My life with BTS [voltooid]

Chapter 7

Als ik me ogen open is het eerste wat me opvalt dat ik in een bed lig. Ik kijk op de klok en zie dat het 5 uur 's middags is. Als ik me herinner wat er is gebeurt rolt er weer een traan over me wang. Ik veeg hem snel weg als ik een deur open hoor gaan. Ik ga snel zitten en rek me uit. Als ik zie dat Jimin de kamer binnenkomt, glimlach ik als ik denk aan vanochtend. Ik hoor nog meer voetstappen, en kijk nieuwsgierig achter Jimin. Als ik zie dat Nienke de kamer binnenkomt, veranderd mijn glimlach naar een boos gezicht. 'En wat doet zìj hier?' Ik ga met me armen over elkaar zitten. De andere jongens komen ook binnen en kijken verbaasd naar Nienke. 'Jimin wat doet zij hier?' Ik kijk naar Jin. 'Wisten jullie niet dat ze hier zo zijn?' Ze schudden nee en ik kijk naar Jimin. 'Jimin waarom heb je haar meegenomen?' De jongens kijken naar Jimin terwijl ik naar Nienke kijk. Ze zet een onschuldige glimlach op en ik moet me inhouden om haar niet te slaan. 'Nou omdat ik vind dat jullie het uit moeten praten.' Nienke schiet in de lach. 'Ik hoef niet met haar te praten hoor, zij is de gene die mij alleen heeft achtergelaten.' Ik kijk haar aan maar ze kijkt nu nog alleen maar naar Jimin. 'Dus Jill zeg maar sorry tegen mij.' Ze zet weer een vieze neppe glimlach op, en nu kan ik het niet meer inhouden. Ik sta op en geef haar een klap tegen haar wang. Ze gaat met de klap mee en beland op de grond. Ze gilt het uit van de pijn en grijpt naar haar wang. Als ik haar nog een klap wil geven, word ik tegengehouden door Tae. 'TAE LAAT ME LOS!' Ik probeer me los te wurmen maar het lukt niet, omdat Jin me nu ook vasthoud. Ze sleuren me de kamer uit en zetten me op de gang. Ze doen de deur dicht en gaan ervoor staan. 'Jin en V laat me erdoor. Ze kijken elkaar aan, en schudden dan hun hoofd. Ik geef een schreeuw van frustratie en laat me tegen de muur naar beneden zakken. 

Als na een kwartier eindelijk de deur open gaat, zie ik dat Nienke gehuild heeft. Hard. Niet dat het mij iets kan schelen. Als ik naar binnen wil lopen word ik tegengehouden door Nienke. 'Sorry.' Dat is het enige wat ze zegt. Ik kijk haar boos aan en schuld haar hand van me pols af. Ik loop naar de binnen en gooi de deur met een klap dicht. Jin en Tae waren al naar binnen gelopen, gelukkig maar want anders hadden ze een deur in hun gezicht gekregen. Boos loop ik naar de kamer in en kijk de jongens aan. 'Wat heeft ze gezegd, en waarom moest ze huilen?' Jungkook begint een heel verhaal in het Koreaans te praten, en ik heb geen idee waarom. Ik laat hem uitpraten, en als hij is uitgepraat kijk ik RM aan. 'Hij zei dat Nienke zowat haar hele levensverhaal vertelt heeft, over jullie en jullie vriendschap. En dat ze spijt heeft dat ze ruzie gemaakt had. En dat ze het goed wou maken maar ze weet hoe jij bent.' Ik grinnik. 'Laten we zeggen dat ik niet goed ben het goedmaken van ruzies.' RM schiet in de lach, en ik kan het niet laten om een glimlach op te zetten. 'Maar waar is ze nu heen?' vraag ik aan hem als hij is uitgelachen. 'Ze zei dat ze naar haar hotel ging en dat ze ons met rust zou laten.' Ik knik. 'Hoelang blijven we nog in het hotel?' Ik kijk naar Jhope. 'We gaan na het avondeten weg.' Ik knik. Dan schiet me iets te binnen. 'Mijn paspoort.' 'Wat?' V kijkt me aan. 'Ik heb geen paspoort, mijn moeder had die bij zich.' Ik zucht. 'Weet je waar je ouders nu zijn, waar ze liggen zeg maar.' Ik knik. 'Ergens hier in de buurt.' V knikt. 'Dan gaan we erheen, ik denk namelijk dat hun spullen er nog liggen.' Ik knik er we staan op. We lopen de kamer uit, en ik draai de deur dicht. We gaan met de trap aangezien we een beetje haast hebben. Als we beneden komen, komt de zelfde beveiliger weer naar ons toe. Hij praat weer in zijn eigen taal en ik weet al wat er gezegd wordt. Als RM het wil uitleggen stop ik hem. 'Ik weet het al, er zijn fans buiten.' Hij knikt en glimlacht. Ik word weer in de zelfde positie gezet als gister. Ik loop in het midden, Jimin en Jin naast me, V loopt achter me en JK voor me. De rest loopt snel voor ons uit. Als we buiten zijn, horen we allemaal meisjes gillen. Ik zou het ook doen als ik BTS zag, maar ik ben het nu eigenlijk wel gewent dat ik met ze ben. Sommige fans zien me en beginnen nog harder te gillen. Andere kijken me boos aan en weer andere zien me niet eens. Als mensen opeens dingen in het Engels gaan roepen, zie ik dat RM boos begint te worden. Hij blijft staan en draait zicht om naar mij. Hij trekt me uit de positie en ik klap ongemakkelijk tegen zijn borst aan. Ik druk hem snel van me af en kijk heb verbaast aan. 'Wat ben je aan het doen?' Hij kijkt me aan, maar antwoord niet. Opeens begint hij te schreeuwen in het Koreaans naar de fans. De andere jongens kijken hem met open mond aan en als ik ze wil aankijken, ontwijken ze mijn blik. Als RM klaar is met praten loopt hij ver veder en laat mij alleen staan. Iedereen kijkt me aan met open mond. Als de andere jongens beginnen te lopen, beginnen te ARMYs ook weer te schreeuwen. Ik word snel weer in de positie gezet, aangezien sommige fans me willen aanraken. Als we bij het busje aankomen, zit RM er al in. De jongens kijken hem boos aan terwijl ik me alleen maar kan afvragen wat hij gezegd heeft.

hey mensen. Hier is een best wel lang hoofdstuk. (hoop ik dan) Sorry dat jullie moesten wachten maar zoals ik al zei, had ik gewoon niks om te typen. Maar hier is jullie hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk binden en ik beloof dat er snel weer een nieuwe komt. BYEE.

~valesca