Gekidnapt

Hoofdstuk 32

~Edited 24-11-2018~

Sloom en met tegenzin loop ik met de jongens mee. Het huis is omgeven door bomen, ik zie niets anders. En het is mega groot! Spanje dus. 

Noah houdt in zijn hand mijn tas met spullen en in zijn andere hand zijn eigen weekendtas. Het valt me mee dat ik die van mezelf niet moet dragen, hoewel dat niet eens een probleem voor me zou zijn. Zijn gezicht staat grimmig en die van Matt dodelijk. Dit is zeker niet goed.

Nog voordat we voor de deur staan, zwaait deze al open. Een intimiderende jongen, van wie zijn  gespierde armen bedekt zijn met tattoos, staat in de deuropening.
Matt en Noah laten even de tassen los om een bro-hug te geven. Iedereen lijkt zo close met elkaar.
'En is dat de troublemaker?' hoor ik zijn stem. Hij praat dus wel Nederlands. Zijn ogen nemen me van top tot teen op en blijven hangen op plaatsen waar ik niet blij van word. Na een tijdje ontmoeten zijn kille ogen mijn ogen en hij geeft me een knipoog. Ik ril.
'Ja, helaas wel,' gaapt Noah. Ik voel me onveilig. In Nederland voelde ik me ook niet veilig, maar die jongens daar waren nog wel oké als personen uit de onderwereld. Maar met deze jongen moet ik geen ruzie krijgen, dat zie ik gelijk.
Hij steekt zijn hand naar me uit die ik weiger. 'Dan niet,' haalt hij nonchalant zijn schouders op. Wesley is de naam.'
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Noah is bad, maar Wesley lijkt worse aldus mijn intuïtie.
Ik loop achter Noah en Matt aan naar binnen. Die twee worden binnen door de andere jongens begroet.  Noah raakt al snel in een diep gesprek met een gast die ook onder de tatoeages zit. Ze zijn allemaal zo scary! Maar Wesley blijft me het meest bij.
Op de klok in de kamer zie ik dat het 6 uur is. 's Ochtends. Zouden ze speciaal voor onze komst al zo vroeg opgestaan zijn?
Ik zou nog best een paar uur kunnen slapen. Als ik er aan denk, gaap ik haast automatisch. Ook Noah ziet er nog moe uit.
'Ik ga pitten man, als je het niet erg vindt.'
Zonder ook maar aan mij te denken, stampt hij naar boven. Ook Matt verdwijnt en ik sta hier alleen, met vreemde, creepy jongens.
Mijn stem lijkt wel ergens blijven steken achterin mijn keel. Wat moet ik nu doen?
'Wat dacht je van een spelletje?' stelt Wesley met een grijns voor die niet veel goeds voorspelt. Ik wil weigeren, maar daar steekt hij een stokje voor.
'Wie doet er nog meer mee? Deze chick is in ieder geval in,' roept hij, met een gemene blik naar mij.
De anderen zijn er ook wel voor de porren en niet veel later zitten we in een kring. Om de beurt moeten we zeggen: Never have I ever.. met aanvulling. Wie dat niet heeft gedaan moet een shotje nemen.
Als ik niet snel wat verzin, ben ik straks stomdronken. Ze gaan namelijk niet geloven dat ik de dingen heb gedaan die zij zullen zeggen. En ik dat ze me dan wel dwingen om een shotje te nemen.
'Never have I ever..' begint Wesley al, 'een winkel beroofd.'
Alle ogen flitsen naar mij. Natuurlijk naar mij. Waarschijnlijk wisten ze vanaf dag één dat Noah mij 'kreeg' van zijn vader, dat ik bestond en wat voor type ik ben. Het 'onschuldige' type.
'Drinken,' beveelt Wesley, maar ik weiger resoluut. Hij komt dreigend op me af en pakt me bij mijn schouder beet. Meteen deins ik achteruit. Hij heeft me echter goed in zijn greep. 'Mond open,' roept hij.
Als ik nog steeds weiger, knijpt iemand anders mijn neus dicht. Ik hap al gelijk naar adem - ik had dit aan moeten zien komen - en direct zet Wesley het shotglaasje aan mijn lippen, trekt me aan mijn haren achterover en vult mijn mond ermee. Ik hoest en proest als ik het doorslik. Een branderig, onprettig gevoel stroomt door mijn slokdarm. De jongens staren me grijnzend aan. Waar is Noah als je hem nodig hebt? Of wist hij dat dit stond te gebeuren? Maar voordat ik verder er over kan denken, gebeurt het nog een keer en nog eens. Hoeveel shotjes heb ik al op? Vier, vijf, zes, zeven? Ik drink nooit alcohol, ik kan er totaal niet tegen. Mijn lichaam verzet zich niet eens meer en ik hoor alleen maar het holle gelach van Wesley en het gegrinnik van de jongens.

