ဂါ၀န္ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ ထြတ္ငယ္အသက္အရြယ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ သူရိန္တို႔ထိုင္ေနရာ ျမက္ခင္းျပင္နား အေျပးကေလးေရာက္လာသည္။ သူမ ေဘာလံုးပန္းေရာင္ေလးက သူရိန္တို႔နားေရာက္လာ၍ျဖစ္သည္။
'သမီးေရ အေ၀းၾကီးမေျပးနဲ႔ေလ'
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ကေလးမိခင္ျဖစ္ဟန္တူသူက ေနာက္မွအေျပးလိုက္လာသည္။
အားမာန္လွဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ကာ သူ႔နားမွ ေဘာလံုးကိုလွမ္းယူလိုက္ျပီး ကေလးမေလးကို ကမ္းေပးလိုက္သည္။ ကေလးမေလးက အားမာန္ကမ္းေပးေသာ ေဘာလံုးကိုလွမ္းမယူပဲ သူမ မိခင္ထံျပန္ေျပးသြားကာ ပုန္းေနသည္။
'ေၾသာ္..စိမ္းလဲ႔ရယ္.. ဟိုမွာ သမီးေဘာလံုးျပန္ေပးေနတာပဲဟာကို ယူလိုက္ပါလား.. ဟင္.. အားမာန္'
သမီးငယ္ကို လွမ္းေျပာေနရာမွ ေဘာလံုးကိုလွမ္းအယူ ေႏြး လက္ေတြ ေလထဲမွာပဲရပ္တန္႔လို႔သြားသည္။ မေတြ႔ခ်င္ဆံုးသူျဖစ္သည့္ အားမာန္ႏွင့္မွ အားလပ္ရက္တြင္ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုလိုက္ရသျဖင့္ သူမ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားသည္။
'မမေႏြး..'
အားမာန္မ်က္ႏွာမွာ ျပင္၍မရေလာက္ေအာင္ပင္ ပ်က္သြားခဲ့သည္။
'သူရိန္ ဒါသင္းမာရဲ႕ အစ္မ ေႏြး.. မမေႏြး.. သူရိန္'
သူရိန္ႏွင့္ ေႏြးကို အားမာန္ ၾကိဳးစားမိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
'ဦးဦးေရ... ဒီမွာ ဦးဦးေနနဲ႔ သားေတြ႔တယ္'
ေနသားလက္ကိုဆြဲကာ ျပံဳးရႊင္စြာေလ်ွာက္လာေသာ ထြတ္ငယ္ကို ေတြ႔လိုက္ရစဥ္ခဏ အားမာန္တစ္ကိုယ္လံုးမွ စီးဆင္းေနေသာ ေသြးမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားမိသည္။ ထိုင္ေနရာမွ ရုတ္တရတ္ ၀ုန္းခနဲ ထရပ္လိုက္မိသည္။ မလိုအပ္ပါပဲႏွင့္ ထြတ္ငယ္လက္ကို သူ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲဖယ္ကာ ေနသားႏွင့္ ေ၀းရာကို တြန္းပို႔လိုက္သည္။
ေနသားရဲ႕ေအးစက္စက္အျပံဳးကေတာ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနသည္။ အားမာန္ေဘးနားမွ စိမ္းလဲ့ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
'သမီးနဲ႔ေႏြးက အားမာန္တို႔နဲ႔ေတြ႔ေနတာလား.. သင္းမာတို႔က ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေန႔ ဒီလာမယ္ခ်ည္းေျပာေနတာကိုး ဟား ဟား'
YOU ARE READING
ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်နဲ့တူတဲ့ ဘ၀.. လှေငယ်နဲ့တူတဲ့ သူ.. မုန်တိုင်းကြားမှာ ခရီးဆက်နိုင်ပါစေ..
