Psychopath+Angel (JARLEY)

-41 Aşk Ruleti

BU BÖLÜMÜN HARLEY'İN AĞZINDAN YAZILMIŞ OLAN KISMINDA HALSEY - EYES CLOSED DİNLEMENİZ TAVSİYE OLUNUR! ŞARKIYI MEDYAYA BIRAKIYORUM!

Jerome'un Ağzından

O adamın elime tutuşturmuş olduğu kağıtta yazan adrese geldiğimde boş bir arazinin ilerisinde duran görkemli malikane gözüme çarpmıştı. Joker'in malikanesine gelmiş olmalıydım... zaten beklediği şey bendim ve isteği olmuştu. Gelmiştim. Harley'i almak için gelmiştim. Güvenlikli bahçe kapısının önüne gelince beklemem gerekiyordu muhtemelen ama bunu yapmayacaktım. Arabayı hızla kapının üzerine sürmüştüm.

İlkinde kapı yıkılmamıştı ve ben de pes etmemiştim. Arabayı biraz daha geriye alıp daha fazla hızlanarak tekrar kapının üzerine sürmüştüm. Bu kez oldukça yüksek bir sesle kapı yıkılmıştı. Bahçe bana açılmıştı böylelikle ancak bahçedeki adamlarının silahlarını bana doğrulttuğunu hissedebiliyordum, aynı zamanda da görüyordum. Bahçenin tam orta yerine gelince arabadan indiğimde ve bana doğrulmuş silah namlularını görmezden gelerek bağırmıştım. "Joker!" Onun adını haykırdığımda duyacağından emindim.

Harley'i almadan hiçbir yere gitmeyecektim. Çünkü o beni seviyordu, beni istiyordu. Artık hayatında ve kalbinde Joker'e yer yoktu. Bunu o soytarı da kabullenecekti. Şimdi Punchline'ı kaybetti diye Harley'i yeniden yanına alamazdı.

Malikanenin ikinci katından açılan pencere dikkatimi çektiğinde oraya dönmüştüm. Joker camda duruyordu. Gözleri ise doğrudan benim üzerimdeydi. "Harley nerede?!" diye bağırmıştım. Onun bana neler yapabileceği umurumda bile değildi. Tek istediğim şey Harley'i bir an önce onun elinden alabilmek, bir bakıma kurtarabilmekti. Daha sonrasında sıra Ivy'e de gelecekti. Oynadığı bu hain oyunun hesabını ona gerçekten çok kötü soracaktım. Bunca şeyi sırf beni sevdiği için yapmış olması gururumu falan okşamıyor yada egomu tatmin etmiyordu.

"Harley'i almaya mı geldin buraya kadar?" demişti Joker. Sesi sinirli gelmiyordu... sadece benim duyabilmem adına biraz bağırdığının farkındaydım. Bu kadar sakin olmasının sebebini merak etmiyor değildim. Yine bir oyun peşinde olabilir miydi? Belki de sadece bir şaşırtmaca yapıyordu. Onun aklımı karıştırmasına izin vermeyecektim. "Evet, başka ne için gelebilirdim?!" diye bağırmıştım yeniden. Onunla kişisel olarak bir sorunum olduğu söylenemezdi ama Harley'e yaptığı her şey yüzünden ona karşı iyi düşüncelerim de yoktu.

Gözlerini benden çektiğinde adamlarından birisine baktığını görmüştüm. Ona doğru bir hareket yapmıştı. Beni öldürmelerini anlatmaya çalıştığını düşünmüştüm bu yüzden etrafımı çevirmiş adamlarına bakıyordum ama onlar Joker'in hareketinden sonra silahlarını indirmiş ve benden uzağa, göremeyeceğim bir yerlere gitmişlerdi. Koca bahçede yalnızdım. "Orada bekle, geliyorum." demişti Joker pencereyi kapatmadan hemen önce.

Ivy'nin Ağzından

"Jerome Valeska'yı bulursan ikimizi de Arkham'a götürmene izin vereceğim, zorluk çıkarmayacağım. Senden istediğim şey Jerome'u bulman ve ikimizi Arkham'da aynı odaya kapatman. Böylelikle Jerome'un kaçmasına da asla izin vermeyeceğim. İşine gelecek bir plan bu, kabul et." yazıyordu attığım mesajda. Evet, yanımda Jerome olduğu sürece nerede olduğum benim için o kadar önemli değildi.

Tek istediğim onunla olmaktı, hatta onun yanımdan asla ayrılamamasını sağlamaktı. Sadece beni görmesini istiyordum. Eğer Batman bunu kabul ederse her şey çok daha iyi olacaktı. Hem Batman için onun nerede olduğunu bulmak çokta zor olmasa gerekti. Buradan hızlıca çıkmasının ardından gidebileceği yerlerden birisi de Joker'in yanıydı. Harley için böyle bir cesaret gösterebileceğini biliyordum. İçten içe buna kinleniyordum.