His Slave

Chapter 6

(Edited)

__

Julia's POV

Bakit ganun?

Parang...

Parang may nasesense akong iba.

Yung parang may hinala kang may maling mangyayare ngayong araw? Alam mo yung ganung feeling? Oh baka... feelingera lang talaga ako.

Binalewala ko nalang ang kaba ko at nagbuntong hininga na muna bago pumasok sa gate. Lalo pa akong na-down nang maalalang wala pala si Frisa dahil may vacation sila ng family niya sa Batangas.

Ugh. Wala akong kasama tumambay kapag free time. Wala yung mga ugok kong kapatid, nauna silang pumasok sa akin kanina. Nagmamadali sila ni hindi na ako naintay. At kapag nasa university naman hindi na kami nagkikita. 

Nung pumasok ako, nagsimula na yung weird na feeling na kanina ko pa napi-feel. Paano ba naman eh, lahat sila nagtitinginan sa akin. Yung iba parang naaawa, pero karamihan parang natatawa.

Tinignan ko yung suot ko. Maayos naman na pants at simpleng spongebob tshirt. Baka kasi natatawa sila sa suot ko, gaya lang nung first day. Baka nga. 

Kalma lang julia.

"Girl nakita mo yung nasa bulletin board kanina?"

"Oo, ang epic lang hahaha!"

"Mas lalo lang siyang nagmukhang tanga don." 

Napalingon ako sa may bandang bulletin board. Ang daming tao. Nakisiksik naman ako hanggang sa wakas, nakarating din ako sa harap. Tinignan ko yung nilalaman non at laking gulat ko nang makita ko na nga ang mga nakalagay doon.

Agad agad kong tinanggal ang mga iyon sa bulletin. Ugh, nakakahiya!

"Seriously?" One girls asked me in a mocking tone and laughed at me. "Now I wonder where you came from. Stupid, weird, poor and ugly girl." She said and walked away with her friends. They were laughing their ass out and I'm so humiliated right now.

Pano ba naman yung mga pictures na nandon ay yung time na nahulog ako sa puno ay nagka sugat sugat ako nung elementary ako. Nung nadulas ako sa stage play namin nung grade 7 ako at nakita ang undies ko na may Winnie the Pooh. Yung nahalikan ko ang poste nung nalasing ako sa isang party nung grade 9 namin. Hindi ko kasi alam na yung ice tea pala nila may kahalong alak! Pati na yung...napagtripan ako ng mga kapatid ko dati. Paggising ko nalang sobrang dami nang drawing ng mukha ko. Ugh, gawain na nga ata nila iyon!

"Hahaha! Hulaan ko, yung poste ang first kiss mo noh?" One of them said, insert maarteng halakhak tho.

"Oo nga. Winnie the Pooh? You don't even have the money to buy descent underwears." Another one said. Duh! Hindi ko naman ididisplay yung panty ko!

"You look uglier with face paint on." A boy mocked me and laughed.

They continued on mocking me. And I admit that I am affected. Hindi ako manhid, nakakaramdam din ako ng pagkapahiya. But even though I'm about to cry, I tried so hard not to. Hindi ako magpapatalo.

Hindi pa sila nakuntento at may bumagsak na likido mula sa ulo ko hanggang sa buong katawan ko. Ang lagkit. Hindi ko alam kung ano pero ang lagkit.

So I ran as fast as I can. Papalayo sakanila, papalayo sa mga ugaling hayop na yun. Ibang klase sila. Mas masahol pa sila sa hayop. At sa kalagitnaan ng pagtakbo... bigla akong may nabangga.

Sino pa? Bakit ba hindi ko naisip na siya ang may pakana ng lahat ng ito? Afterall, siya lang naman ang may kakayahang kunin ang mga ganung litrato ko.

"Happy? Happy that you made me a laughing stock?" I asked him. Hindi ko alam, but I burst out when I saw him. I never knew he would go this far. Okay lang sana kung siya lang ang makakita, he can laugh his ass until he pass out but no, he showed it to the whole Univeristy.

"I expected so much about you. I didn't know you would stoop this...low. You're disappointing as hell Mr. Kris Wu." I said and left.

