His Slave

Special Chapter #2

Christine's POV

Nandito ako ngayon... sa ospital. Oo, alam kong lahat kayo ay galit na galit sa akin. Dahil muntikan ko nang mapatay ang bida. Pero hindi ako ginawa sa storyang ito para kainisan niyo. Bakit ba? may alam ba kayo sa storya ko? Wala naman.

Lahat nang kontrabida may dahilan kung bakit sila nagiging masama. Minsan ang mga kotrabida pa ang may mas nakakalungkot na storya kesa sa bida.

"Kamusta na po siya doc?" Sabi ko at hinarap ang doctor na tumingin kay cheska. Ang kakambal ko. 

"chris! Huy! hahaha nakatulala ka nanaman jan!"

"Huh? A-h? namimiss na na rin kasi si mama ate. Miss ko na siya" 

"Halika nga dito! Sabi ko naman sayo eh, kalimutan na natin lahat nang nangyari. Hindi naman porket wala na siya, kakalimutan na natin siya, what I mean is kalimutan na natin yung masasaklap na nangyari sa buhay natin."

"Pero hindi ganun yun kadali ate. masakit padin"

"May sinabi ba akong madali? Wala namang madali sa buhay chris. Lahat mahirap, kapag iniisip mong mahirap, mas lalong bibigat yan. Dapat positive thinker ka!

"Hoy dalawang anghel sa buhay ko! Ano na? Magdadrama nalang kayo jan? Kakain na! ahahha"

"Kuya!!! Wahh! kailan ka pa dumating?"

"Ah? Kanina lang. Dahil namiss ko kayong dalawa... nagluto ako nang baked mac! tara na't lumamon!"

"Hahaha kami din! Miss ka na namin! tara!"

Ang perfect na nang buhay ko. Kahit wala sina mama, kahit wala si papa. Ang saya saya ko na kasama  sila. Pero biglang nagbago nang dahil sa isang iglap ang lahat. NAWALA ANG LAHAT LAHAT.

"Kuya! Kuya! parang awa niyo na.. pakawalan niyo na kami! Please!"

"SHUT UP! SHUT UP SHUT UP!!"

"WAHH! Parang awa niyo na! Wag niyo papatayin si kuya! Wag! Ako!! Ako nalang! Wag lang si kuya. Kailangan pa siya ni chris."

"I SAID SHUT UP! KAYO! PATAHIMIKIN NYO NGA YAN!"

"HAHAHA GAGALAWIN NA BA NAMIN?"

"BAHALA KAYO! BASTA PATAHIMIKIN NIYO! NAKAKARINDI!"

"WAG! PARANG AWA NIYO NA!w-wag!"

*BANG! BANG BANG!*

"KUYAAA!!  KUYA! KUYA NAMIN.. wag.. tama na parang awa niyo na"

Sobrang sakit na makita na mamatay ang pinaka iingatan mong tao sa harap mo. Kayo ba? Alam niyo ba ang pakiramdam? Hindi diba? Kaya wag kayong mapanghusga. kasi nga WALA KAYONG ALAM.

Nung mga panahong iyon wala akong magawa. Kahit ang ipagtanggol si kuya dahil pinipigilan ako ni tristan. Ang natatanging nagmagandang loob na tulungan ako sa lahat lahat nang nangyari. ANg naglakas loob na magsumbong sa pulis. Abogado ang papa niya kaya natulungan niya kami sa kaso.