Freya

H33: Verstoten

Alle beledigingen zijn van de personages zelf en zijn niet gemeend.
Pov Ferderik
Ik vloog naar Bor. Het mocht dan wel laat zijn, Merodi zou er geen probleem van maken, dat wist ik zeker. Ik vloog tot bij zijn huis en zag Metalic buiten staan. Waarom stond die niet op stal? 'Hey jongen' zei ik en aaide zijn hoofd. 'Wat doe jij hier nu zo alleen buiten?'. Opeens klonk er geschreeuw van binnen en mijn ogen schoten open. Dat was Quinto, Merodi's vader. Ik opende meteen de voordeur en zag Merodi in elkaar gedoken in een hoekje zitten. Zijn handen hield hij beschermend over zijn hoofd en ik hoorde hem zachtjes huilen. Verbaasd staarde ik naar Quinto die met gebalde vuisten voor hem stond. 'Wat is hier nu weer aan de hand?!' riep ik. 'Ah! Kijk daar eens! Het drakenprinsje dat mijn zoon verpest heeft!'. 'W-wat?' vroeg ik verward. Merodi keek voorzichtig op en zag me staan. Hij durfde niet te praten maar zijn ogen zeiden meer dan woorden. 'Wat heb je met hem gedaan?' siste ik. 'Hetzelfde als wat ik met jou ga doen!' schreeuwde hij en zijn vuist vloog in mijn richting. Ik kon hem makkelijk ontwijken en sloeg hem op de grond. 'Monster' siste ik. 'Jij bent een fout van de natuur' siste Quinto. 'Jongens horen niet te houden van jongens! Jij hebt mijn zoon naar de kloten geholpen!'. 'Klootzak!' snauwde ik en stampte hem. Hij viel om en bleef liggen. Ik liep naar Merodi en hurkte naast hem neer. 'G-gaat het wel?'. Hij schudde heftig nee met zijn hoofd en klemde zich aan me vast. 'H-haal me hier a-alsjeblieft weg...' fluisterde hij en zijn stem kraakte. Ik pakte hem op en zag Carlos naar de scene staren. 'Je broer is in goede handen, dat beloof ik' zei ik en wandelde met hem naar buiten. Ik stapte samen met Merodi op Metalic en we stegen op. 'F-Ferderik...'. 'Ssssht' suste ik. 'Alles komt in orde...'. 'Hij haat me...' zei hij stil en begon weer te huilen. 'Vind me een fout van de natuur, iets wat niet zou mogen zijn... Een zonde. Een misdadiger. Hij zei dat ik zijn zoon niet ben... H-hij heeft me volledig onteigend Ferderik...'. 'Ik ben er zeker van dat hij gewoon nog wat in schok is. Laat het bezinken, hij draait wel bij' zei ik. 'Dat denk ik niet... Hij heeft me afgestoten... Ik ben niet langer Merodi van Bor... I-ik ben alleen nog maar Merodi...'. Hij klemde zich stevig aan me vast. We hadden de wet overtreden. Een heilige wet. Dat lag gevoelig bij heel veel mensen. Dit zou niet zomaar iets zijn dat over waait. Dit was serieus. 'Dan ben je bij deze Merodi Draak' zei ik en plaatste een licht kusje op zijn voorhoofd. 'We zijn er bijna...'. Hij bleef stil en huilde uit. We landden op het balkon waar pa en ma stonden. De zon was al onder en ze keken ons verbaasd aan. 'Wat is er gebeurt?!' vroeg ma en keek naar Merodi. 'Quinto heeft hem verstoten' zei ik stil. 'Hij kan nergens anders heen...'. 'Hij is welkom voor zolang hij wilt' zei pa. 'Kom, we brengen hem naar 1 van de gastenkamers'