Psychopath+Angel (JARLEY)

-31 Yeraltı Kaynağı

BU BÖLÜMÜN JEROME VE HARLEY'İN AĞZINDAN YAZILAN KISIMLARINI NATASHA BLUME - BLACK SEA DİNLEYEREK OKUMANIZ ŞİDDETLE TAVSİYE OLUNUR! ŞARKIYI MEDYAYA BIRAKIYORUM! HATTA TÜRKÇE ÇEVİRİSİNİ BIRAKIYORUM, İSTEYEN SÖZLERİNE DE BAKABİLİR! KESİNLİKLE ÖYLE OKUMALISINIZ, BEN DE BU ŞARKIYI DİNLEYEREK YAZDIM!

Oswald'ın Ağzından

Yaptığımız küçük operasyonun ardından zorluda olsa Joker'i almayı başarmıştım. Düşmanımı kurtarmış olsamda sandığım kadar pişman değildim şimdilik. Onun bu şekilde ölmesi işime gelmiyordu tabii. Laboratuvarıma geldiğimizde adamların onu geniş dikdörtgen kutunun içinden çıkarmışlardı. Evet, çıkarma yöntemimiz biraz tuhaftı ancak sonucu tam da istediğimiz gibiydi ve önemli olan da buydu.

Joker'i sedyeye yatırdıktan sonra doktorları çağırmalarını söylemiştim. Gotham'ın Kralına yakışacak şekilde kendisine özel doktorlar getirtmiştim tabii, bunları uyandığında ona söylemeyi dü düşünüyordum. Bana daha iyi davranması gerekirdi yaptığım bunca şeyin karşılığında. Doktorlar geldiklerinde hepimiz odadan çıktık ve kapıyı da kapattık.

Eğer şansı varsa bundan da kurtulacaktı... ama eğer şansı yoksa, işte o zaman benim evimde ölmüş olacaktı. Burada ölürse onun ölümünü üstlenebilirdim... ben öldürmüşüm gibi yapabilirdim. Birden aklımdan geçen bu düşünceler onun ölmesine izin vermek için tetikliyordu beni. Tüm Gotham bana minnet duyar, aynı zamanda benden korkardı. Batman'in bile korkusunu kazanırdım... neden yapmayacaktım ki?

Kapıyı aniden açmamla Joker'in yattığı sedyenin başına üşüşmüş doktorlar bana dönmüşlerdi. Onlara acele ile durmalarını işaret ettim. "Devam etmeyin, tedavi iptal." dedim. Gotham'ın yeni kralı ben olacaktım, isterse Punchline da kraliçem olurdu, istemezse de kendime elbet bir kraliçe bulurdum ve bu hiçte zor olmazdı. Ancak Punchline, Joker'in öldüğünü öğrenince ne yapacak diye çok merak ediyordum. Odanın kapısını tekrar kapattım ve evimin bahçesine doğru ilerledim.

Ivy'nin Ağzından

Aradan saatler geçmişti ama benim telefonum bulunamadığı gibi Jerome'un telefonundan gördüğümüz konum da yok olmuştu. Ben kötü bir şey olduğundan korkarken Richard durmadan Jerome'u arıyordu ama telefonu kapalıydı. Dayanamayıp ben de Harley'i aramak istedim. Jerome'a bir şey olmuş olabilirdi ve dikkat etmesi gerekiyordu, aynı şekilde ona da bir şey olabilirdi. "Richard, Harley'i arayacağım telefonunu ver." dedim.

Bana telefonunu uzatmıştı. Hemen alıp zaten kayıtlı olan numaradan Harley'i aradım ama onun da telefonu kapalıydı. Selina'nın ölü bedeni gözümün önüne geldikçe aynısının Harley için olmasından iyice korkuyordum. "Ona bir şey olmasın, ne olur." dedim sessizce. Ellerim titriyordu yaşadığım stresten. Özellikle o Jerome elime geçerse ona soracaktım Punchline'a teslim olmayı, bu konuda ona çok kızgındım. Harley'i de riske atmıştı her ne kadar Harley kendi kendine risk almış olsa bile. İkisine de kızıyordum, kendime de kızıyordum.

Batman Joker'in işini bitirmiş miydi acaba? Hiçbir şeyden haberim olmadan burada böylece Roman ve Richard'ın yanında kalakalmıştım, bir şey de yapamıyordum. Oturduğum yerden kalkıp ileri geri yürüyerek volta atmaya başladım. Richard hala Jerome'dan konum almaya uğraşıyordu ancak benim zerre kadar inancım kalmamıştı. Belki... belki de ölmüştü. Hatta Harley de onunla beraber ölmüştü?

Punchline'ın Ağzından

Bitmişti... artık ne Jerome, ne de Harley kalmamıştı. Buradan çıkıp Oswald'ı bulmalıydım aceleyle. Alfie'yi aradım. Hemen telefonu açmıştı. "Kapının orada durun, geliyorum." dedim ve telefonu kapattım. Son kez aşağı bakmış ve derince bir nefesi ciğerlerime doldurmuştum. Bay J. istediği adamı kaybetmişti böylece ancak yapılacak bir şey yoktu. Kendisi intihar etmeyi seçmişti, benim elimde olan bir şey değildi.