Plotseling laat Wesley me los en ik probeer naar de bank te lopen, maar mijn beeld schommelt heen en weer.
'Oh nee,' hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om naar het geluid. 'Guys, wat hebben jullie gedaan?!' Noah wrijft in zijn ogen en kijkt heel kwaad. 'Ze is zeventien, waarschijnlijk bijna geen ervaring met alcohol en bovendien is het 7 uur in de ochtend. Ga me niet vertellen dat ze het zelf wilde?'
Ik staar hem dommig aan, niet echt snappend wat hij bedoelt. Het enige wat tot me doordringt is dat hij heel boos is. Of nee, niet het enige, hij staat daar in zijn boxershort.
'Lekkere buikspieren, Noah,' giechel ik en ik beweeg naar hem toe. De jongens bulderen van het lachen. 'Ik ben grappig, hè?' lach ik met hen mee.
Half struikelend over mijn eigen voeten, pakt Noah me stevig vast bij mijn schouder. 'Auw,' roep ik. Precies waar Wesley zijn duimen als bankschroeven in mijn schouder gedrukt had. Geschrokken laat Noah me los. Ik probeer te ontdekken of er een blauwe plek zit, maar mijn shirt zit in de weg. Dan maar uit. Ik grijp mijn shirt met gekruiste armen aan de onderkant vast en wil hem over mijn hoofd trekken.
'Oh nee. Nee, nee, nee, dat gaan we niet doen.' Noah pakt me weer vast en gooit me over zijn schouder. Hij begint naar boven te lopen en ik sla op zijn rug. 'Laat me los, stomme banaan.'
Hij loopt een kamer in en zet me daar op het bed. Furieus kijk ik hem aan, maar ik krijg daarna gelijk al weer lachkriebels. Ik begin hem in zijn buik te prikken. 'Weet je hoe ik jou in mijn hoofd altijd noem? Mister knappe klootzak. Want je bent zoooo vervelend, maar zoooo knap,' giechel ik langgerekt. Ik prik hem in zijn buik en hij probeert me te stoppen.
'Als je straks niet meer dronken bent, ga je jezelf echt haten,' mompelt Noah.
'Haat? Ik haat jou ook dacht ik, maar ja wat weet jij van de liefde? Je moeder heeft een br...' Ik voel mijn maaginhoud omhoog komen en stop in mijn zin.
'Mijn moeder? Wat is er met mijn moeder?' Noah schudt aan mijn schouders. Ik daarentegen sta op en loop slingerend naar de eerste de beste deur in de kamer. Bingo. Ik buig me over de wc-pot. Noah snelt achter me aan en houdt mijn haar uit mijn gezicht.
Hij geeft me water zodat ik mijn mond kan spoelen en daarna geeft hij me een tandenborstel met tandpasta. Na het tandenpoetsen gooit Noah een pyjama naar me toe. Ik vang hem op en ik kijk hem smekend aan. 'Kan jij me helpen?'
Noah bijt op zijn lip. 'Dat kan je best zelf?'
'Nee ik weet niet hoe het moet!' Zeg ik verdrietig. 'En jij wilt me niet helpen.' Er rollen opeens tranen over mijn wangen. Wow, what's happening with me?
'Oké, oké, ik help je! Maar morgen niet boos worden als je ziet dat je andere kleding aan hebt, beloofd?'
'Beloofd!' roep ik, weer helemaal blij.

