Psychopath+Angel (JARLEY)

-26 Siyah Araç

Medya; Oswald (Penguen)

Joker'in Ağzından

Telefonumun sesini duyunca başımı çevirmek zorunda kaldım, yeterince iyi bakamamıştım arabanın içindeki kişinin kim olduğuna ama yanında birisi olduğunu görmüştüm, Harley olamazdı... "Gitmiş, neresini anlamıyorsun hala?" dedi Yeşil. Ona sinirlenecek kadar gücüm kalmamıştı, telefonu açtım. Alfie endişeli bir şekilde konuşmaya başlamıştı. "Punchline geri döndü, Bay J." dedi. Bu beni ilgilendirmediği için susmayı tercih ettim. Benim sessizliğimi fark eden Alfie konuşmaya devam etti. "Jerome'u bulmuş ama elinden kaçırmış." dediğinde göz devirdim. Punchline'ı övüp duran Yeşil'e bu iyi bir ders olmalıydı. Acemi bir kaçkını bile yakalamayı becerememişti. "Geldiğimde onunla konuşurum." dedikten sonrasında telefonu kapattım.

Eve gidip onun yüzünü görmeyi istemiyordum. Bir karar vermiştim, onu daha fazla yanımda tutmayacaktım. Eve gider gitmez ondan bahsettiği Batman'in planını öğrenip onu kapının önüne koyacaktım. O asla Harley gibi olamayacaktı. "Niye olamıyormuş? Aksine tam da onun gibi oluyor. Harley'i de işin bitince kapının önüne koymuştun." dedi Yeşil. "Ben yapmadım! Her şeyi sen yaptırdın!" diye bağırırken buldum kendimi. Konuştuğu sürece sinirlerime engel olmama ihtimal kalmıyordu. Harley bir daha hiç gelmez miydi? Sonsuza dek gitmiş miydi? Harleen Quinzel olarak içindeki Harley Quinn'i de alıp gitmiş miydi?

Yolda hızla gitmeye devam ettiğim sırada anlık bir dikkat dağılması yaşamıştım aklımdaki sorular yüzünden. Harley'i düşünmek bana iyi gelmiyordu... yanımda olmasını çok özlemiştim. Bunun geçmişte kalmış olması canımı yakıyordu. Rusya'ya gidip onu bulmayı denersem? Aniden yolumu kesen siyah araca baktım. Mecburen durmak zorunda kalmıştım ve o Batman'di. Yarasa yolumu kesmişti!

Harley'in Ağzından

Sonunda yolculuğun sonuna geldiğimizde arabadan indik. Hızla kapıyı çalmıştım çünkü daha fazla bekleyemiyordum. Jerome'un söyleyeceklerini çok merak ediyordum. Jerome ise benim bu meraklı hallerimle eğleniyormuş gibi görünüyordu. Ivy kapıyı açtığında içeri girmemle o tanıdık koku çarpmıştı sanki burnuma... Bay J. Bay J. burada mıydı?

"Ivy? Joker mi geldi?" diye sordum. Gelmiş olmasını istiyor muydum? Onu burada görmek istiyor muydum? Önceden olsaydı cevabım tabii ki evet olurdu ama şimdi emin değildim, bilmiyordum. Onu görmesem de olur gibi gelmeye başlamıştı. Başını iki yana sallamıştı Ivy. "Hayır, nereden çıkardın bunu?" diye sordu. Ona kokusunu aldığımı söylemeyecektim elbet... neden söyleyeyim ki? Zaten gelmemişti. "Hiç..." deyip geçiştirdim ve Jerome'a döndüm. O çoktan koltuğa geçip bacaklarını uzatmış ve rahat bir pozisyona geçmişti.

"Hadi artık Jerome, anlat şunu!" diye söylenerek ona yaklaştım ve karşısında durmaya başladım televizyonu göremesin diye. Başını bir sağa, bir sola götürüp görmeye çalışıyordu ama ben izin vermiyordum. En sonunda Ivy'nin kumanda ile televizyonu kapatmasıyla bizim de çırpınmamız son buldu. "Ne anlatacak?" diye sordu Ivy. Ben de bilmiyordum. Tek söylediği şey haberler vereceğiydi. Jerome bize bakıp kahkaha atmaya başlayınca Ivy ile aynı anda ona yastık attık. Yastıkları tam isabet kafasına denk getirmemize rağmen kahkaha atmaya devam ediyordu. "Jerome!" diye bağırıp ben de gülmeye başladım istemsiz bir şekilde.

Ivy koltuklardan birisine oturup arkasına yaslanmıştı. Ben de onun yanına oturduğumda Jerome bacaklarını uzatmayı kesip bize döndü. "Kızı buldum." dedi. Kızı? Joker'in yanındaki kızı bulmuştu! Gözlerim biraz irileşmişti. Tuhaf bir şekilde şuan umurumda olan şey Joker'in yanında bir kız olması değil, benim o kızdan nasıl intikam alacağımdı. Joker'e olan duygularım... yada olmayan duygularım. Bunu gerçekten bilmiyordum, artık o kadar derinden hissetmiyordum bazı şeyleri sanki. "Kimmiş, tanıyor muyuz?" diye sordu Ivy. Tanıdık birisi çıkacakmış gibi hissediyordum. Ben tanımıyor olsam bile Ivy'nin tanıdığı biri çıkacağını düşünüyordum en azından.