Gekidnapt

Hoofdstuk 38

~Edited 27-11-2018~

Met moeite open ik mijn ogen alsof ze dichtgeplakt zijn met secondelijm. Naast me hoor ik de regelmatige ademhaling van Noah. Wat zou hij er eigenlijk zelf van vinden om met mij in één bed te slapen? Ik vind het nog steeds een beetje raar, want ik heb niks met hem en hij niks met mij - op de ontvoering na dan - toch?

Voorzichtig rol ik me op mijn zij en bestudeer zijn gelaatstrekken. De deken is tot net onder zijn kin opgetrokken, maar zijn kaaklijn ziet er nog even scherp uit als anders. Het lijkt wel alsof ik nu pas voor het eerst goed naar hem kijk. Zijn wimpers en wenkbrauwen zijn in vergelijking met zijn blonde haar een stuk donkerder gekleurd. Ik wilde wel dat ik zulke lange wimpers had. En heel, heel even - een milliseconde ofzo - schieten mijn ogen naar zijn lippen. Frambozenroze zou Pam zeggen. Of nee, dat zou ik zeggen op het detail na dat ik niet zo snel over jongens of de lippen van jongens praat. Ach ja, whatever. Ik rol me snel terug op mijn rug als ik merk dat hij wakker wordt. Hoe gênant zou het zijn als hij me betrapte op staren? 

'Goedemorgen,' bromt hij met zijn hese ochtendstem.

Ik glimlach even. 'Goodmorning. Vind je het goed als ik eerst ga douchen?'

Hij maakt even een grommend geluid. 'Hoelang ben je al wakker zeg? Je klinkt zo uitgeslapen. Oh.. shit, lunch om twaalf uur is al begonnen. Hoelang hebben we wel niet geslapen? Ja, ga jij maar douchen en kom daarna naar beneden.' Hij lijkt een stuk wakkerder. Blijkbaar zijn ze hier nogal van regeltjes. 

Ik heb nog helemaal geen zin om naar beneden te gaan en doe extra lang over douchen. Het is toch al laat, wat maakt het uit. Thuis sloeg ik nooit een ontbijt over, maar nu is het al zo laat dat er niet eens meer tijd is om te ontbijten.

Als ik later naar beneden loop, heb ik een badhanddoek over mijn schouders geslagen om de achterkant van mijn t-shirt niet nat te maken. Toch wel nieuwsgierig wat de jongens zonder mij zouden bespreken, sluip ik naar de keukendeur waar al veel geluid vandaan komt. Ik leg mijn oor tegen de deur, hoewel het beter zou werken als ik een glas had.

'Echt balen dat ze die wedstrijd niet hadden gewonnen man, ze konden veel beter. En de scheids kan zeggen wat-ie wel, maar het was echt geen buitenspel.' Ik gok dat Matt dat zei. Gewoon voetbal dus, niets bijzonders. Ik leg mijn hand op de deurklink als ik Wesley plotseling iets verontrustend hoor zeggen.

'Ik baal er eerder van dat Noah mijn spelletje van gisteravond zo moest verpesten.' Spelletje? Hij heeft het toch niet over...?

'Wat had je gedacht? Dat ik jou je gang liet gaan?' vraagt Noah spottend. Ja, hij heeft het er wel over. En hij noemt het een spelletje... Ik bijt mijn tanden op elkaar.

In gedachten zie ik Wesley zelfverzekerd knikken. 'Natuurlijk. Vroeg of laat zal jij vast hetzelfde van plan zijn. Wat moet je anders met haar? Je maakt mij niet wijs dat jij iets anders voor haar in gedachten hebt.'

'Hmm,' mompelt Noah vaag. 'Het geeft jou in ieder geval niet het recht om Evy aan te raken. Ze is van mij en voordat ik ook maar iets bij haar ga doen, raken jullie haar met geen vinger aan. Iedereen van jullie. Ben ik duidelijk?'

Wesley lacht. 'Ik zie wat je doet. Eerst haar veiligheid bieden en als ze zich bij jou op haar gemak voelt, dan sla je toe. Die tactiek zou ik ook eens moeten toepassen, baas.' 

Er volgen wat plagende opmerkingen van andere jongens.

Verdwaasd maak ik me los van de deur. Is dat Noah's intentie de hele tijd al geweest? Net doen alsof hij toch niet zo slecht is en daarna alsnog mijn grenzen overschrijden? Net doen alsof hij mijn prins op het witte paard is, me knuffelen, maar straks me nog meer breken? Hoe langer ik er over na denk, des te logischer het wordt. Het is niet heel gebruikelijk dat een ontvoerder je knuffelt toch?