Psychopath+Angel (JARLEY)

-5 Kaçış!

         MEDYA:  Deadshot (Floyd)

                 Joker'in Ağzından

      Sabah kalktığımda yanımda yoktu. Dün gece küçücük yatakta ikimiz uyuya kalmıştık. Onu merak etmiştim. Yatakta doğrulduktan sonra masanın üzerinde bir not gördüm.

Notu elime aldım. "Ben sabah altıda bir işim olduğu için çıktım. Seansta görüşürüz.." yazıyordu. Bu kızla napacağım ben? Ben aşık olamam! Bu kız beni kaçırdıktan sonra onu öldüreceğim.. 

PAZARTESİ GÜNÜ SEANS ZAMANI

       İçeri girdiğinde kafamı ona çevirmemiştim bu sefer. Karşıma oturdu ve dosyalarını masaya bıraktı. Kafamı yerden kaldırıp, ona çevirdim bakışlarımı..

''Nasılsın?'' diye sordu. Gözleri şişti ve yorgun görünüyordu. Ona dikkatli baktığımda kolunda birkaç kesik olduğunu gördüm. İçimden birşey ona bunu yapanı öldürmek istiyordu.. 

''Kollarına noldu?'' diye sordum. Kesikleri saklamaya çalıştı biraz. ''Cevap ver!'' diye yumruğumu masaya geçirdiğime ilkilmişti. 

''Seni buradan kaçırmak için silah ararken oldu..'' dedi. Bulmuş muydu? ''Önemli birşey değil zaten.'' diye ekledi yatıştırmak istercesine. ''Yani sana değer.''

Bu kız bana kör kütük aşık olmuştu işte. Olduğum yerden kalkıp, onu oturduğu yerden kaldırdım. Kalkınca sırtı duvara yaslanmıştı. Bende kollarımı onun iki yanına yasladıktan sonra, dudağını öpmüştüm. 

                    Harley'in Ağzından

             Zaman gelmişti. Silahları Joker'e verdikten sonra, silahları aldığım kişi olan Deadshot'tan mesaj bekliyordum. Bize yardım edecekti. Kendisi keskin bir nişancıdır.. Mesaj geldiğinde Joker'in tutulduğu odadan çıkmıştık.

Rehin alınmışım numarası yapıyorduk. Arkamda belimden tutmuş, kafama silahı dayamıştı. Arkamdaki manyak psikopat adamın elindeki silaha aldırmadan, belimdeki eli kalbimi sıkıştırıyordu. 

Korumaların elindeki silahlar Joker'e bakıyordu. Aslında onlarca adamın namlusunun ucundaydı ama sanki kimse yokmuş gibi rahat hareket ediyordu. O sırada hoparlörden bir adam sesi yankılandı. Müdür Jack'in sesiydi.

''Sakın ateş etmeyin! Doktor Harleen Frances Quinzell, kaçağın rehinesi!'' dedi. O sırada yukarıdaki merdivenlerde titreyen eli ile ağzını korku ile örtmüş Bayan Collins göründü. Gözlerime özür dilercesine bakıyordu.. 

Merdivenlerden iki basamak indi. ''Özür dilerim Harleen. Seni bu psikopatın doktoru yapmamalıydım..'' dedi pişmanca. Aslında bana iyilik yapmıştı.. Bu adamı tanımamı, yaşama amacımı bulmamı sağlamıştı. 

Artık hastaneden çıkmıştık. Hoparlörden Joker'i beni bırakıp, teslim olmasını söyleyen ses işe yaramamıştı. Bir sıyrık bile almadan hastaneden çıkmayı başarmıştık. O sırada Deadshot çatıdan hastanenin dışındaki korumalara ve güvenliklere ateş açtı. 

O sırada kafamdaki silahın indiğini hissettim. Arkamı dönüp hastanenin içinden çıkmış ağlayarak bana bakan Bayan Collins, silahın inmesi ve benim Joker'in yanında olmam ile şaşırmıştı. El salladım öncelikle. 

''Özüre gerek yok! Bana hayatımdaki en büyük hediyeyi verdin!'' diye bağırdım gülümseyerek. Bu sözüm ile herkes işi uyanmıştı. Ancak Deadshot bizi vurmalarına fırsat vermiyordu. Yinede birkaç asker silahlarını bana ve Joker'e doğrultmuştu.

Buna pek aldırmadan arabaya bindik hızlıca. Ara sokaklardan bir tur attıktan sonra, tekrar hastanenin önüne geldik. Deadshot'u aldıktan sonra tekrardan yola çıkmıştık. Ön koltukta otururken aklıma İvy gelmişti..

''Umarım İvy karmaşadan yararlanıp kaçabilmiştir..'' dedim bir parça burukça.  Sonra kafamı cama çevirdim ve yolu izlemeye başladım. Bir yerde durduk, Deadshot arabadan indi ve sevgilimle baş başa kaldık.

Sonrasında ise gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. Bu kadar olayın üzerine yorgun düşmüş olsam gerek.. Çok uykum gelmişti ve artık dayanamayıp göz kapaklarımı tamamen örttüm ve uykunun beni ele geçirmesine izin verdim..