ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်

ေက်းဇူးတင္စကား

The End..

ဒီေနရာေရာက္တိုင္း ခံစားခ်က္မ်ိဳးစုံပဲ။

ၿပီးခဲ့ၿပီေပါ့။ ဆုံးခဲ့ျပန္ၿပီေပါ့။ လုပ္ခဲ့နိုင္တယ္။ လြမ္းစရာႀကီး။ တသသနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ။ တကယ္မ်ိဳးစုံပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဆုံးဆိုတာ အစရဲ့ လမ္းစ။ အဆုံးမရွိရင္ ေနာက္ထပ္ ျပန္စဖို႔ ခက္တယ္။ ဒီေတာ့ အဆုံးတိုင္းဟာ လြမ္းစရာ၊ ေက်နပ္စရာျဖစ္သလို မမြန္အတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြပါ။

ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း ေက်နပ္ရမယ့္ မွတ္တိုင္ေလးေတြေပါ့။ ဒီေနရာေလးေရာက္ေအာင္ အတူလိုက္ပါခဲ့သူေတြအားလုံးကို ရင္ထဲအသည္းထဲက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မမြန္ စကားေျပာရင္ သတိထားပါတယ္။ မရိုင္းေအာင္၊ တျခားသူ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ သတိထားၿပီးမွ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မရိုးသားတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး။ ခံစားခ်က္မပါတဲ့ စာလုံးေတြဟာ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ ေလထဲမွာ ေပ်ာက္သြား႐ုံပဲ။ ခံစားခ်က္နဲ႔ေျပာတဲ့ စကားမွန္ရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္လုံးပဲ ျဖစ္ပါေစ။ အားလုံးရင္ထဲ ေရာက္ေအာင္ ေျပာနိုင္မယ္။ ဒီလိုပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။

အားလုံးကို ဒီေနရာက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေရးၿပီးသားဇာတ္လမ္း၊ ဖတ္ၿပီးၾကတာမ်ားလို႔ အမ်ားႀကီးမေမၽွာ္လင့္ထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ view, vote, feedback ေတြ ျမင္တိုင္း သိပ္ေပ်ာ္ရပါတယ္။ ယူနီဖတ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီ chapter ေတြပါ vote ေပးတာေတြ၊ ေဇာ္ဂ်ီဖတ္ၿပီး ယူနီ chapter ေတြပါ vote ထားခဲ့တာေတြ ျမင္ရေတာ့ သိပ္ခ်စ္မိတာပဲ။ အားေပးမႈအားလုံးအတြက္ ရင္ထဲအသည္းထဲက ေက်းဇူးပါေနာ္။

ပင္လယ္နဲ႔ေလွငယ္

သူ႔ကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကပါဘူး။ အၾကင္နာမြန္လို႔ လူသိၾကတာ စည္းနဲ႔ ၾကယ္ေလးေၾကာင့္ မ်ားပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း မမြန္အတြက္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းေလးဟာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။

BL ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး စေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ စည္းနဲ႔ ၾကယ္ေလး ျဖစ္လာတယ္။ ဆက္စပ္မႈ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အားမာန္နဲ႔ သူရိန္ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာေတြ႕ခန္းကို ေရးခ်ိန္မွာ မဂၤလာေဆာင္မွာ ဆုံၾကတာမ်ိဳး နင့္နင့္နဲနဲ ေရးခ်င္တယ္လို႔ စိတ္ကူးရတယ္။ စည္းအတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေလးေပါ့။ ေနသား ဇာတ္ေကာင္ကို မုန္းေအာင္ ေရးေနခ်ိန္မွာပဲ မုန္းလို႔မရနိုင္ေလာက္တဲ့ ဗီလိန္မ်ိဳး ေရးခ်င္လိုက္တာလို႔ ေတြးမိတယ္။ ထက္‌ေ၀ယံဇာတ္ေကာင္ရဲ့ အစပါ။ ဒါေတြဟာ မမြန္ တစ္ေယာက္တည္းသိတဲ့ လၽွို႔၀ွက္ခ်က္ေလးေတြေပါ့။