Hij gaat achter me staan en trekt mijn shirt uit, terwijl ik mijn armen omhoog houdt.

'Wat heb jij nou gedaan?' vraagt hij geschrokken. 'Vingerafdrukken op je schouders.'

'Wesley had mijn schouders vast bij de shotjes, dus ik heb niks gedaan maar Wesley hoor,' verdedig ik mezelf. 'En mijn bh moet ook uit, anders slaap ik niet lekker,' zeur ik.

'Dacht het niet, Evy, dat doe je anders nooit, dus nu ook niet.'

'Jawel,' gil ik en ik stamp met mijn voet op de grond.

'Sst,' sust Noah. Opeens vliegt de deur achter ons open en ik draai me om. Daar staat Matt, slaapdronken naar ons te kijken. Hij denkt even na en dan valt zijn mond open. 'Noah, zeg dat het niet waar is. Ik weet dat we allebei een hekel aan haar hebben, maar je was toch niet van plan om haar te verkrachten?'

'Doe normaal, gast, wat denk jij wel niet?' roept Noah. 'Echt doe normaal! Zo slecht ben ik niet.'

'Het ziet er anders behoorlijk vreemd uit als je binnenkomt vallen!'

'Oké, Evy hier heeft een beetje te veel alcohol binnengekregen door Wesley. En ze wilde dat ik haar hielp met het aantrekken van haar pyjama. Als ze dronken is, is ze blijkbaar nogal afhankelijk,' hoor ik hem uitleggen.

'Oké, straks wordt het dus een hoop gejank met die meid als ze weer nuchter is.'

'Hé, ik sta er bij.' Ik geef Matt één van mijn dodelijke blikken.

'Nou nu ben ik echt bang,' spot hij. Ik wil naar hem uithalen, maar Noah pakt mijn handen vast. Matt wordt ook weer gelijk boos. 'Ik heb er geen spijt van dat ik haar geslagen heb,' mompelt hij.

'Meisjes slaan, kusjes vragen,' zeg ik en ik tuit mijn lippen. Oké, dat klonk in mijn hoofd beter, volgens mij klopt het ook niet helemaal. Hmm...

Noah grinnikt even. 'Je bent echt dronken, hè, anders zou je zulke dingen absoluut niet zeggen. En Matt, we praten wel weer verder nadat we geslapen hebben.' Met zijn hoofd gebaart hij naar de deur en Matt is binnen een mum van tijd verdwenen.

Noah trekt snel het pyjamashirt over mijn hoofd. 'De broek kan jezelf wel,' zegt hij en hij draait zich om. Ik doe snel mijn spijkerbroek uit en ik kom voor hem staan en doe en gek dansje. 'Evy, je gedraagt je als iemand van drie en hoe oud ben jij? Doe je broek aan en kom mee.'

Ik doe heel snel mijn pyjamabroek aan, want ik merk dat Noah's geduld opraakt. 'Ik ben al klaar,' roep ik vrolijk.

'Jammer, heel jammer, dat ik je niet hebt gefilmd. Dan had ik straks nog een keer kunnen lachen als ik jouw reactie over je gedrag zou zien,' grijnst Noah. Hij pakt me aan mijn hand vast en trekt me op het supergrote tweepersoonsbed.

'Van mijn mammie mag ik niet met jongens slapen,' zeg ik, terwijl ik een pruillip trek, 'en al helemaal niet met jongens die een hekel aan me hebben.'

'Ik heb geen hekel aan je, Evy, dat weet je best. Ga nu maar slapen. Maar eerst vertel je me wat je weet over mijn  moeder.'

Ik denk diep na. Zijn moeder? 'Oh ja, de brief. Bladzijde drieëndertig. Goodnight.' Ik draai me naar Noah toe en sla zijn armen om zijn torso heen.

'Wat doe je, Evy?!' fluistert/roept hij.

Ik grijns en doe mijn ogen dicht. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoihoi,

Wat een gek hoofdstuk is dit ;). 

Evy wordt straks als ze wakker wordt inderdaad waarschijnlijk gillend gek, haha.

Als je het ook een leuk hoofdstuk vindt, klik dan op het sterretje!

Dankjewel alvast :-)