Without noticing, I entered a bathroom. I cried there. I cried as I can. Hanggang sa may narinig akong bumukas na cubicle. And there, I realized that I entered the wrong bathroom. I'm in a men's bathroom!

"Here, take this. You're so nosy." Aniya at ibinigay ang panyo niya sa akin. Binalewala ko nalang siya at naghilamos. C'mon Julia, wag mo pahalata na lalo kang napahiya. 

"C'mon, alam kong nahihiya ka. Just clean yourself using this and stop crying over their critisms." He said. Hindi ko alam pero parang medyo gumaan ang pakiramdam ko. "We all have our embarassing moments miss, but yours was exposed to many so...I understand. Please stop crying, ang pangit mo. By the way, I'm Martin James." He said and reached his hands for me to shake with it, tinitigan ko muna yun tsaka ko tinanggap.

"Julia, Julia Montes." Ani ko at pilit na ngumiti sakaniya. Nahiya kasi ako nung sinabihan niya akong pangit. Ewan, nakakahiya kasi ang cute niya.

Hinila niya ako papuntang locker room.... ng mga lalaki?! Putspa! Anong gagawin ko dito?!

"O-ooy! Anong binabalak mo! Binabalaan kita! Wag kang magtangkang gawin yan!" Ani ko pero patuloy lang siyang lumapit sa akin. Palapit ng palapit... tucha, napapalunok ako ng wala sa oras eh.

Bigla naman akong napaupo, bench pala yung nasa likod ko! Napaupo ako dun at mas lalo pa siyang lumapit. Medyo binaba niya yung mukha niya para mapantay sa akin. Sabay nginisian ako.

"Bakit? Ano namang magagawa ng babaeng katulad mo sa isang lalaking katulad ko?" Aniya. Napatanga naman ako sakaniya ng mga three seconds. "A-ano?!" Hindi niya ako sinagot pero mas lalo niya pang nilapit yung mukha niya. Hindi! Hindi ako pipikit! Hindi ako magpapaloko. I've seen a lot of scenes like this.

Kinakabahan ko siyang tinigan hanggang sa ngumisi siya sa akin. Bigla siyang may nilagay sa mukha ko na...tshirt at jogging pants.

"Sus, crush mo siguro ako no? Hahahaha, wala pa akong ginagawa, nagrerequest ka nang reypin kita." Aniya at nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya. "Ay, alam mo, ang hangin mo. Muntikan na kong liparin oh?" Sarkastikong sabi ko at nag-act na tinatangay. Natawa lang siya at umirap lang ako.

"Change to that. Maligo ka. Ang baho mo." He said and I was shocked nang makitang may undies don. Then I noticed that the P.E uniform is for girls. Wtf?

"S-sorry if I'll offend you...pero bading ka ba?" I suddenly asked and instead of receiving a deathly glare, he just laughed. Ang weird niya. "Isipin mo ang gusto mong isipin. Go and clean yourself. I'll wait here." He said and left the bathroom. 

Mabilisan lang akong naligo. Weird pakinggan pero oo, nagkasiya yung undies sakin. Ugh, gusto kong isipin na stalker ko siya pero hello! Ang cute kaya niya, plus, saglit palang ako dito. Imposibleng may stalker na ako. 

Pagkalabas ko medyo nagulat pa ako kasi siya agad ang bungad. He smiled at me and stared for a while which made him more weird. Pero hindi ko nalang pinansin since mabait naman siya sa akin. "Tara na! Baka malate pa tayo sa next class. I already ditched a class for you." He said and held my hand then he walked in a fast pace. 

Tsaka lang nag sink in sa akin na nakapag ditch ako ng class. 

Wtf Julia, don't forget about your studies. You need to remain as a scholar!

"Bilis! Baka matanggal pa ako sa scholars kapag mag ditch pa ako! Lagit ako kila Jay...ikaw kasi eh!" Sabi ko at sinimulang tumakbo.

"Eh? Why me?" Aniya at dinuro yung sarili niya. Ghadm, he looked cute.

"Eh kasi hindi ako? Char! Tara na nga, ang daldal mo." Ani ko at mas hinigpitan ang hawak sa kamay niya. Siyempre simpleng chansing din kapag may chance. 

As I look at him, I felt weird feelings. Something's off, I know. Something's familiar with him and it's for me to find out.

~~AgentBlue