TEK UMUT (+18)

40. 'Tanrıya Dua.'

Multimedia: Demir.

İrem.

Silah seslerinin ardı arkası kesilmezken arabanın camları kum gibi üzerime dökülmeye başladı.

Saçlarımın arasına karışan cam kırıkları tenimi sıyırıyordu. Başımı ellerim arasına alıp koltuğa bastırmıştım.

Tek bacağım arabanın dışındaydı. Ama içeri sokabilecek pozisyona sahip değildim. Bağırışlar kuvvetlendiğinde tanıdık seslerde duymaya başladım.

Bizim Holdinge ait korumalarda buradaydı. Başımı kaldırmaya çalıştığımda olmadı.

Etrafı saran ince toz bulutu cam kırıklarından oluşuyordu. Gözlerimi yumdum.

"Buda sana ders olsun Alacahan! İhaleye sakın geleyim deme!"

Kulaklarıma ilişen sözler dişlerimi sıkmama yetti.

O ihaleden asla vazgeçmeyecektim.

Ben bu Alacahan ailesinin varisiydim. Murat Alacahan'ın kudretini bezenmiş kızıydım.

Pes etmek, hele ki korkup kaçmak söz konusu dahi olamazdı. Kendimle olan iç savaşımı hızlıca sonlandırmama neden olan bacağımdaki sızıyla inledim.

"Ah!"

Sızı tüm bacağıma yayılırken var gücümle bağırdım.

Beni duymayacağını bilsemde ben sadece bağırdım.

"Baba!"

Çocuklar herzaman canları yandığında içgüdüsel olarak annelerinin adını haykırırdı.

Ama onları herzaman babaları kurtarırdı.

Bense hep baba diye haykırırdım.

Ve hep babam tarafından kurtarılırdım.

Yine bekledim onu.

Beni kurtarsın diye.

Birkez daha haykırdım acı dolu bir nefesle. Kaldırdım başımı onu görebilmek için.

"Baba!"

Ve babam geldi.

Heybetli bedeni binadan çıktı. Gölgesi ezdi yeryüzünü. Utandı cihan, saklandı tüm lanetler.

Tek bir parmağının hareketiyle etrafımıza etten bir duvar örüldü.

Kükredi babam.

Haykırdı gökyüzüne.

"Kızım!"

Titredi boğazım, çıkamadı sesim. Babam hızla yanıma gelip bedenimi arabadan çıkardı.

Onun yanında ufalan bedenimi kolları arasına alıp sarmaladı.

"Şş.. Korkmana gerek yok, baban geldi."

Bir kaç kelime anlatırmıydı tüm hisleri. Duyguları?

Babam gelmişti.

Fazla söze lüzum yoktu.

Acıyla sızlanıp bacağımı gösterdim. Çenesini sıktı.

Tek hamlede kucağına aldığı bedenimle önümüze getirilen arabasına ilerledi.

Bedenimi yerleştirip kendi tarafına geçti. O sırada apar topar Buğra geldi sürücü koltuğuna geçip hızla hastahaneye ilerlemeye başladı.

"Abla iyi misin?"

Gülümsemeye çalıştım "Hastahaneye beş dakika içerisinde varmazsak olmayacağım."

Buğra biraz daha hızlandı.