Gekidnapt

Hoofdstuk 17

~Edited 22-11-2018~

'Bijt even je tanden op elkaar', adviseert Steve. Je zou het niet geloven, maar Noah heeft Steve erbij gehaald. Ik weet niet of dit goed gaat komen. Steve is nu het stukje glas aan het verwijderen met een pincet. Noah kijkt niet eens naar me. Hij staat omgedraaid met zijn telefoon in zijn hand.

'Noah, ik denk dat het gehecht moet worden', zegt Steves rustige stem.
'Hmm...' mompelt Noah afwezig.
'En we hebben geen verdoving', gaat Steve verder. Geen verdoving? Ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Dit gaat niet gebeuren!
Nu is wel Noahs aandacht gewekt. 'Tja, dan zonder verdoving', zegt hij resoluut.
Ik voel mijn hart in mijn keel bonzen. Ik heb het absoluut niet op dokters en op tandartsen, maar bij hen heb ik nog het idee dat ze professioneel zijn. Maar bij Steve of Noah?
'Hé, keep calm', glimlacht Steve geruststellend. 'Ik heb een doktersopleiding gevolgd voor de helft dan. Ik weet wel hoe ik moet hechten.' Dat is al een kleine opluchting.
Hij zoekt de benodigde spullen. 'Het worden denk ik zo'n zeven hechtingen. Het gaat inderdaad even pijn doen.'
Nu begin ik toch weer banger te worden. Als hij de naald in mijn huid zet lopen de tranen meteen over mijn wangen. Dit doet intens pijn. Als de eerste hechting gedaan is, heb ik het idee dat ik flauw ga vallen of over moet geven. Steve ziet dat het niet zo lekker gaat. 'Noah, geef Evy eens je hand', knipoogt hij.
Zelfs Noah kijkt een beetje bezorgd naar me. Hij omklemt mijn hand en bij de volgende hechtingen knijp ik er keihard in. Hij geeft geruststellende kneepjes terug of zou het gewoon een reflex zijn?

'Zo klaar', roept Steve. Eerlijk is eerlijk: hij lijkt zelf ook opgelucht. Ik veeg mijn tranen weg met de rug van mijn hand. Mijn voet doet nog steeds pijn en ik voel me misselijk.
'Wacht, ik doe er nog even verband om.' Steve voegt daad bij woord en even later zit mijn linkervoet in het witte verband.
Hij ruimt alles inclusief het bloed op en laat Noah en mij dan achter. Ik houd nog steeds zijn hand vast en ik laat hem direct los als dat tot me doordringt.
We kijken elkaar aan. Het voelt alsof het weer de eerste keer is dat we in elkaars ogen kijken.
'Domme Evy', fluistert hij.
'Ik wil naar huis', zeg ik nog veel zachter.
Hij negeert mijn opmerking en kijkt me nadenkend aan.
'Je ziet er moe uit. Misschien moet je nog gaan slapen net als ik. Je kan echter niet op je eigen kamer.'
Onverwacht is Steve weer terug.
Hij lijkt ons gesprek gehoord te hebben, want hij zegt: 'Ze kan vannacht nog wel even op de bank slapen, beneden. Ik houd haar wel in de gaten, want ik moet toch nog een paar dingen regelen. Bovendien heb ik er al een paar uurtjes opzitten en als jullie dan wakker zijn, ga ik wel weer slapen.'
Noah knikt goedkeurend. 'Prima plan! Maar wel goed op haar letten, hè!'
Steve grijnst. 'Yes sir', hij salueert. 'Ik zal zorgen dat je meisje blijft waar ze is.'

'Ik ben niet zijn meisje', verweer ik me zwak en ik kijk boos, maar Steve lacht alleen maar. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Happy valentinesday everyone! Maar misschien zijn jullie net zo single als ik elk jaar xD

-x-

PS: stemmen zou leuk zijn, dus klik lekker op het sterretje ;)