Freya

H22: Ik hou van je

Pov Freya
Ik wist niet hoeveel tijd er verstreken was voordat ik terug naar huis vloog met Stab. 'Bedankt Stab, ga maar weer naar Kron, hij is vast ongerust' zuchtte ik en aaide de draak. Daarna vloog die weg en keek ik zuchtend naar het kasteel. Het was al donker en ik stond in mijn eentje midden op het plein van Draks. 'Hey'. Verrast draaide ik me om. 'Oh euhm hey Dina' zuchtte ik. 'W-wat doe jij hier zo laat?'. 'Dat kan ik ook aan jou vragen prinses' zei ze en kwam vlak voor me staan. 'Ik ga er niet omheen praten. Ferderik heeft niets gelost, niet eens een geloofwaardige leugen verzonnen of zo. Zwak gewoon'. 'Typisch...' zuchtte ik. 'Dus ik wil het van jou horen. Er gaan geruchten dat iemand gaat sterven. Dat de put dat in een visioen laten zien heeft. Ferderik zei dat het waar was maar verder niets. Het is iemand die we kennen of niet dan?'. 'Ja' zei ik stil en hoorde mijn stem kraken. 'Wie is het?' vroeg ze en zette haar handen in haar zij. 'Dat wil je niet weten' zei ik stil en keek haar aan. 'Echt niet, geloof me'. 'Aerg, is dit een tweelingding of zo?! Ferderik zei bijna net hetzelfde!'. 'Het is beter voor iedereen als niemand het weet' zei ik en draaide me om. 'I-ik ben laat, ik moet naar huis. Ik stel voor dat jij hetzelfde doet'. Met dat wandelde ik weg en liet Dina alleen op het plein achter. Ik zag Ferderik op het balkon staan, hij moest vast alles gevolgd hebben... Ik bleef stil staan voor de poort van het kasteel en zuchtte. Langzaam keek ik op en zag dat Ferderik op me neerkeek. 'Oh euhm ja sorry' zei hij en knipperde met zijn ogen. Hij vloog naar beneden en vloog me dan weer omhoog, het balkon op. 'Ik werd al ongerust' fluisterde hij. 'Hoeft toch helemaal niet' zei ik en keek hem aan. 'Kijk, ik leef nog'. 'Ja, nu nog wel...' mompelde hij en keek triest naar de grond. 'Hey' zei ik en legde mijn hand op zijn wang. 'Jij zult een geweldige Alpha worden'. 'Jij was altijd degene die Alpha zou worden Freya, dat weet iedereen' fluisterde hij en balde zijn handen. 'Maar dat is niet waar ik me zorgen over maak...'. 'Over wat dan wel?' vroeg ik stil en keek hem in de ogen. 'I-ik wil jou niet verliezen Freya... J-je bent mijn t-tweelingzus... I-ik hou van j-je... E-en ik weet niet h-hoe ik het ga overl-leven zonder jou...'. Tranen stroomden over zijn wangen, maar ook over die van mij. 'Oh Ferderik' snikte ik en knuffelde hem. Hij knuffelde terug en ik verstevigde mijn grip. Zo stonden we daar een tijdje, te huilen in elkaars armen. Al knuffelend alsof we elkaar nooit meer zouden mogen loslaten. Die avond sleurden we Ferderiks bed naar mijn kamer en zetten het valk naast het mijne. We lagen bijna tegen elkaar aan en keken elkaar in de ogen. 'Ik hou van je broertje' fluisterde ik. 'Ik ook van jou zusje' fluisterde hij en sloot zijn ogen. 'Slaapwel'. 'Slaapwel'