Freya

H3: De put

'Waar waren jullie?'. 'Vliegen' antwoordden Ferderik en ik tegelijk en aten verder. 'Wij waren niet veel anders toen we jong waren Lucas' zei ma met een zachte stem en keek hem lachend aan. 'Je hebt gelijk schat' zei hij en kuste haar op haar wang. Ma was afkomstig van Nacht eiland, het eiland van de Zwarte Schaduwen. Een eiland dat ontdekt werd na de Grote Drakenoorlog door oma en haar broers. Het lag zo ver weg dat het nog nooit door iemand van onze archipel opgemerkt was. Maar ja, ze hadden dan ook een vreselijke Alpha die hen onderdrukte. Het leek een beetje op pa's verhaal maar dan met andere mensen in andere omstandigheden. Uiteindelijk is de hele Zwarte Schaduw populatie naar Drakeneiland verhuisd en leefden ze nu aan de voet van het kasteel. Het kasteel was op de rand van het eiland gebouwd en het dorp lag ervoor. 'Weet je nog dat we Bal speelden?' vroeg ma. 'Toen was het nog gewoon een spel, niemand had ooit gedacht dat het echt een sport zou worden' lachte pa. 'Door jou voel ik me oud'. Tante Roos pakte een appel van tafel en nam er een enorme hap uit. 'Oh ja, straks put, ik moet je wat laten zien'. 'Ben er na het ontbijt zusje' zei pa en lachte naar haar. 'Eet je niet mee?'. 'Het is best als je door eet' zei ze en wandelde weg. Pa zag er bezorgd uit. 'Pa, wat is er?' vroeg ik verward. 'N-niks meisje' zei hij en stond op. 'Eet je je ontbijt niet op?' vroeg ma. 'Als Roos zegt dat het dringend is, kan ik haar beter niet laten wachten' zei hij stil met als bedoeling dat wij het niet zouden horen. 'Als het uitloopt laat Eiks je wel wat weten'. Daarna verliet hij de eetruimte. Oma keek hem even schuin aan at toen verder. Ik keek naar Ferderik, die al naar mij keek. We grijnsden. 'Oh nee, de put is verboden terrein voor zij die het teken niet waard zijn' zei ma meteen. 'Jullie gaan er niet heen'. 'Maar ma...' klaagde Ferderik. 'Nee' zei ze streng en stond op. Ze had een gelijkaardige tint haar als mij maar zij bond het altijd samen in een staart, die nu even heen en weer zwaaide. Haar groene ogen leken te branden en ze staarde mij en Ferderik om de beurt aan. 'Denk er nog niet aan'. Daarna wandelde ze weg en liet ons alleen met oma. 'Dus, hoe gaan we de put binnenkomen?' vroeg hij en keek me aan. Ik schoot even een snelle blik naar oma en keek toen terug naar mijn broer. 'Dat moet geen probleem zijn' lachte ik. 'Nee, de problemen vinden je dan vanzelf wel' mompelde oma. Ik keek haar even verward aan. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik haar. 'Die put bezorgd niets dan problemen' zei ze en keek me met doffe ogen aan. 'Dat stomme ding is de oorzaak van alles'. Ze stond op en wandelde weg zodat Ferderik en ik nog de enigen aan de ontbijttafel waren. 'Waar heeft zij het nu weer over?' vroeg hij verward. 'Ik heb een voorgevoel dat het met haar broer te maken heeft' zuchtte ik.