Psychopath+Angel (JARLEY)

-8 ''Seni delirteceğim.''

                           Joker'in Ağzından

        Odaya girdiğimde, boy aynasından uçları renklenmiş saçlarına ve beyazlamış tenine bakıyordu. Yaptığım ufak birkaç dövmelerini dokunarak inceliyordu ve gülümsüyordu.. Henüz kapıdan onu izlediğimi anlamamış olsa gerek ki kendi kendine konuştu.

''Şimdi onun biriciği mi oldum?'' diye sordu saçlarının uçlarına dokunurken. ''Onun Harley'i mi oldum?'' diye tekrar konuştu ve tekrar beyaz tenine dokundu ve ellerini yüzünde gezdirdi. Yavaş yavaş onun yanına adımladım. Beni fark etmişti. Arkasından beline sarıldım ve kafamı boynuna gömdüm.

Kokusunu solumak bana ilaç gibi geliyordu.. Sakinleştirici, ağrı kesici. Kafamı boynundan çıkardıktan sonra, omuzlarından tutarak onu kendime çevirdim. ''Yine mi dudaklarını yedin sen?'' diye sordum biraz sıkkın ve azarlarca.

''Dudaklarını sadece ben ısırabilirim diyorum. Nesini anlamıyorsun bebeğim?'' dedim ve dudaklarımı onunkilerle birleştirdim, ama onu öperken alt dudağını ısırmayı ihmal etmiyordum. Birbirinden ayrıldı dudaklarımız.

''Beni seviyor musun Pudingim?'' diye sordu. Bu tür aşk dolu, sevgi dolu sözcükleri kullanmayı sevmiyordum. Kendini Gangster ilan etmiş birisi, birine aşk dolu sözcükler söyleyemezdi. Yani ben hiç söylememiştim. Zaten hayatıma Harley'den başka biri girmemişti.

Cevabını beklerce gözlerime bakıyordu. ''Hadi yatalım artık..'' diye geçiştirdim onu. Bana fazla direnmeden, geceliğini giydi. Siyah askılı geceliğinin puantiyeleri pembeydi. Ben ise üzerime sıradan siyah bir eşofman geçirmiştim. Üstüme ise birşey giymedim. 

Ben yatağa çoktan yatmıştım, yanıma geldi ve yatağın içine girdi. Daha tam delirmemiş olduğu için biraz utangaç davranıp benden uzak duracağını düşündüm. Ama düşündüğümün aksine bana doğru gelip bana sarılmıştı. Kafasını göğsüme koydu ve gözlerini yumdu. Saçlarıyla oynarken uykuya dalmışım..

                   SABAH

         Karnıma oturan bir ağırlıkla gözlerimi açtım. Daha gözlerimi tam açamadan, suratıma değen saçların ardından dudağıma ufak bir öpücük kondu. Sonrasında ise geri çekildi.. Gözlerimi açtım, oydu Harley.. 

''Günaydın.'' dedi. Sıradan bir günaydın hayallerimdeki kadının kuracağı cümle değildi. Harley'i görünüşü açısından hazırlamıştım, ama artık delirmesi gerekiyordu. Onu delirtecektim, henüz planlarım üzerinde kalmıştım ama gerçekleştirmek için artık atak yapmam gerekiyordu.

''Günaydın bebeğim.'' dedikten sonra ellerimi saçlarının arasına daldırdım. ''Sana birşey soracağım Harley..'' dediğimde gerilmişti. Ama fazla çaktırmamaya çalışıyordu, ya da belki bana olan aşkı daha ağır basıyordu..

''Peki sor.'' dedi elinden geldiğince cesurca. Ama kalbinin atışını hissedebiliyordum, çok hızlı atıyordu. Dudaklarım hafif yukarı kıvrıldığında zar zor engel oldum. Yine de Harley'in bu cesaretine hayran kalmıştım.

''Benim gibi olmak istemiştin değil mi?'' diye sorduğumda, soru bildiği yerden gelmiş gibi cevabını anında kafasını olumlu sallayarak yapıştırmıştı. ''Şuanda deli değilsin.'' sözleri çıktı ağzımdan. ''Bana sadece dış görünüş olarak benzemen, beni sana bağlamaz.''

Şaşkın şaşkın yüzüme bakıyordu. ''Napabilirim peki?'' diye sordu. Ona bağlanmam için yapıyordu bence tüm bunları. Çünkü bu doktor hastasına aşıktı.. Trajikomik bir seviyede hemde.

