Freya

H16: Vis

Pov Freya
Ik werd wakker naast Ferderik, die snurkte. Ik rolde met mijn ogen en duwde hem opzij. 'Je snurkt' klaagde ik en maakte hem wakker. 'Hmmm' mompelde hij en opende zijn ogen. Pas nu leek hij te beseffen dat we op de grond voor de uitgedoofde haard van Joanna lagen. 'Ik snurk nooit' mompelde hij en draaide zich om. 'Doe je wel' zei ik en duwde hem. 'Doe ik niet' zei hij en duwde me terug. En ik duwde hem, hij duwde mij... Uiteindelijk sloeg hij me een blauwe plek en we stopten. 'Ik heb honger, laten we wat te eten halen' zei Ferderik en stond op. 'Misschien kunnen we wat vis jatten uit de plaatselijke academie?'. 'Als jij die dan voor mij even opwarmt is het prima' zei ik en stond ook op. 'Want mensen eten geen rauwe vis, vreemd he?'. 'Wat je zegt' lachte hij. 'Ik heb het nooit begrepen, rare wezens'. Ik trok een jas aan en we vertrokken. Joanna vond het vast niet erg dat ik deze van haar leende. Het duurde niet lang voordat we in de academie aankwamen. Ferderik warmde een paar vissen voor me op en at de rest van de mand verder op. Zo zaten we daar in de kantine van de academie ons ontbijt te eten. Zou pa al weten dat we weg waren? Waarschijnlijk wel. Oma zal het hem wel verteld hebben. Hij zou hier elk moment kunnen staan. Hij zou ons gisteren al kunnen komen halen zijn maar dat deed hij niet. Misschien wist hij dat ik wat tijd nodig heb om dit alles te vatten. Om te beseffen dat dit alles echt aan het gebeuren is... 'Gaan we weer naar huis straks?' vroeg ik en keek naar Ferderik. Hij verslikte zich bijna in de vis en keek me licht verbaasd aan. 'Je wilt naar huis?'. 'Ik wil onze ouders niet ongerust maken' zei ik. 'Misschien kan ik wel trainen met Dina... Zij kan ook zwaardvechten'. 'Dina is een draak, ze is te sterk voor jou' zei Ferderik. 'Misschien Kron?'. 'Die heeft nog straf, weet je nog?' zuchtte ik. 'En Helena dan?' vroeg hij. Helena was tante Clarissa's dochter, ze was deels Boekaran. 'Is zij ook geen draak?' zei ik verward. 'Maar niet zo'n sterke draak' zei Ferderik. 'Zeg maar wanneer je klaar bent om te gaan'. 'Laten we nu vertrekken, hoe eerder, hoe beter' zei ik en stond op.

Oma stond zoals gewoonlijk te staren naar een punt in de verte op het balkon toen we weer in het kasteel aankwamen. 'Fijn dat jullie terug zijn' zei ze maar deed niet eens de moeite om ons aan te kijken. Het leek alsof ze gehuild had maar daar zou ik niet verder naar vragen. 'Jullie pa was zeer ongerust' ging ze verder. 'We zullen hem meteen gaan zeggen dat we terug zijn' zei Ferderik en trok me met zich mee naar binnen. 'Waarom deed je dat nou?' vroeg ik. 'Straks word je al even gek als die vrouw' zei hij en wenkte naar achteren, naar oma. 'Wil je dat soms?'. 'Gek zijn is niet besmettelijk hoor' lachte ik. 'Oh nee, wacht maar af' zei hij en sleurde me verder het kasteel in.