tık.

Çalan kapıya dönüp seslendim "Gel."

İçeri giren asistanım "İrem hanım, yeni ortaklarımız geldiler. Görüşme vardı da bugün." dediğinde kaşımı kaşıdım "Toplantı odasına al geliyorum."

"Peki efendim."

Telefonumu çıkartıp Sudeyi aradım.

"Sude. Hemen toplantı odasına gel çizimleri de al."

"Hemen geliyorum."

Toplantı odasına ilerlerken Dedemle karşılaştım. "Günaydın torunum."

"Günaydın dede."

Suratındaki garip ama sahici gülümsemesi ile elindeki üç siyah zarfı bana uzattı.

Suratına baktım. Yine miydi?

"Sen halledersin ancak."

Almak istemedim.

Ve bunu anlasın geri çekilsin istedim. Uzun uzun süren gözlerimizin savaşını kaybeden ben oldum, parmaklarım zarfları kavrarken başını memnuniye salladı.

Dedem yanımdan geçip giderken ben toplantı odasına girdim.

Toplantıyı başlattığımda Sude yaklaştı, elindeki çizimleri diğer mimarlarla sunup geriye çekildi. Aklım zarflarda takılı kalırken toplantımız bitti, odama geçtim.