Biraz spontane bir giriş yapmayı planıyorum aslında konuya direk dalmayı. Çünkü sabah sabah karnımda oturan şu güzel şeyi öpmek istiyorum. ''Seni delirteceğim.'' diye bir çırpıda söylemiştim gerekeni. 

Gözleri kocaman açılmış ''Ne!?'' diye bağırdı şaşkınlıkla. Karnımdan inmeye yeltendiğinde onun bacaklarını sıkarak inmesini engelledim. ''Nasıl yapacaksın?'' diye sordu sakinleşmeye çalışırken. ''Ben tekrar o elektroşoku istemiyorum..'' diye yalvarırcasına baktı yüzüme. 

Elektroşok anlaşılan baya yormuştu Harley'i. Hatırlıyorum gerçi biraz, ona elektroşok verdiğimde sabah ağrı kesicilerin dibine vurmuştu baş ağrısından. ''Hayır güzelim, merak etme elektroşok aleti falan yok..'' dedim ve ufak bir kahkaha attım. 

''Daha kötüsü var yani öyle mi?'' diye dert yandı soru sorarken. ''Bu sefer ne kullanacaksın üstümde? Bak ben sana söyleyeyim benimki de can valla.. Yani öyle herşeyi kaldırır diye bekleme, bir bakarsın küt diye giderim! Sonuçta bende 23 yaşında 62 kilo bir kızım..''

Çok fazla konuşurken, hem çok tatlı oluyordu hemde çok gıcık.. Sabah sabah hayatımda duymadığım cümleler türetmişti bir ağzını açışta. Artık susturmam gerekiyordu, yoksa delirdiğine inanacaktım! 

Yatakta doğrulduğumda, hala kucağımda anlatıyor da anlatıyordu. Kafasını bana döndüğü anda sert bir şekilde dudağına yapıştım. Bence artık susmasının zamanı geldiğini, yoksa tokat yiyeceğini gösteren tatlı bir işaretti bu öpücük..

                   Harley'in Ağzından

          Ona karşılık veriyordum. Bence bana fazla konuştuğumun ve artık susmam gerektiğinin mesajını vermek için yapmıştı bunu, ya da sadece öpmek istemişti. Ama büyük olasılıkla sabah sabah hiç çekilmeyecek olan çenemi susturmak için yaptı. 

Dudaklarımız ayrıldığında, kahkaha atmaya başladı ve doğrulduğu yatağa geri attı kendini ve kafasını yastıkla buluşturdu. Bende bu sırada onu izliyordum, aşık olduğum adamı.. Bana sahip olmasını isteyeceğim tek adamı..

Evet, evet.. Yapabilirdim. Ona ait olmak için, bu küçük işlemlere dayanabilirdim. Dış görünüşüme bakınca, vücudumdaki dövmeler ve Joker'e benzerliğim benim onun kadını olduğumu zaten duyuruyordu. Sadece delirmem kalmıştı geriye. 

Ona aşık olurken bu tür şeyler beklememiş miydim zaten? Eninde sonunda, bazı tehlikeler almam gerektiğini biliyordum. Hem, delirmenin nesi yanlış? Açıkçası Joker kadar akıllı bir deli görmedi bu Gotham şehri.. Hatta dünya görmedi! 

Toplum işte.. Olanlara ve dünyaya onların gözünden değil de farklı biçimde bakan herkese deli rütbesi takıyorlar. Ortalığa kaos saçan bir kişi gördüler mi hemen canavar görmüş gibi davranıyorlar. Ve bunları yaşayanlarda zamanla gerçekten canavarlaşıyor. 

Ancak ben kimsenin Joker'den onu oluşturduğu canavar için özür dilediğini görmedim! Gerçi bana kalırsa canavar falan değil Mr.J. Sadece toplum o kadar aptal ki, ona kendini bu şekilde iz bıraktırıyor. Ama ben bu izi değiştiririm! 

Tabi zamana ihtiyacım var bu konuda, yavaş yavaş.. İlk önce delirmem gerek, tabi bu konuda kendimi bu konunun uzmanı sevgilimin ellerine teslim etmem gerekiyor. Ki ettim bile! Delirdikten sonra, artık ona ait olacağım. Ona canavar olmadığını hissettirmeye çalışacağım elimden geldiğince..