hoofdstuk 3

3K 83 2
                                    

~Edited 20-11-2018~

En opeens verslapt de aandacht op 'Darkman' en draait iedereen zijn hoofd naar mij. Een geluk dat er aan deze kant geen lantaarnpalen zijn. Ik bedenk me dit keer geen moment en sprint weg.

'Grijp hem!' Brult de leider.
Hem? Is 'Darkman' ontsnapt? Maar als ik een blik over mijn schouder werp, staat 'Darkman' met zijn hand tegen zijn neus en op dat moment heb ik het door. Ze denken dat ik een jongen ben, want ze zien me niet goed... Heb ik even geluk!

Hoewel ze met een auto heus wel sneller zullen zijn dan ik rennend, geef ik niet op. Ik ben bijna thuis. Als ik hijgend voor de voordeur sta, probeer ik met trillende vingers de sleutel in het slot te krijgen. De adreneline giert nog volop door mijn lichaam. Mijn adem gaat snel en oppervlakkig. Gestresst draai ik de sleutel om. De deur gaat piepend open. Gelukkig, ik heb het gered! Ik ben veilig thuis! En ze zullen echt niet weten waar ik woon. Nadat ik me trillend naar binnen heb gehaast, wil ik de deur terug in het slot laten vallen, maar net voordat ik de klik van het slot zou moeten horen, hoor ik iemand kuchen. En de klik van het slot komt niet. Vliegensvlug draai ik me om en daar zie ik iets waardoor ik bijna in mijn broek plas. Iemand heeft een voet tussen de deur en de deurpost gezet. Dat betekent dat ik helemaal níet veilig ben!

GekidnaptTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang