Freya

H31: Gek

Pov Freya
Tante Roos had uitgelegd dat ze een droom gehad had over Ferderik en Merodi. Ze had het ma en pa verteld maar zij hadden er vrede mee. Ze accepteerde hem net zoals ik dat deed. Misschien lag het bij draken anders dan bij mensen? Ik stond op het balkon voor me uit te staren terwijl Pinky wat zat te spelen op de balestrade. 'Prachtig weer om te vliegen, is het niet?'. Oma kwam naast me staan. 'Ja, dat is het zeker' zuchtte ik en keek haar aan. 'Is het al goed tussen jou en pa?'. 'Nee' zuchtte ze. 'Ik hoop dat dit snel weer over is, zodat iedereen verder kan met zijn leven'. 'Ja, iedereen...' mompelde ik. Ze keek me even schuin aan en stootte me aan. 'Hey, het komt wel weer goed'. 'Maak het goed met pa voordat het te laat is zou ik zeggen' zuchtte ik en keek naar de heldere lucht. 'Want het kan voorbij zijn voor je het weet'. 'Ja, daar zeg je wat' zuchtte ze en volgde mijn blik naar de hemel. 'Walhalla wacht op elk van ons Freya, maar sommigen worden er sneller heen geroepen dan anderen. Sommigen omdat hun tijd gekomen is...'. 'En sommigen veel te vroeg' zuchtte ik. 'Dat is waar' zei oma. 'Maar ooit zijn we allemaal daar, dat is een lot dat niet te veranderen valt'. 'Hmmm' mompelde ik. 'Niemand kan het lot veranderen...'. 'Zeg nooit iets waar je niet zeker van bent' fluisterde oma. 'Wat?' vroeg ik verward. 'Niks' zuchtte ze. 'Ik moet gaan'. 'Gaan praten met je zoon' zei ik. 'Inderdaad kind, voor het te laat is'. Daarna wandelde ze weg en liet me hier alleen op het balkon achter. Vreemde vrouw, raar gesprek. Pffff. 'Hey, gaat het?'. Ik draaide me verward om om Ferderik te zien staan. 'Hey' zei ik. 'Wat doe jij hier? Waar is Merodi?'. 'Hij moest naar huis' zuchtte hij. 'Carlos gaat hem vermoorden'. Ik rolde met mijn ogen en lachte. 'Hoe ging het? Hebben jullie euhm quality time gehad?'. 'Ja' lachte hij en leek opeens heel ver weg te zijn. 'Merodi is nu mijn vriendje... Is dat niet geweldig?'. 'Wauw ja, gefeliciteerd' lachte ik. 'Nooit gedacht dat jij eerder een vriendje zou hebben dan ik'. Hij rolde met zijn ogen en keek weg. 'Wat moest oma?'. 'Oh, gewoon, praten' zuchtte ik. 'Ze gaat het goedmaken met pa'. 'Werd ook tijd' mompelde Ferderik. 'Denk je dat ze gek is en dat pa het haar eindelijk een keer gezegd heeft?'. 'Zoiets zou pa nooit doen' zuchtte ik. 'En hij zou ook nooit jou krachten afnemen of niet dan' zei hij en keek me aan. 'Dus jij denkt dat oma haar verstand kwijt is?' vroeg ik. 'Heb je die vrouw al eens horen praten Freya?' vroeg hij. 'Er komt niets zinnigs meer uit haar mond'. 'De oorlog eist zijn tol op ieder van ons' zuchtte ik. 'Maar die stomme oorlog is lang geleden al uitgevochten' zuchtte Ferderik. 'Waarom dragen wij daar dan nu nog steeds de gevolgen van?'. Ik haalde mijn schouders op. 'Waarom vraag je het haar zelf niet eens?'. 'Alsof ze dan een eerlijk antwoord geeft' zuchtte hij. 'Je weet hoe ze van haar kleine geheimpjes houd'