Regrets are Always at the End

Epilogue

Sean's POV

Nandito ako ngayon sa sementeryo. May gusto kasi ako bisitahin bago pa tuluyan pumunta ng simbahan. Naglakad ako papunta sa puntod niya. It's been 6 months since nawala siya. At sa loob ng anim na buwan na iyon, palagi ko siyang naaalala. Madami kasi siyang iniwan na mga alaala. Pinangiti niya ako kung kailan malungkot ako. Pinatatag niya loob ko nung nawawalan na ako ng pag-asa. He may not be my brother by blood. But he was my brother by choice.

Nung nakarating na ako sa puntod niya, nilagay ko na yung bulaklak na dala ko. I wiped of the dry leaves na nakatabon sa pangalan ni kuya. Umupo ako sa bermuda grass at tumingin sa langit.

"Kuya, ikakasal na ulit kami ni Gizelle ngayon. Sayang at wala ka," I stated. "Hindi mo naman kailangan mawala eh. Pero siguro oras mo na talaga yun. You just protected Gizelle from that hit. Kaya ikaw yung nasagasaan.

     "Kuya, huwag kang mag-alala samin dito. Okay lang kami lahat. Pati si ate Shaira ay okay na rin. Ang cute cute ng baby niyo. Sayang nga lang at hindi kayo kinasal. Pero huwag ka mag-alala kuya, sisiguraduhin namin ni Gizelle na lalaki si Eros na malusog at kilala ka.

"Alam ko kuya nandyan ka lang para gabayan kami at protektahan. Salaamt dun. Dito na lang kuya. Nagiging bakla na ako sa pinagsasabi ko eh. At baka malate na rin ako sa kasal namin ni Gizelle. Alam mo naman yun, iyakin. Mauuna na ako kuya. Peace!"

Tumayo na ako at naglakad pabalik sa sasakyan ko. Bigla lumakas yung hangin at doon alam ko, nasa paligid lang siya. Sumakay na ako sa sasakyan ko at dumiretso na sa simbahan kung saan kami ikakasal ulit ni Gizelle. Nung malapit na ako ay tumunog yung cellphone ko. I pressed the answer button sa screen ng sasakyan ko.

"Hello, ma. May problema po ba?" tanong ko.

"Nasaan ka na ba? Magsisimula na ang kasal any minute now and you're nowhere to be found," sermon ni mama sa'kin. "Saan ka ba kasi nagsusuot suot?"

"Ma, nasa parking lot na ako. Binisita ko lang si kuya Myrick saglit para ipaalam sa kanya na ngayon kasal namin ng pinakamamahal niyang bunso," paliwanag ko sa kanya. "Eto na, bababa na ng sasakyan. I'll end the call now."

Pinatay ko na yung tawag at nilagay sa bulsa ko yung cellphone ko. I saw the car where Gizelle was waiting. Gusto ko siya silipin pero dahil sa mga paniniwala ng mga matanda, ay nakakamalas daw yun. So dumiretso na ako sa harap ng simbahan kung nasaan naghihintay sila mama.

"Finally, nandito ka na rin," sabi ni papa as he saw me near.

He signaled the pianist and that's when the instrumental started to play. Beautiful pa rin yung pinili ni Gizelle na wedding march niya kasi it brings back many memories, daw. I waited for my wife to start walking down the aisle. When ate Ganella started walking, that's when I saw her, in her very ravishing wedding gown. Sobrang iba yung design ng wedding gown niya ngayon sa wedding gown niya noon. I can't hide the smile that was currently in my face right now.

"Maraming apo, anak ha?" asar ni mama kay Gizelle as soon as she arrived.

"Titingnan po, my," sagot naman ni Gizelle.

Daddy gave Gizelle's hand to me and I took it gently. I was just staring at her the whole time. I pulled her closer to me and whispered something in her hear.

"This time, we don't have to pretend," sabi ko at hinalikan yung noo niya.

~

     "Jolly, stop playing with the mud," utos ko sa anak ko.

     "But dad! Kuya Jasper won't stop," angal pa ng bunso ko.

     "Kuya stop na. Diba sabi ko maging role model ka sa kapatid mo?" I scolded Jasper.

     "I'm just practing to hit straight dad. I'm gonna bully someone in school," sagot ng panganay ko.

     "Looks like may susunod sa mga yapak mo, hon," sabat ni Gizelle.

   I grabbed her by the waist and planted a soft kiss on her lips. Looks like it, napaisip ako sabay kibit ng balikat.

--------------------------------------------------------------

~ FIN ~