Gekidnapt

hoofdstuk 36

~Edited 27-11-2018~

Ik voel zijn adem in mijn nek, maar ik beweeg niet. Ik sta daar, niet in staat om iets te doen. Totaal verlamd. Ik krijg amper door dat hij me op het bed duwt en zijn shirt uittrekt. Hij kust me in mijn nek naar mijn hals. Zijn handen verdwijnen onder mijn T-shirt. Ik wil dat het stopt, maar het lukt me niet. Mijn ogen worden vochtig en ik probeer te roepen, te gillen, maar ik krijg geen geluid uit mijn keel. Genadeloos trekt hij mijn broek uit en vervolgens mijn shirt.

Hij gaat me verkrachten... schiet er door me heen. Ik moet weg zien te komen, maar het is al te laat om een poging te ondernemen. Daarnaast is de deur op slot. 'Stop,' fluister ik. 'Stop, alsjeblieft.'

Hij grijnst vals. 'Never,' hijgt hij. Hij spreidt mijn benen en ik voel hem op me.

Zijn vingers lijken overal te zijn. Ik ga hier niet wegkomen besef ik, dus ik sluit mijn ogen om niets te hoeven zien.

Opeens wordt er op de deur geklopt. Dit plotselinge geluid zorgt er voor dat mijn ogen openschieten. 'Wesley, ben jij hier?' Noah. Hij is thuis!

Wesley gebaart dat ik stil moet zijn. 'Ja man, wil net gaan slapen,' roept Wesley terwijl hij een hand voor mijn mond houdt. Ik probeer me in een tevergeefse poging uit zijn greep te worstelen.

'Oké, slaap ze man.'  Voetstappen klinken steeds verder weg.

Langzaam rolt er een traan over mijn wang, ik doe geen moeite om hem tegen te houden. Is dit het dan? Is dit dan de manier waarop mijn maagdelijkheid me afgenomen wordt? Ik kan niets doen, Wesley is te sterk, véél te sterk. Het enige wat ik kan doen is bidden.

Plotseling voel ik Wesleys ruwe lippen op die van mij. Er komt gal omhoog. Laat dit snel over zijn.

'Als jij meewerkt,' fluistert Wesley hees, 'dan kan het voor ons allebei fijn zijn. En anders wellicht alleen voor mij.' Opnieuw plant hij zijn lippen op die van mij. Hij gaat niet alleen mijn maagdelijkheid van me stelen, maar hij heeft net ook mijn eerste kus gestolen - Ik heb nog nooit een vriendje gehad, en nu verwacht hij van me dat ik meewerk.

Ineens voel ik een vlaag van woede over me komen. Wat denkt hij wel niet? 

Omdat zijn handen overal zijn, waar ik ze niet wil hebben, heb ik mijn rechterhand nog vrij. 

Kwaad hoef ik me al niet meer te maken en ik haal uit en sla tegen zijn kaak. Wesley die helemaal in extase is van mijn lippen, van mijn lichaam, bijt van schrik op mijn lip. 'Auw,' gil ik.

Hij haalt zijn mond van mijn lippen en kijkt heel erg kwaad naar me. Als ik nu snel niet iets doe gaat dit de ergste nacht van mijn leven worden.

'Noah,' krijs ik met de moed van de wanhoop, 'help!'

Ik voel twee tellen daarna een enorm pijnlijke tinteling in mijn wang en nog eens. 'Meewerken, bitch. Noah gaat je niet redden.'

En spijtig genoeg lijkt hij gelijk te hebben. Ik verwacht Noah gelijk, maar zijn stem bij de deur blijft uit. Durf ik het nog een keer te wagen? Nee, durven niet, maar mijn overlevingsinstinct neemt alle touwtjes in handen. 'Noah! Heeeeelp!' In mijn oren klinkt het oorverdovend, maar het blijft angstaanjagend stil op de gang. Opnieuw slaat Wesley me en nog eens. Op mijn wang, op mijn neus, tegen mijn schouder. 

De adrenaline laat me echter geen pijn voelen. Noah moet dit gehoord hebben toch?

'Noah. Gaat. Je. Niet. Helpen,' grijnst Wesley, terwijl hij op elk woord nadruk legt. 'Denk je dat hij zoveel om jou geeft dat hij mij zijn gang niet laat gaan? Een beetje arrogant denk je niet?' Zijn handen die me net sloegen vinden de sluiting van mijn bh en hij prutst een beetje eraan. Ik hap naar adem.

