Freya

H12: Drake

Pov Freya
'Ik wil niet terug naar huis...' zuchtte ik en keek naar Ferderik. 'Je kan je niet eeuwig blijven verbergen voor pa weet je' zuchtte hij. 'Je zult hier toch eens een keer weg moeten, het is maar een kwestie van tijd voordat pa je hier vind'. 'Weet ik...' zuchtte ik. Op dat moment ging de deur open en oma kwam naar binnen. 'Krusha?' vroeg Joanna verbaasd. 'Hallo Joanna, ik kom mijn kleinkinderen halen' zei ze rustig en wandelde verder naar binnen. 'Freya, kan ik je even spreken?'. 'Oma? Wat doet u hier?' vroeg ik verward en stond op. 'Je vader weet niet dat je hier bent' zei ze. 'Maar de keuze die je maakte was wel voorspelbaar'. 'Wat doet u hier?' herhaalde ik. 'Ik kom met je spreken' zei ze. 'Ik weet wat je vader gedaan heeft, maar ik weet ook waarom dat hij het gedaan heeft'. 'Dit gaat over groot nonkel Drake, of niet dan?' vroeg Ferderik. Het verhaal over Drake, oma's broer. Hm, een echte klassieker. Het werd verteld aan kleine kinderen om hen bang te maken. Zodat ze naar de Alpha zouden luisteren zonder enige twijfel. 'Ik ontnam mijn broer zijn krachten en dat werd zijn dood' zei ze. 'Het is 1 van de keuzes waar ik het meeste spijt van heb in mijn hele leven, dat zal je vader ook weldra inzien. Hopelijk nog voor de tragedie zich voordoet'. 'Wat heeft Drake eigenlijk gedaan dat zo slecht was dat je zijn krachten af nam?' vroeg ik. Haar ogen stonden triest en ze zuchtte. 'Nadat Kronos gestorven was in de Grote Drakenoorlog, was hij niet meer dezelfde... Niemand was hetzelfde, maar bij hem... Het was anders. Hij werd moordlustig en ik dacht dat ik het deed voor zijn eigen bestwil maar...'. Ze slikte. 'Hij had al te veel vijanden gemaakt... Zonder zijn krachten maakte hij geen kans, het is mijn schuld dat hij dood is'. 'Dat is het niet' zei ik en keek haar aan. 'Hij heeft dat lot over zichzelf uitgeroepen doordat hij zichzelf niet in de hand had. Het was zijn schuld, dat heb ik je al een keer verteld'. 'Hebben ze je nooit verteld dat ik nooit luister?' vroeg ze en zuchtte. 'Kom gewoon mee terug naar Draks, Lucas is ongerust'. 'Zeg pa maar dat alles goed met ons gaat dan' zei Ferderik, 'Maar wij blijven hier'. 'Zoals je wilt, maar kom achteraf niet klagen' zei ze en knikte nog even kort naar Joanna voordat ze vertrok. 'Hm, vreemde oude vrouw' mompelde Ferderik stil. Onrespectvol zijn tegenover ouderen werd als zonde bestempeld, daarom zei hij het zo stil dat alleen ik het kon horen. Ik moest toegeven dat hij gelijk had. De vrouw uit de verhalen was niet onze oma. Die vrouw was verloren gegaan tijdens de Grote Drakenoorlog of toch niet veel daarna. Stomme oorlog. Ferderik keek me aan en zuchtte. 'Zin in een vliegtocht door de sneeuw? We kunnen draaksleeën'. Ik zuchtte en staarde naar de grond. 'Oh ja...' zei hij stil. 'Sorry, ik...'. 'Het geeft niet' zei ik en stond op. 'Laten we een wandeling maken?'. 'Goed' lachte hij en we wandelden naar buiten.