ျမိဳ႕သစ္တစ္ခုရဲ႕ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ျခံတစ္ခုေရွ႕မွာ အားမာန္ ကားစက္ရပ္လိုက္သည္။
ေဘးနားပါတ္၀န္းက်င္တြင္ အိမ္ရာတိုက္တာမ်ားရွိေနေပမယ့္ ဘယ္သူမွေနေသးသည့္ပံုမရ။ လမ္းတစ္လမ္းလံုး အားမာန္ကားတစ္စီးမွလြဲလ်ွင္ လူသြားလူလာပင္ မရွိေပ။ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲ လွမ္း၀င္လာခဲ့သည္။ ေနသားစီးေနက်ျဖစ္ေသာ အျဖဴေရာင္ တိုယိုတာ ပရာဒိုကားကို ျခံေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ရပ္တန္႔ထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
ေသာ့မခတ္ထားေသာ တံခါးကိုတြန္းအဖြင့္ ဂစ္တာတီးသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ဂစ္တာတစ္လံုးပိုက္ကာ သံစဥ္တစ္ခုကို တီးခတ္ေနေသာ ေနသား သည္ လြန္ခဲ့သည့္အတိတ္ကာလကပံုရိပ္အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။
ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေနသားဂစ္တာတီးသည္ကို ေတြ႔ခဲ့ရခ်ိန္ အားမာန္ မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ႏိုင္ေအာင္ အားက်ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က သူ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ပင္ ရွိဦးမည္။ ျငိမ့္ေညာင္းေသာသံစဥ္၊ ခန္႔ညားေသာဟန္ႏွင့္ အခ်ိဳးက်လွေသာ ေနသားသည္ နတ္သားတစ္ပါးလို ထည္၀ါလြန္းသည္ဟု အားမာန္ထင္ခဲ့ဖူးသည္။ သူ ဂစ္တာတီး တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့သူသည္လဲ ေနသား ပင္ ျဖစ္သည္။
အားမာန္ကို ေနသား ေခါင္းညိတ္ႏွုတ္ဆက္ကာ တီးလက္စ သံစဥ္ကို အဆံုးသတ္လိုက္သည္။
'ေနာက္က်လွခ်ည္လား..'
'ခင္ဗ်ားေခၚလိုက္တိုင္း ေျပးလာရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မအားေသးဘူး ဦးငယ္'
အားမာန္ အိစက္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ သားေရဆိုဖာကို ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္။ တကယ္တမ္းဆုိလ်ွင္ သူ အိမ္ျပန္ခ်င္လွျပီ။ သူရိန္ သူ႔ကိုေစာင့္ေနမွာ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူရိန္ရွိေနေသာေနရာကို ျပန္ရသည္ႏွင့္ပဲ သူ ေက်နပ္စိတ္ခ်မ္းသာမိသည္။ လူခ်င္းမဆံုမိေပမယ့္ သူရိန္႔အခန္းထဲမွ မီးေရာင္ လဲ့လဲ့ကိုျမင္ရသည္ႏွင့္ သူ႔အနားမွာရွိေနပါလားဆိုသည့္ အသိတစ္ခုႏွင့္ အားမာန္ ေက်နပ္နိုင္သည္။
'ျပန္ခ်င္ေနျပီလား အားမာန္..'
အားမာန္စိတ္ကူးကို ရိပ္မိသည့္ႏွယ္ ေနသား ေမးလာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်နဲ့တူတဲ့ ဘ၀.. လှေငယ်နဲ့တူတဲ့ သူ.. မုန်တိုင်းကြားမှာ ခရီးဆက်နိုင်ပါစေ..