'En een leuk feitje voor jou: de regel in dit huis is bro's before hoes, dus nee, Noah gaat je niet helpen.'

Hij vloekt als mijn bh-sluiting niet open gaat, maar voordat hij met meer geweld de bh van mijn lijf af wil rukken, laten zijn vingers los en vallen zijn armen slap naar beneden. Ik voel me kilo's lichter als hij op magische wijze van me af wordt gehaald en tegen de muur wordt gegooid. Noah's stem vult de kamer en het is me al snel duidelijk dat Noah het brein achter deze magie is. 

'Ben ik niet duidelijk geweest?' buldert hij. 'Heb ik niet nadrukkelijk tegen jou gezegd dat je uit de buurt van Evy moet blijven?' Heeft hij dat gezegd? Ik kan me het niet herinneren. Alles is wazig. Ik weet niet hoelang ik nog op het bed gelegen heb, maar pas als Noah naar me toeloopt en Wesley half in elkaar getrapt op de grond ligt, wordt het wat helderder. Ik vouw mijn armen rond mijn bovenlichaam en voel me erg kwetsbaar. Ik slik mijn tranen in en ik kijk hem emotieloos aan. 

'Hier,' fluistert hij, terwijl hij me mijn kleren aangeeft die ik snel aan doe. Hij pakt mijn armen vast en leidt me voorzichtig naar zijn kamer. 'Ga maar douchen.' Hij zet alvast de sproeier aan. Als hij weg is en ik eerst drie keer het slot getest heb, kleed ik me moeizaam uit. Mijn lip trilt, maar ik wil niet janken. Ik wil sterk zijn.

Het warme water maakt mijn spieren los en ik blijf er veel te lang onderstaan. Lag ik net echt onder Wesley? Werd ik net echt bijna verkracht?

Ik droog me af en ik weiger om in de spiegel te kijken. Ik wil niet zien hoe lelijk ik eruit zie. Mijn handen tasten mijn wangen af en het kan niet anders of mijn gezicht is bont en blauw. Zwijgend loop ik even later de kamer in. Noah zit op het bed. Wacht hij op mij? Zijn gezicht staat bezorgd als hij naar me kijkt. 'Kom eens hier, Evy.'

Ik wil niet, maar ik wil niet nog meer klappen krijgen. Mijn voeten schuifelen naar hem toe en in een flits zie ik Wesley voor me. Ik slik.

'Evy, gaat het?' Ik knipper het beeld weg en ik probeer een pokerface op te zetten. Ik zeg niks tegen hem. Hij is onder andere de reden waarom dit gebeurd is. Hij wist dat Wesley gevaarlijk was en toch laat hij mij alleen met hem.

Noah zucht en raakt voorzichtig mijn wang aan, maar zelfs die aanraking doet pijn en ik deins achteruit. Hij loopt naar de badkamer en komt snel terug met een tube in zijn hand. Hij duwt mijn kin omhoog en strijkt voorzichtig de zalf over mijn gezicht. Even prikt het venijnig, maar daarna is het een oase van verkoeling. Als hij al mijn blauwe plekken gehad heeft, knikt hij naar het bed. 'Ga maar slapen.' 

Ik kruip in bed en sla de dekens om me heen. Ik wil niet dat hij vannacht naast me komt liggen. Straks is hij ook dingen van plan. 'Ik moet nog een paar dingen afronden, ik ben zo weer terug.'

Gek genoeg wil ik toch dat hij hier bij me blijft. Ik ben bang van hem, maar ik voel me ook weer veilig bij hem. 'Wees niet bang, ik heb alleen de sleutel van deze deur. Wesley heeft gelukkig dat privilege niet.' 

Ik reageer niet. Had hij de sleutel van Wesleys kamer?

'Welterusten Evy,' zegt hij zacht en hij sluit de deur. Ik luister goed of ik de sleutel in het slot om hoor draaien en hoewel ik het nog steeds niet vertrouw ben ik te uitgeput om op mijn hoede te zijn. Ik val in een akelige, droomloze slaap.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Hello people,

Dat escaleerde snel voor Evy. Gelukkig was Noah er!

Ik hoop dat jullie niet zoiets mee moeten maken en anders is het belangrijk dat je hulp zoekt! Vergeet dat niet!

Je maakt me blij door op het sterretje te duwen, dankjewel alvast ;)

XOXO