Freya

H18: Diner

Er heerste een doodse stilte aan tafel. Niemand sprak, alsof het de trans zou doorbreken. Er werd geen woord gezegd, alsof de eerste die iets zei vermoord zou worden. Soms werden er blikken geworpen, meer niet. Niemand durfde deze hypnotiserende stilte te doorbreken. Daarom aten we in stilte verder. Oma, mijn ouders, mijn nonkels en tante's samen met hun gezinnen, Ferderik en ik. Ma had hen uitgenodigd zodat dit niet ongemakkelijk zou zijn. Ze had het dus duidelijk mis. Dit was vele malen ongemakkelijker. 'Dus Freya is nu ook een mens?'. Alle ogen schoten meteen in de richting van Kron. 'Ja' antwoordde ik. 'Join the club' lachte hij en keek me aan met een blik die ik niet kon plaatsen. Meelevend, bezorgd maar ook een soort van uitlachen. Het was vreemd. 'Dus nu ben ik sterker dan jou' zei Dina half lachend. 'Ik versla je zo met Bal, let maar op' zei ik. 'Hoe ga je bal spelen? Je hebt geen vleugels' zei Wim. 'Ik speel voor 2' zei Ferderik. 'Dan wil je vast revanche voor eerder' lachte Dina. 'Oh kom maar op' lachte hij. 'Ik sta aan Ferderiks kant' verklaarde Wim meteen. De volwassenen hadden nog niets gezegd, alsof zij nog steeds in de trans zaten. De hypnotiserende stilte. 'Kinderen, altijd hetzelfde' lachte oma. 'Dan zijn er toch nog zekerheden in het leven'. 'Moeten we nu beledigd zijn?' vroeg ik en keek naar oma. 'Nee, het is alleen dat jullie ouders niet anders waren toen ze jullie leeftijd hadden' zei ze en at verder. 'Maar aan alle mooie dingen komen een eind, jammer genoeg...'. Ze keek even triest voor zich uit maar herpakte zich meteen. 'Geniet ervan zolang het kan'. Pa keek haar even schuin aan maar gaf geen commentaar. Ze hadden elkaar sinds hun ruzie niet meer gesproken. Hopelijk zouden ze het snel bijleggen. 'Wil je je krachten niet terug dan?' vroeg Kron. 'Zelfs al zou ik dat willen, het zou niet gaan' zei ik en porde wat in mijn eten. 'Hoe bedoel je?' vroeg Dina verward. Zij wisten niets over het visioen, zij wisten niet dat ik zou sterven. 'Alleen pa kan haar krachten teruggeven weet je'. Bedankt voor de safe Ferderik. 'Nonkel Lucas' zei Wim en keek naar pa. 'Waarom heeft u eigenlijk Freya's krachten afgepakt?'. Het bleef even stil aan de tafel en pa keek Wim doordringend aan. 'Twijfel jij aan mijn beslissingen jongen?'. 'N-nee, natuurlijk niet...' zei hij wat nerveuzer en vermeed oogcontact. Tegen je Alpha ging je niet in, dat was algemeen geweten. De sfeer was gespannen en we hervielen weer in complete stilte. Ongemakkelijk... 'Ik verloor de controle' zei ik dan toch maar. 'Zoals tante Roos een aantal jaar geleden'. 'Oh' zei Wim en at verder. Het was alsof hij teleurgesteld was. Misschien omdat hij dwars door mijn leugen heen kon kijken. Ik had prima controle over mijn krachten. De meeste dachten dan ook dat ik Alpha zou worden, niet Ferderik. Maar ja, die optie werd nu dus uitgesloten... Wacht. Als ik sterf omwille van Alpha-mode en het visioen kan niet voorkomen worden... Dan krijg ik mijn krachten dus terug!